AlbumsRecensies

Girl Ray – Earl Grey (★★★★): Charmant medicijn tegen groeipijn

AlbumsRecensies

Girl Ray – Earl Grey (★★★★): Charmant medicijn tegen groeipijn

Liefhebbers van charmante popsongs met een flinke dosis zelfrelativering en humor zullen zeker hun zin vinden in de muziek van Girl Ray. Dit Londense trio wist onze harten alvast te winnen met een reeks aanstekelijke singles die voornamelijk de oprechtheid van de groep naar voren bracht. Nu is het lang verwachte debuutalbum Earl Grey eindelijk gearriveerd via het label Moshi Moshi. De titel van de plaat is alvast een originele woordspeling op de groepsnaam Girl Ray, die op zijn beurt dan weer een twist is op de naam van kunstenaar Man Ray. Gelukkig is dit niet de enige spitsvondigheid op Earl Grey, want de band weet meer dan vijftig minuten lang net zo verrassend out-of-the-box te denken.

Al vanaf de opener “Just Like That” weten de dames meteen hun stempel te drukken. Soms rammelen hun liedjes een beetje, maar ze zijn net zozeer met de grootste eerlijkheid en het meeste gevoel ingespeeld. Met hun rinkelende gitaren, harmonieën en dromerige samenzang weten ze de luisteraar al van het eerste moment volledig in te pakken. Het is een voorbode op het gevoel dat op de plaat heerst, maar geen blauwdruk. Daarvoor heeft de band teveel creatieve ideeën in petto. Zo slaan ze meteen een andere bocht in met het meer lome “Monday Sunday” waarbij het warme pianospel subtiel overgaat in traag trompetgeschal.

Dat Girl Ray zich opvallend laat beïnvloeden door uiteenlopende muziek, nemen we er maar al te graag bij. Zo horen we op de treffende piano bij “Stupid Things” sporen van de vele prachtige ballades die de jaren ’70 heeft voortgebracht. Gelukkig blijven de drie Britse vrouwen volledig hun eigenzinnige zelve en maken ze van dit nummer een persoonlijk pareltje. “Stupid Things” past mooi in de thematiek die de groep zo mooi beschrijft op Earl Grey; de groeipijnen die je tegenkomt op de weg naar volwassenheid: belangrijke keuzes maken, vervagende vriendschappen en jeugdige verliefdheid. “Just to feel close to you, I’ve never done so many stupid things to make me feel new” klinkt misschien net zo wollig als de schaapjes op de albumhoes, maar het wordt met de meest ontwapenende eerlijkheid gezongen.

Ook de single “Don’t Go Back At Ten” ligt in het verlengde hiervan. Bandlid Poppy Hankin heeft erover verteld dat het geschreven is na een mindere periode die bij een relatiebreuk hoort, maar toch weet dit nummer een tegengestelde energie te geven. Op een vrolijke manier straalt het de moed uit die nodig is om zich over zo’n momenten in het leven te zetten. Enkel op de diepe dromerige brug lijken ze nog een kijkje terug te nemen. Deze momenten onderlijnen nogmaals dat de dames van Girl Ray heel creatief liedjes kunnen schrijven. Ze verwerken een uitmuntende gevatheid in hun teksten zonder ooit geforceerd over te komen. Zo is ook het verwarmende “Preacher” een single die net zo slim de melancholische gevoelens omzet in fantasierijke beeldspraak; “I am you preacher, live my life by the book.”

Daarnaast weet de groep ook op het vlak van sound te experimenteren. De popmuziek die ze maken krijgt vaak een psychedelisch randje aangemeten. De orgel zorgt voor een typerend jaren ’60 sfeertje op bijvoorbeeld het grootse “Cutting Shapes” en het mistige “Where Am I Know”. Of wat dacht je van “A Few Months” waar we tegen het einde toe een tropisch gitaartje en exotische stemgeluiden horen galmen? Het doet namelijk sterk denken aan het kleurrijke “Bonnie & Clyde” van Serge Gainsbourg en Brigitte Bardot.

Waar ze helemaal buiten de lijntjes durven kleuren, is op de 13-minuten durende trip “Earl Grey (Stuck In A Groove)”. Hierin rijgen ze idee na idee aan elkaar in een naadloos muzikaal lappendeken. Daar waar het in het begin nog in de lijn ligt van het voorgaande, gaan ze tijdens de tweede helft volledig van het pad. Klimmende baslijnen, pastorale stemmen en zuiderse koperblazers stuwen het geheel naar een climax. Wat er op volgt, is een reprise van “Stupid Things”. Eerst klinkt alles nog normaal als een demo van het nummer, maar daarna transformeert het zich onverwacht tot iets wat lijkt op een pastiche van Connan Mockasin. De dampende instrumentatie en het gehijg brengen wel weer variatie en humor in de plaat, maar wat ons betreft breekt het toch een beetje de sfeer. Anderzijds is die luchtigheid meer dan welgekomen na de zware vorige song.

Daar waar we houden van Girl Ray’s psychedelische uitstapjes, zijn we net zo overtuigd van hun meer uitgeklede nummers. Met momenten als “Ghostly” en “Waiting Ages” wordt de druk echter weer afgebouwd en rond het album zich af op een tedere noot. Het is de conclusie van een debuutalbum dat niet alleen heel plezierig is om te luisteren, maar ook op muzikaal en inhoudelijk vlak heel interessant. Op Earl Grey beschrijft Girl Ray als geen ander hoe de wendingen op het pad naar volwassenheid aanvoelen.

Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Girl Ray - "Show Me More"

Girl Ray debuteerde in 2017 met Earl Grey, een album over volwassen worden en alle hindernissen die je daarvoor moet overwinnen. De…
LiveRecensies

Japanese Breakfast @ Nest (Democrazy): Pittige indie-pop

Vorig jaar brak Japanese Breakfast door met een debuutplaat die een half uur aan knusse indie-pop bundelde. Dit jaar zorgde ze voor…
Filmpje van de week

Filmpje van de week 20 - 27 augustus 2017

Na een weekje afwezigheid (wegens Pukkelpop) zijn we er opnieuw met een mooi overzicht van alle muziekvideo’s die de afgelopen week op…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.