Intergalactic lovers is een Belgische band die het vlot tot buiten onze landsgrenzen schopt. Binnenkort treden ze op in Duitsland, Italië, Nederland en Luxemburg. Met hun twee vorige albums wist de indie rock groep al een behoorlijke live-reputatie neer te zetten. De charmante Lara zit daar zeker ook voor iets tussen. Uit hun nieuwste worp Exhale, brachten ze op Pukkelpop al enkele nummers. Maar het was wachten tot 15 september voor het volledige pakket. Op dat derde album gaat de band verfijnder te werk met een sound die aansluit bij hun laatste plaat Little Heavy Burdens: dramatische teksten vol zelfreflectie en bombastische refreinen. Hoewel Exhale Intergalactic Lovers ademt, missen we nog iets nieuw, iets fris.
De plaat opent met “Between The Lines”. Een gepaste single met een meezingrefrein en een (onbewuste) hint naar het debuutalbum. De strofes zijn krachtig en gevarieerd, wat niet gezegd kan worden van andere songs op Exhale. In “Give It Up” zingt Lara ‘Give it my all’ maar dat lijkt de band niet te doen. Ook “Coast to Coast” blijft eentonig op een leuke brug na, met veel percussie. Waar de band dan weer wel in uitblinkt op Exhale is dramatiek. “Talk! Talk!” is daar een ideaal voorbeeld van. Lara smeekt om met haar te praten, terwijl grimmige gitaren te horen zijn. Het geprevel op de achtergrond past perfect in het plaatje. De donkere sfeer in het begin ‘I’m trying not to hate’, verandert naarmate het nummer tot zijn einde komt. Alsof Lara plots een antwoord kreeg.
Nog zo’n dramatisch nummer is “For the Young Ones”. Een nostalgisch lied dat met teksten als ‘Here’s to all the late nights we spent dancing in the bars’ toch een beetje vrolijk klinkt. De akoestische gitaar staat hier – voor de verandering – nog eens centraal en de sample van kleine kindjes op het eind geven het lied nog meer een onschuldig kantje. Lara’s diepe stem komt hier perfect naar boven. In “River” en “Fear” valt die stem echter wat weg ten opzichte van de muziek. Beide songs hebben een donkere sfeer maar verliezen hun kracht door de eentonige teksten en saaie strofes. Ook “Ego Wars” is niet krachtig genoeg als redevoering tegen ego-trippers.
Cathartischer wordt de plaat met “My I”. Uit de titel valt al af te leiden dat het lied voor niemand anders dan de maker zelf is geschreven. ‘If you could only see what I see now. If you could only see the potential you could be.’ De strijkers en het leuke deuntje zijn een grote meerwaarde. Echt innemend wordt Exhale met “No Shame”. Een hevige bas maakt het geheel zwaar en de geëchode zang heeft iets mysterieus. De plaat sluit af met een van z’n beste nummers. Niet alleen omdat “Let Go” begint met de woorden ‘Inhale Exhale’ maar vooral omdat het al het beste van de plaat in zich heeft: zware bassen, veelzijdige drums, zelfreflecterende teksten gezongen door een herkenbare hese stem en een sterke opbouw naar een krachtig refrein.
En zo valt de plaat ook samen te vatten. Voeg daar dan misschien nog wat negatieve kanttekeningen bij. Maar als je de eentonige teksten in sommige songs en saaie strofes wegdenkt, is deze derde van Intergalactic Lovers net geen verademing. De band trekt met Exhale duidelijk hun sound door en die werkt nog steeds op nummers als “Let Go” en “Talk! Talk!”
Op 2 november speelt de band een uitverkochte show in AB, mensen die hen toch willen zien kunnen op 14 februari 2018 naar de AB gaan.
