Men zegt wel eens dat een vriendschap die zeven jaar overleeft er één voor het leven is. En er zit wel waarheid in die uitspraak. Neem nu de Canadese band Broken Social Scene. Waar sommige bands met drie of vier leden al in ruzie vallen en splitten, weet BSS al sinds 1999 te overleven met een steeds veranderende line-up. Minimaal met zeven, maximaal met zeventien, maar steeds met volle goesting en overgave. Stichtende leden Kevin Drew en Brendan Canning speelden sinds hun laatste album Forgiveness Rock Record in 2010 wel af en toe wat festivals hier en daar, maar besloten pas begin 2014 om toch eens aan nieuw materiaal te beginnen. Het resultaat is een warme en liefdevolle comebackplaat die aanvoelt als, welja, een ‘hug of thunder’.
Ondertussen zijn er al zoveel verhalen over geschreven dat het haast een cliché lijkt, maar ook voor Drew en Canning was de aanslag op de Bataclan in november ’15 het keerpunt. Tot dan was het idee om een nieuwe plaat te maken slechts een idee, en was niet elk bandlid zo happig om terug in de studio te zitten. ‘It just sort of made us want to go out there and play,’ vertelt Drew. ‘Because I think we’ve always been a band that’s been a celebration.’ Een plaat als tegengif, samenhorigheid als tegenreactie. Het is een gevoel dat ze ook live heel goed weten over te brengen. Daags na de aanslag op de Manchester Arena (tijdens een concert van Ariana Grande) speelde de band in een nabijgelegen zaaltje en kon het publiek zich troosten aan de nieuwe nummers en het speciaal aan de slachtoffers opgedragen “Anthems For A 16 Year Old Girl”. Wie er enkele maanden geleden ook bij was in Muziekcentrum Trix, kan er van meespreken. Na een winterslaap van zeven jaar, staat de band er terug en beter dan ooit tevoren.
Het instrumentale “Sol Luna” opent de plaat en heeft met zijn ambient synths niet meteen iets te maken met de rest van het album. Een intro die al snel plaats ruimt voor “Halfway Home”, een stevige en overenthousiaste binnenkomer. De eerste single van hun nieuwe plaat windt er geen doekjes om en start meteen met het enorm meezingbare refrein. Met de deur in huis vallen, heet dat dan. In een overbevolkt huis dan nog eens. Want om inspiratie op te doen voor het nieuwe album troepten de vijftien bandleden samen in het huis van Brandon Canning, jamden ze in zijn woonkamer en aten ze samen in zijn keuken. Je merkt al meteen dat Broken Social Scene meer is dan zomaar een band. Het is een familie die je na al die jaren opnieuw hartelijk begroet, je eens stevig vastpakt en honderduit vertelt over alles wat er in tussentijd gebeurd is.
Verhalen die niet vervelen en opvallend divers en afwisselend zijn. Horen we nog onversneden rock op “Halfway Home”, dan zingt Emily Haines (van Metric) een duet met zichzelf op “Protest Song” en krijgen we met “Skyline” zelfs een streepje Americana. Ondanks de overvloed aan melodieën, gitaren en zanglijnen, houdt de band het steeds overzichtelijk. Met een minder ervaren groep zou een nummer als “Skyline” al snel ontaarden in clichés en een overdaad van lagen, maar de Canadezen weten perfect te doseren. Als alles dan op het einde van het nummer perfect in elkaar past, is het alsof je het laatste puzzelstukje van een puzzel legt en het volledige plaatje ziet.
Nummers als “Stay Happy” en “Gonna Get Better” geven al meteen weg wat je kan verwachten. Gelukkig blijven is moeilijk in zo’n uitdagende en soms ronduit deprimerende wereld. Maar Broken Social Scene geeft weerwerk en laat zich niet zomaar doen. ‘Things are gonna get better, cause they can’t get worse’ is nu niet meteen het meest hoopgevende stukje tekst uit Hug of Thunder, de zalvende stemmen van Ariel Engle en Kevin Drew doen ons wel geloven dat het allemaal wel beter zal worden. Toch is “Stay Happy” geen naïef en vrolijk nummer. Verwacht geen Pharell Williams’ “Happy”, nee, de Canadezen geven hun geheel eigen invulling aan het woord ‘geluk’.
Logischerwijze is het titelnummer de sleuteltrack op Hug of Thunder. Gedragen door de zoete, doch rauwe stem van Leslie Feist lijkt het nummer zo weggelopen uit haar recente plaat Pleasure. Met minimalistische drums, een zachte baslijn en subtiele details bloeit het nummer traag open en luidt het een tweede deel van de plaat in. Hier neemt Broken Social Scene wat gas terug. Alsof ze met het sterke en stevige begin wat op hun adem hebben getrapt en het nu rustiger aan moeten doen. Helaas betekent dat ook dat het album hier wat aan kwaliteit moet inboeten. Nummers als “Victim Lover” of “Please Take Me With You” luisteren wel lekker weg, maar blijven toch niet hangen.
Uit vorige platen weten we dat Broken Social Scene echt uitblinkt in exuberante en uitbundige rocksongs (lees: “It’s All Gonna Break”, “Ibi” of “KC Accidental”). Dat het intieme slot van de plaat dan wat bleek uitvalt, steekt dan des te harder. Het is misschien niet eerlijk om die te spiegelen aan echte intieme pareltjes als “Anthems For A Seventeen-Year-Old Girl” of “Backyards”, maar we hebben het bij deze toch maar gedaan. Gelukkig breekt afsluiter “Mouth Guards of The Apocalypse” halverwege helemaal open in een laatste rock-‘n-roll stuiptrekking. Zo worden we toch nog eens wakker geschud en weten we dat we de plaat van voor af aan kunnen herbeluisteren.
Gaat Broken Social Scene met hun nieuwe plaat de wereld verbeteren? Nee, dat lijkt ons sterk. Wel zetten de Canadezen hun comeback kracht bij met een sterk en stevig album, dat net iets te wisselvallig is in stijlen en kwaliteit om zich te meten met klassiekers als Forgiveness Rock Record, Broken Social Scene of You Forgot It In People. Deze nieuwe Hug of Thunder staat net een niveautje lager, maar komt live veel beter tot zijn recht. Nu maar hopen dat Kevin Drew en Brendan Canning nog snel eens hun vrienden bij elkaar scharrelen en op tournee gaan in Europa.
Hug of Thunder van Broken Social Scene verschijnt op 7 juli via Arts & Crafts en kan je al beluisteren via deze link.
