Interviews

Interview Mogwai: “We zullen het voor jullie in de AB zo aangenaam mogelijk maken”

Interviews

Interview Mogwai: “We zullen het voor jullie in de AB zo aangenaam mogelijk maken”

Fotograaf: Eva Vlonk

Op 1 september verschijnt Every Country’s Sun in de rekken, het nieuwste album van Mogwai, een band die na twintig jaar nog steeds relevant is. Op vrijdag 20 oktober en zaterdag 21 oktober komt Mogwai dit album voorstellen in de Ancienne Belgique te Brussel. Wij mochten enkele weken geleden met Stuart Braithwaite (frontman) en Martin Bulloch (drummer) rond de tafel zitten om uitgebreid over deze nieuwe plaat te praten. 

Eerst en vooral, is het na al die jaren nog steeds spannend om een album te maken en dit tot de mensen te brengen?

Braithwaite: “Ik kan je heel eerlijk vertellen dat het nog steeds even spannend is als in het begin. Misschien zelfs nog spannender dan vroeger, want nu dringt het eigenlijk tot ons door dat we geluk hebben, dat we dit nog steeds mogen en kunnen doen.”

Hoe was het om het nieuwe album  te maken?

Bulloch: “We hebben eerst en vooral onze tijd genomen om al onze ideeën te verzamelen en eens we zeker waren van alle songs en hun bijhorende sound, toen hebben we enkele demo’s opgenomen in de studio. Dit proces ging eigenlijk echt wel heel vlot in vergelijking met sommige andere albums. Toen we dan uiteindelijk de studio indoken om onze songs effectief te gaan opnemen, moesten we gewoon onze nummers spelen aangezien alles op voorhand was bepaald. Er waren geen discussies meer over het al dan niet aanpassen van een bepaald nummer en dat was wel heel gemakkelijk.”

Alvorens jullie begonnen schrijven, hadden jullie al een idee in jullie hoofd over hoe het album ongeveer moest klinken?

Braithwaite: “Niet echt eigenlijk. We wilden gewoon dat alles natuurlijk verliep en zien wat we op die manier konden bereiken. Ik denk wel dat ons nieuwe album relatief optimistisch en upbeat klinkt in vergelijking met onze andere platen. Maar neen, we hadden geen bepaalde gedachten in ons hoofd. De enige gedachte die we hadden, is dat we een heleboel goeie nummers wilden maken, waar we later met trots op kunnen terugkijken.”

Jullie werkten voor het eerst sinds 2001 terug samen met Dave Fridmann. Hoe was het om opnieuw met hem samen te werken?

Bulloch: “Heel goed en zeer gemakkelijk. We hebben allemaal een zeer goeie relatie met Dave en als we eens in Amerika zijn, dan gebeurt het wel eens dat we met elkaar afspreken. Hij is een hele goeie vriend van ons, wat ervoor zorgde dat het een super aangename samenwerking was. Ook deels omdat we ons allemaal super hard op ons gemak voelen bij elkaar. Het was heel leuk om hem samen met zijn familie nog eens te zien en met de ganse band wat rond te hangen in de studio, die hij trouwens helemaal heeft vernieuwd. In het ene deel van de studio werd dus opgenomen en werd er constant heel hard gewerkt. Die studio is namelijk gelegen in de bossen van New York en er is daar eigenlijk helemaal niets te beleven, wat ervoor zorgde dat we heel geconcentreerd te werk konden gaan. Maar uiteindelijk was het eigenlijk gewoon heel erg leuk.”

Fotograaf: Eva Vlonk

Dus voor Mogwai is het eigenlijk beter om jullie plaat op te nemen op een godverlaten plaats i.p.v. op een super drukke plaats?

Bulloch: “Beide situaties werken eigenlijk wel goed voor ons.”
Braithwaite: “Ja klopt, al voelde ik me deze keer wel super creatief. We zaten precies in een ruimte waar alle ideeën mogelijk waren en waar we ons zo weinig mogelijk van de normaliteit aantrokken.”

Ook op dit album zijn er enkele nummers te horen waarin er wordt gezongen. Eerst en vooral, wie is de zanger en waarom wilden jullie ook op dit album zingen?

Braithwaite: “(lacht) Ik ben die goeie zanger die je hoort. Het is eigenlijk niet zo vreemd dat ik ook op dit album zing, aangezien ik toch wel nog vaak mijn stem bovenhaal. Maar dat hangt eigenlijk af van nummer tot nummer. In het begin zorg je gewoon dat er een zekere basis is, en als je voelt dat er nog iets ontbreekt, dan kan een zanglijn soms de perfecte oplossing zijn.”

Voelt het voor jullie dan ook natuurlijk aan wanneer jullie een stem horen in jullie muziek?

Braithwaite: “Ja, natuurlijk. Het is altijd wel een deeltje van de band geweest. Inderdaad, het is nooit het belangrijkste onderdeel geweest, maar er zijn altijd wel nummers geweest waarin iemand zong dus ja, het voelt wel natuurlijk aan.”

Heeft het artwork van de albumhoes iets te maken met de inhoud van de nummers?

Braithwaite: “Wij hebben het artwork niet zelf gemaakt, maar we hebben wel onze muziek doorgestuurd naar Dave, diegene die de albumhoes heeft gemaakt. Hij heeft dan op zijn eigen manier, z’n interpretatie van de plaat weergegeven. Het album heet Every Country’s Sun en op de albumhoes is er een zonsverduistering te zien, het heeft er dus effectief wel iets mee te maken denk ik.

Deze plaat klinkt ook alweer heel filmistisch. Associëren jullie jullie muziek met beelden?

Braithwaite:”Om eerlijk te zijn, niet echt. Ik ben veel te veel gefocust op de muziek zelf. Misschien dat ik achteraf wel eens aan bepaalde beelden denk, maar nooit tijdens het schrijven van onze nummers. Ik vind het trouwens wel heel fijn dat mensen hun eigen interpretatie kunnen geven aan onze muziek door middel van beelden. Maar als wij onze muziek schrijven, dan proberen we gewoon te denken aan de volgende noot die we moeten spelen. (lacht luidop)”

Fotograaf: Eva Vlonk

Zijn er op deze plaat muzikale invloeden te horen?

Bulloch: “Ja, ik denk dat het er waarschijnlijk honderden zijn. Ook wel logisch als je weet dat wij al jaren muziek luisteren, en al deze bands waarnaar we ooit hebben geluisterd, onrechtstreeks onze muziek beïnvloeden. Er zijn op de nieuwe plaat ook een heleboel verschillende stijlen te horen, wat het moeilijk maakt om een specifieke band aan te duiden dat ons album op één of andere manier heeft beïnvloedt.”

Hoe doen jullie het dan om deze muzikale invloeden om te zetten in een typische Mogwai sound?

Braithwaite: “Volgens mij is dat gewoon onze sound. De bandleden spelen altijd iets wat voor iedereen natuurlijk aanvoelt. Alles wat we spelen komt voort uit een leven lang muziek luisteren en muziek spelen. We bestaan de dag van vandaag ook al zodanig lang dat het moeilijk is om individuele muzikale invloeden te laten doorkomen, doordat we muziek maken in groep. Ik ga natuurlijk niet zeggen dat we zelf geen muzikale helden hebben die ons in een bepaalde richting sturen zoals bijvoorbeeld Iggy Pop, maar we gaan nooit iets proberen te kopiëren om daar dan onze eigen creatieve draai aan te geven. Alles wat uit onze instrumenten komt is honderd procent Mogwai.”

Kunnen we Mogwai van 20 jaar geleden nog vergelijken met de Mogwai van de dag van vandaag?

Braithwaite: “Ik denk dat we op veel gebieden nog steeds hetzelfde zijn.”
Bulloch: “We zijn nog steeds diezelfde kerels die zich van niemand iets aantrekken en gewoon heel graag muziek willen maken. Het leuke is dat we daar de dag van vandaag ook nog even veel plezier aan beleven als twintig jaar geleden.”

Als jullie ergens gaan optreden, hoe stellen jullie dan een setlist samen?

Braithwaite: “Wel, nu zal je waarschijnlijk denken dat ik aan het lachen ben, maar eerst kies je het nummer waarmee je zal openen, daarna het nummer waarmee je zal eindigen en dan vul je gewoon het midden in (lacht).
Bulloch: “We letten ook wel altijd op welke nummers we de laatste keer op een specifieke plaats hebben gespeeld, zodat de mensen niet keer op keer dezelfde nummers van ons te horen krijgen. We willen niet dat de mensen betalen om twee keer dezelfde show te zien natuurlijk. Nu gaan we op tour naar aanleiding van onze nieuwe plaat, dus hier in de AB zullen we wel een heleboel nieuwe nummers spelen. Ik beloof jullie dat onze set van vorig jaar compleet anders zal zijn dan die van dit jaar, jullie hebben mijn woord. We zullen het voor jullie zo aangenaam mogelijk maken.”

Hebben jullie enkele leuke herinneringen aan België?

Braithwaite: “Jazeker, de mensen hier in België hebben onze muziek altijd geapprecieerd en zo’n dingen vergeten we natuurlijk nooit. We hebben hier ook enkele goeie vrienden en onze band met PIAS is ook optimaal, dus het is altijd fijn wanneer we naar België afzakken. We zijn ook volledig tegen de brexit, dus we willen ons zo goed mogelijk met Brussel verbonden voelen. (beiden lachen luidop)”.

Wat brengt de toekomst nog voor Mogwai? Zien jullie zichzelf binnen dertig nog touren zoals The Rolling Stones de dag van vandaag bijvoorbeeld?

Braithwaite: “30 jaar? Wij worden met de dag ouder he man (lacht)”
Bulloch: “Jezus Christus, dan ben ik 70, stel je voor.”
Braithwaite: “Ik hoop dat we allemaal nog leven eens we kaap van 70 bereiken.”
Bulloch: “We zien wel hoe het allemaal zal verlopen. Er is niets dat mij gelukkiger maakt dan de gedachte ik hier nog jaren mee kan doorgaan. We zullen doordoen zolang we kunnen en zolang dat de mensen voor onze muziek openstaan en naar onze shows willen komen kijken. We zijn nog allemaal in goeie vorm dus wie weet. We zullen zien.”

Wij wensen jullie alvast heel veel succes toe voor de toekomst. Bedankt voor jullie tijd en tot in de Ancienne Belgique!

 

 

Related posts
AlbumsFeatured albumsRecensies

Laura Palmer - Exploding Head Syndrome (★★★★): Ontregelend gebeuk

Over Laura Palmer kunnen twee verhalen verteld worden. Het eerste verhaal speelt zich af in Twin Peaks en handelt over de moord…
AlbumsFeatured albumsRecensies

A Burial At Sea - Close To Home (★★★½): Voortvarende tweede plaat

Met hun knaldebuut uit 2020 A Burial At Sea wierp de gelijknamige postrockband meteen hoge ogen. Door het gebruik van de trompet, en door…
FeaturesInterviewsUitgelicht

Interview Murdock: 'Door de keihard evoluerende techniek kunnen we de Rampage-bezoekers elk jaar opnieuw omverblazen'

Het jaar is nog niet eens zo ver gevorderd, maar voor dj-producer en Rampage-oprichter Murdock moet er al heel wat mislopen opdat…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.