AlbumsOude Bekenden

Tigercub – Evolve or Die (★★★): Nihilisme en Rockexperiment

AlbumsOude Bekenden

Tigercub – Evolve or Die (★★★): Nihilisme en Rockexperiment

Onder het motto Evolve or Die komt het trio Tigercub uit Brighton met een nieuwe EP op de proppen, na het uitbrengen van hun veelbelovend debuutalbum Abstract Figures In The Dark. Maar Tigercub koos om verder te kijken dan de beenharde rock die ze tot nu toe hadden geschreven, en de experimentele kant op te gaan. Evolve or Die is geen gewone rockplaat, maar herbergt hints van elektronica, overgoten door een dikke grijze saus van nihilisme.

Evolve or Die schiet uit de startblokken met de krakende beats van “Divided States of Us”, een duidelijk politiek nummer dat de innerlijke technoslet in je los laat. De overstuurde baslijn doet het nummer langs je oren razen, samen met de simplistische maar doeltreffende percussie. Misschien is de bijna banale ritmiek van het nummer wel een statement tegen de banale internationale politiek die nu aan de gang is?

Na deze raveparty botsen we op het meer ingetogen “Into the Ashes”. Opvallend is hier hoe Tigercub afstand doet van de rockformule die werkte op Abstract Figures in the Dark; het nummer bezit geen enkele uitvergrote gitaarriff waardoor er een zeker leegte aanwezig is. Die leegte is op zich niet negatief bedoeld, integendeel: het complementeert de enorm sombere en zelfs pessimistische gevoelswaarde van het nummer. De lineaire structuur van de drumpartijen –hij blijft min of meer hetzelfde maar bouwt gestaag op met her en der enkele variaties– geeft “Into the Ashes” een dreigende vibe, maar zonder klassieke rockclimax. Daarbovenop doen enkele elektronica hun intrede, waardoor Tigercub zich nog meer afzet van de sound van hun debuutplaat.

Maar Tigercub werk niet alleen vervreemdend, ze kunnen ook enorm catchy uit de hoek komen, zo blijkt. Met “It’s Only Love”, dat zich met zijn simpele zanglijn verschrikkelijk gemakkelijk in je hoofd kan nestelen, herwerkt Jamie Hall het reeds uitgemelkte thema –de liefde– op geniale wijze. De schattige gitaarlijnen vormen een bitterzoet contrast met de opnieuw donkere teksten. Het lijden dat gepaard gaat met liefde, uitgebeeld met zanglijnen zoals ‘I lived the lie for your love’ of ‘hide my heart until it’s full of burning love’, schetst de wereld van Evolve or Die in nog donkerdere kleuren.

Tigercub gooit er tenslotte de schwung in met de opzwepende baslijn van “Faking Laughter”. Daartegenover staan wederom de nihilistische teksten, die op negatieve manier de kunstmatigheid van het dagelijkse leven bezingen: ‘Nothing to do, nothing to say, nowhere to fail and no one to benefit’ spreken hierbij voor zich. De instrumentatie varieert, net zoals bij “Into the Ashes” vrij weinig, wat dan weer in dezelfde lijn ligt met de sfeer van de vocals.

Het is duidelijk dat de sinistere teksten hun weg hebben gevonden in de drums, bas en gitaar, die bijgevolg ook wat somberder uit de hoek komen. De klankkleur klinkt heel ruw en overstuurd, weinig plaats voor warmte. Na Abstract Figures in the Dark is dit dus niet wat we van hen verwachtten, maar aan de andere kant maken we nu kennis met een nieuw facet van Tigercub; een kantje dat meer somberheid uitstraalt, dat neerkijkt op de wereld en zuchtend zijn hoofd schudt. Het vormt een duidelijk geheel en creëert zijn eigen sfeertje, maar we kunnen niet ontkennen dat we een tikkeltje nostalgisch terugdenken aan het stevige materiaal dat aan Evolve or Die voorafging.

Related posts
InstagramLiveRecensies

Clutch @ Ancienne Belgique (AB Ballroom): Een handtas vol nieuwigheden

Clutch kunnen we gerust als anciens bestempelen. De band is al bezig sinds begin jaren negentig en heeft in die tijd al…
AlbumsRecensies

The Blinders - Electric Kool-Aid (Part 1) (★★★★): Gitaargeweld slaat teder toe

Sinds 2016 tikt het Brits gitaargeweld The Blinders de maatschappij kritisch op de vingers met een genadeloos spektakel aan riffs en politieke…
AlbumsRecensies

Coline & Toitoine - SOMA (★★★): Zeemzoete pop

Als je nog nooit van Coline & Toitoine gehoord hebt, zet je dan maar schrap, want deze Belgische muzikanten hebben maar één…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.