Of Mura Masa nog een introductie nodig heeft? We betwijfelen het, maar hier is het dan: 21 jaar, Brit, wordt ook wel eens Alex Crossan genoemd, talentvol, stond al op Rock Werchter, Glastonbury en Coachella en in tijden waar de echtheid van elektronische popsongs in vraag gesteld kan worden, is hij een echte muzikant. Toegegeven, hij is goed en het gaat hard voor hem, maar wat verwacht je nu als je eigenhandig het recept voor een radiohit hebt gevonden?
Na Soundtrack To A Death, zijn mixtape, komt Alex Crossan met zijn eerste volledige studioalbum op de proppen. Volgens de jonge Brit gaat het over de verwarring en chaos die je ervaart wanneer je als twintiger voor de eerste keer in London gaat wonen. Eerder releasete hij al negen singles, waaronder “Love$ick”, “Firefly” en “What If I Go”. Mura Masa weet hoe hij zijn fans warm moet maken voor een nieuw album. Hij wist op de plaat ook enkele welklinkende namen te strikken als Damon Albarn, Christine & The Queens, Charli XCX, A$AP Rocky, Desiigner en Jamie Lidell.
Mura Masa, we spreken nu dan over de plaat, begint met “Messy Love”. Het nummer is typisch catchy, maar we willen meer dan alleen dat. De beat is niet speciaal en het nummer dreigt te verbleken tot een albumvullertje. Een valse start zouden we kunnen zeggen. “Nuggets” is dan weer een nummer dat je direct vastneemt en alles heeft voor een hit. De vocals worden verzorgd door de 20-jarige Bonzai, die we al kennen van “What If I Go”. Een jonge combinatie die er recht opzit. Verder volgen dan ook nog de hits: “Love$ick”, “1 Night”, “Firefly” en “What If I Go”. Net zoals Mura Masa zelf hoeven zij geen introductie: goede wijn behoeft geen krans.
Ook het rapgenre laat Alex Crossan niet links liggen. Hij roept hiervoor de hulp in van Desiigner. “All Around The World” is een nummer dat iets weg heeft van trap. Met twee werelden die elkaar kruisen, kan dit niet anders dan een regelrechte hit worden. De garantie op hits in dit album wordt bijna saai. Bijna. De interessante samenwerkingen werpen hun vruchten af. Op “Nothing Else!” brengt Jamie Lidell zijn funky grooves mee. Net iets anders en toch past het op de plaat. Puik werk dus.
Zelfs de vreemde combinatie van Christine (wel zonder de Queens) en de beats van onze Alex Crossan bezorgen een sensueel en rustig nummer dat perfect past bij de fragiele stem van Christine. Ook de samenwerking met Damon Albarn (Blur en Gorillaz) levert een tragere en zachtere song op. Oorspronkelijk was het plan Mura Masa op de laatste nieuwe Gorillaz-plaat te laten spelen, maar de rollen werden toch omgedraaid en dat resulteerde in “Blu” waar Mura Masa mee wordt afgesloten.
Toch slaat het jong toptalent de bal een paar keer mis. Met “Give Me The Ground” probeert hij een soort interlude te creëren waarbij je je afvraagt wat dat nu net op het album komt doen. Ook “Who Is It Gonna B” laat ons met een wrang gevoel zitten. We wachten op een hoogtepunt dat niet komt en blijven hierdoor een beetje op onze honger zitten. Toch zien we dat na al die steengoede songs graag door de vingers. Zet éénmaal “Love$ick” of een andere hit op dat dit album rijk is en we zijn die twee mindere songs al lang vergeten.
Op donderdag 17 augustus speelt Mura Masa op Pukkelpop en vrijdag 27 oktober staat hij in een uitverkochte AB.
