Rock Werchter is ondertussen al even achter de rug. De pintjes zijn verteerd, de modder afgeveegd en de opinies verdeeld. Ook wij hielden er bij deze editie een dubbel gevoel op na. De diversiteit in de line-up is niet meer wat het geweest is. Het muzikale aanbod is tegenwoordig zo breed als het kan zijn en toch worden line-ups van grote festivals steeds voorspelbaarder. Je krijgt steevast dezelfde muziek op je bord en experimenteren is een woord dat op grote festivals met argwaan wordt bekeken. Om dit concreet vorm te geven, nemen we Rock Werchter als voorbeeld.
Op The Hive kregen we van Studio Brussel een dagelijkse afterparty cadeau. Hoewel de Studio Brussel dj’s elkaar afwisselden, hoorden we voortdurend dezelfde platen. Op één avond drie keer “Kind van de Duivel” is toch net van het goede teveel. Nu, de dj’s van StuBru pretenderen ook niet meer te zijn dan wat ze bieden. Ze maakten al menig Chirofuif onveilig en weten er steeds de sfeer en energie in te houden. Een fuif is ook de habitat waar ze perfect in thuis horen en is ook wat de feestjes op The Hive wilden zijn. Nog eventjes de benen losgooien om daarna (in al dan niet beschonken toestand) je bed/matras/slaapzak op te zoeken. Daar slaagden ze op dag 1 wonderwel in. We kunnen zo’n feestjes wel appreciëren, maar wanneer we dagelijks dezelfde nummers als “Chop Suey”, “Blitzkrieg Bop”, “Song 2” en “Casanova” horen terugkeren, is er toch wel iets mis.
We benadrukken hierbij dagelijks, want sommige van deze songs werden inderdaad niet minder dan één keer op een dag gedraaid. Op zich wel catchy nummertjes, maar trop is te veel. Na enkele avonden werd het pijnlijk duidelijk hoe gelimiteerd die dj-sets waren. Dat resulteerde bijgevolg ook in een dalende interesse van het publiek. Als er de eerste dag nog een bomvolle tent stond, nam niemand de laatste dag nog de moeite om naar die tent te gaan. Dat is jammer. Er bestaan namelijk duizenden hits op deze planeet en als je dan iedere dag dezelfde 50 moet draaien, is dat ofwel om makkelijk te scoren of te wijten aan de luiheid van de dj om iets beters te verzinnen.
We kunnen nu gaan zaniken over hoe eenzijdig de feestjes op The Hive waren, maar het is eerder een aanklacht tegen alle muziek, niet enkel op The Hive. Als je op Rock Werchter dit jaar Radiohead zag headlinen voor een halfvolle weide terwijl Oscar & The Wolf voor een uitpuilende Barn stond (nota bene een band die wordt grijsgedraaid op alle radiozenders) kijken wij raar op. Ook vorig jaar op Pukkelpop zagen we dit gebeuren bij LCD Soundsystem waar ook nagenoeg niemand kwam kijken wegens te weinig airplay. De songs op The Hive afterparty of op alle andere feestjes rond het festival, liggen dus perfect in lijn met de voorspelbare line-up op een groot festival. Niemand durft nog te experimenteren als er zo’n breed publiek op afkomt.
Dat bands met amper één album een tent of festival kunnen en mogen afsluiten, is een heel laakbare trend. Zo bombardeer je acts tot een headliner die ze eigenlijk nog niet kunnen zijn. Het stelt ook het festival voor een vervelend precedent, want als Oscar & The Wolf vorig jaar Pukkelpop (en dit jaar The Barn van Werchter) mag afsluiten, dan kan je ze moeilijk het jaar erop vroeger programmeren. De druk om te presteren is niet alleen moordend voor de bands, het komt ook de kwaliteit niet ten goede. Festivals zoeken naar een line-up die een zo groot mogelijk publiek aanspreekt, en komt hierbij al snel bij bands die het goed doen op de radio. Het werkt elkaar dus in de hand.
Veel mensen zijn tevreden met wat er op de radio wordt gedraaid en gaan niet noodzakelijk op zoek naar nieuwe bands. Dat is ook helemaal niet erg, je kan gerust van muziek genieten zonder dieper te graven naar verborgen parels. Maar het is vooral jammer dat festivals nu ook al met die trend meedoen. Er is steeds minder plek voor innovatie op de festivals en steeds meer oog voor commercialisatie en dat is heel spijtig. Want het zijn net die festivals die de grote menigte wat nieuws kunnen aanleren. Helaas eindigen bijna alle festivals ook met dezelfde line-up en dat is al helemaal jammer. Dit ligt misschien aan ons, maar naar onze mening is het zoveel leuker om eens op ontdekking te gaan doorheen het brede spectrum van de muzikale maatschappij.
Toch heeft niet iedereen tijd of zin om verder te gaan kijken dan wat de radio hen biedt. Een mogelijke oorzaak van die vervlakking in wat er als populaire alternatieve muziek doorgaat, ligt dan ook bij radiozenders als Studio Brussel, gezien ze beweren de alternatieve zender bij uitstek zijn, maar op dat vlak absoluut tekort schieten. Ze blijven nog steeds steken bij dat handvol grote namen, hoe middelmatig hun nieuw werk ook is (Bastille, Muse, Foo Fighters en dergelijke). Veel interessante muziektendensen en artiesten glippen jammer genoeg volledig door de grote mazen van het net, ook al zouden ze perfect in hun straatje passen.
Veel grote festivals maken een zoveelste evolutie door en kiezen enkel voor de grootste acts die het meeste volk trekken. De trektocht naar festivals als Werchter is meer een traditie geworden dan dat het echt nog nieuwe mensen aantrekt. De line-up bevat dan ook kleppers die iedereen wel kan smaken. Maar het is al van het begin van de tijden dat succesformules gekopieerd worden, zie alles wat The Beatles, disco, synthpop, eurodance en dergelijke teweeg brachten. Muziek is tegenwoordig vooral marketing en het inspelen op trends. Zodra mensen uit de platenwereld merken dat iets aanslaat, pikken ze in. Daarom dat meer dan de helft van de playlists van MNM en StuBru zo op elkaar lijken (trage beats, ijle synthjes). Een overlevingsmove die de muziekindustrie veel geld oplevert, uiteraard.
Er kunnen hiervoor genoeg alternatieven geboden worden die nooit de grote media halen. In België is dit op grote schaal minder makkelijk te vinden, maar in Nederland hebben ze het helemaal door. Denk maar aan Best Kept Secret of Down The Rabbit Hole, waar er DJ’s in alle uithoekjes van het festival zitten die obscure maar dansbare plaatjes draaien en waar alle gecommercialiseerde rommel tot een minimum werd beperkt. De enige hitjes die we op Best Kept Secret hoorden, werden ofwel live (door de band zelf), in een creatieve mix (op de Four) of bij de Japanse karaokebar gespeeld. Toch weten deze festivals ook een breed publiek te trekken. Die zijn nu nog niet zo beïnvloed door de grote commerciële soep, zijn ook veel eclectischer/onafhankelijker, waardoor hun line-up alternatiever is (en het trekt duidelijk volk, dus er is een publiek voor).
Daarnaast kan dit ook van bij de bron, de radio, gebracht worden door een divers aanbod van verschillende bands in plaats van iedere dag twintig keer dezelfde artiesten af te spelen, want zo is het huidige Belgische radioaanbod. Dus wat minder Rag’n’Bone Man, Bazart of Oscar & The Wolf en waarom niet eens iets draaien van fijne Belgische artiesten als SeizoensKlanken, Schaduwland, Shht, Raman,…
Omdat dit een opiniestuk is, gaan we graag in interactie met jullie. Wij hebben niet de perfecte mening, het is een mening van enkele personen. Daarom brengen we graag alle kanten van het verhaal. Lusten jullie de eenheidsworst die je geserveerd wordt? Of jullie akkoord gaan of niet, we willen hiermee een debat aan de gang krijgen omdat er naar ons weten veel mensen zijn die zich hieraan frustreren. We willen zo veel mogelijk in interactie treden en constructief debatteren. Als iemand een reactie wenst te schrijven kan dit allemaal, we proberen zo veel mogelijk stemmen aan bod te laten komen!
Rock werchter was dit jaar vooral een teleurstelling op de mainstage, hoewel de namen veel belovend waren bleef het behoorlijk kalm en werden de verwachtingen niet ingevuld ik spreek hier van namen zoals radiohead, blink182, …Daarnaast waren in de barn en club c wel enkele pareltjes te spotten. Het enige positieve was dat er dit jaar opvallend minder tienermeisjes rondliepen omdat er geen namen zoals ellie golding of bastille speelden. Ik denk dat werchter nog steeds een goed festival is voor een breed publiek en voor de echte festivalgangers kan je op werchter veel leren kennen als je naast de hoofdacts gaat kijken. Het enigste spijtige is dat de prijzen toch wel ver gegrepen zijn zowal voor een ticket als voor drank en eten
De muziek die jullie aanreiken is veel frisser, interessanter en relevanter dan het meeste wat nog op Studio Brussel wordt gedraaid. Jullie zijn echt ‘mee’. Het klopt dat de grote lacune bij festivals als Rock Werchter enerzijds en radiozenders als MNM en Studio Brussel anderzijds dezelfde is. Het werkt elkaar in de hand. Zo gaat ook in België de muziekindustrie een zelfbedruipend wereldje worden waar kleinere bands (maar ook ‘grotere’ door de radio haast genegeerde bands zoals Flying Horseman) niet meetellen. Zowel bij Rock Werchter als bij Studio Brussel is dit proces al jaren aan de gang, en de programmatie wordt steeds voorspelbaarder, de muziek steeds vlakker. Juiste analyse dus.
Je zou het kunnen vergelijken met de teloorgang van de discotheken midden jaren ’90.
De echte ‘muziekfreaks’ keerden terug naar de underground en werden massaal vervangen door toeristen, die enkel de populaire dance-hitjes en retro wilden horen.
Net als festivalbandjes, waren toen membercards van clubs een soort van elite-statement.
Je moest er gewoon zijn om erbij te horen. De toeristen kijken de vaste kern van muziekfreaks buiten, gebruiken de dj’s als jukebox om hun afgezaagde hitjes aan te vragen (hitjes draaien was voordien ‘not done’).
Met als gevolg dat het toeristenvolk massaal wegliep als er een dj met een eigen smoel draaide (ook al was dit een prestigieuze internationale klepper).
Ondertussen bieden de ‘hitjes-dj’s’ zich massaal aan bij de clubbazen en willen ze zelfs onder de prijs draaien.
En in de louchere zaken willen ze zelfs een handje helpen met de pilletjes- en poedertjeshandel van achter de draaitafel.
Na 4-5 jaar dezelfde hitjes hebben de toeristen het zowat allemaal gezien, en beginnen ze weg te blijven. Tijd voor rehab, Huisje tuintje kinderen, mixtapes gratis op internet, verhoogde controles, de Euro, andere tijdsgeest…
Vanaf 2001 sluit de ene club na de andere zijn deuren… en slecht een handvol underground-clubs blijven in leven
Ik verwacht dezelfde trend in het wereldje van festivals, muziekclubs, concertzalen.
En helaas zullen de kwalitatieve concepten de eerste slachtoffers zijn wegens gebrek aan interesse.
Nog even en de kuddedieren hebben het gehad met festivals en kunnen we hopelijk opnieuw vanaf 0 herbeginnen zonder die Clear Channel-maffia.
Stubru zie ik eerder als equivalent van BBC Radio 1 (wat daar de commerciële zender is).
De line-up’s en radioplaylists zijn bedroevend. Blink 182, Bastille, Linkin Park (hebben nog geen enkele deftige plaat uitgebracht), Elbow en The National die voor de duizendste keer zichzelf herhalen, een overhypete The XX, de commerciële rommel van Flume, Imagine Dragons, opperhoeren Coldplay, het doodsaaie Foo Fighters die blijven teren op nostalgische jaren 90 fans,…
En dan al die belachelijke Hollandse rap. Zelfs op Radio 2 draaien ze die kinderliedjes!
Maar o.a. The War on Drugs vinden ze te aanstootgevend alhoewel dat toch wel dichter bij de leefwereld van mijn ouders ligt dan Habiba 🙂
Juliette Armanet, Fishbach, Calypso Valois zijn te moeilijk, maar Vianney en platte Franse hits niet.
Het is al zoveer keer aangehaald in de pers maar Clear Channel, major labels, de Schuer en de VRT voelen zich incontournable.
“Veel grote festivals maken een zoveelste evolutie door en kiezen enkel voor de grootste acts die het meeste volk trekken.”
Ik ga al 25 jaar naar Rock Werchter, in al die jaren is het niet anders geweest: mix van grote artiesten/groepen die op dat moment beschikbaar zijn (en die toch ook wel kwalitatief zijn) + aangevuld met opkomend talent. Normaal vind ik, een groot festival als Rock Werchter richt zich op een groot publiek. Voor meer alternatieve groepen en ontdekkingen kan je nog steeds terecht op festivals als Dour en Pukkelpop of de andere kleinere festivalletjes. Dat grote groepen meerdere keren headlinen is ook niets nieuws, denk maar aan Metallica, Muse, REM, The Cure, Faithless, Chemical Brothers,… de poel van grote acts die passen binnen het kader van Rock Werchter en die beschikbaar zijn op dat moment is ook weer niet zo groot…
“Daarnaast kan dit ook van bij de bron, de radio, gebracht worden door een divers aanbod van verschillende bands in plaats van iedere dag twintig keer dezelfde artiesten af te spelen, want zo is het huidige Belgische radioaanbod.”
Op zowel StuBru als Radio 1 heb je wel goede avondprogramma’s, maar dat is een moment waarop de meenste mensen niet naar de radio luisteren…
“Ze blijven nog steeds steken bij dat handvol grote namen, hoe middelmatig hun nieuw werk ook is (Bastille, Muse, Foo Fighters en dergelijke).”
Ik vraag me af hoeveel % van de StuBru luisteraars ook échte muziekliefhebbers zijn en meer alternatieve muziek willen… de meeste willen gewoon de nieuwste Muse, Foo Fighters, horen… StuBru is gebonden aan luistercijfers, dalen die als er overdag meer alternatieve muziek wordt gedraaid dan passen ze hun playlist aan door meer populaire muziek te draaien.
Een radiostation waar doorlopend alternatieve muziek wordt gedraaid als BBC 6 Music (dat ook al eens bijna uit de lucht werd gehaald wegens te weinig luistercijfers…) is hier niet haalbaar denk ik.
Ik ben dus best tevreden en ja, zelfs dankbaar dat we hier zo’n groot aanbod aan muziekfestivals hebben…