AlbumsRecensies

LANY – LANY (★★½): Eentonige ode aan hartzeer

LANY, de band uit LA die verder geen link heeft met de stad New York aan de andere kant van Amerika, maakt sinds 2014 Californische dream pop. Ze brachten in 2016 een paar mooie EP’s uit met warme synth-pop die doet dromen van een ondergaande zon op het strand in Malibu. Het debuutalbum doet dat helaas minder. Liefdevolle roze wolkjes zijn ingeruild voor neonlichten die de hele nacht blijven flikkeren in het vage maanlicht. Huilende wolf van dienst is zanger Paul Klein die zijn pre-breakup als canvas gebruikte voor de plaat. Uitgesmeerd over zestien langdradige nummers bezingt hij zijn liefdesverdriet met hier en daar ruimte voor wat experimentele synthesizer deuntjes.

De opener van het debuutalbum “Dumb Stuff” kon geen beter boegbeeld zijn voor de overige 15 synthesizer overgoten liefdesliedjes. Na een intrigerende intro schreeuwt zanger Paul Klein ‘Oh my god, I think I’m in love.’ Ja, de drie bandleden zijn Amerikanen in hart en nieren. Daar hoort een occasionele ‘Oh my god’ en ‘Damn’ bij. Het accent ligt er dik op en maakt ook van “Super Far” een aanstekelijke meezinger. De leuke gitaarsolo’s die de EPs van LANY een zomers gevoel gaven, zijn op het debuutalbum niet langer terug te vinden. De drie hebben hun diepe liefde voor de synthesizer eindelijk laten spreken en maakten zo komaf met hun zonnige sound.

De minimalistische aanpak in combinatie met teksten vol zelfmedelijden resulteren in een duister en bij momenten eentonig album. Zo blijft in “Overtime” een eighties-deuntje dat wel heel erg lijkt op dat van Stranger Things maar doordrammen terwijl de zanger hetzelfde doet over zijn voormalige vriendin. Ook in “Hericane” met bewuste schrijffout in de titel, haalt de constante dreun van de elektronica alle energie uit het nummer. Gelukkig is er nog wat leuk getokkel terug te vinden op de charmante ballad “13” en het enige positieve liefdeslied “ILYSB”.

De band is een drievuldigheid. Paul Klein zingt, Les Priest speelt gitaar en keys en de productie-held van de drie is Jake Goss wiens drums een behoorlijke rol kregen op dit album. Hij drukt de eighties vibe door op catchy singles “Breakup” en “Good Girls”. Hoewel de band resoluut voor een meer elektronisch geluid koos, hoeft dat niet altijd negatief te zijn. Op “Tampa”, een van de experimentele nummers op het album, leeft Goss zich volledig uit. De stem van Paul klinkt voor een keer klein en de minimalistische drums maken van het lied de enige ballad op de plaat die ertoe doet. Ook op “Pancakes” dempt Klein zijn stem. In tegenstelling tot de rest van de plaat, schreeuwt hij niet langer lege woorden als ‘It was love, it was us’, maar haakt een paar willekeurige zinnen over champagne, BMW’s en oude jeans aan elkaar. Het voelt specifieker, echter en zet hem meer neer als een verdwaalde pannenkoek dan de kreten van hopeloze hartpijn in “Hurts”.

Op hun debuut probeert de band zich aan te passen aan de huidige muziekwereld. Na de vele liefdesbetuigingen van rappers en zangers aan hun moeders, springt ook LANY op de mama-kar. Middenin het album weerklinkt plots een voicemail-bericht van Jake’s moeder, over tattoos en ouderliefde. Frank Ocean deed het hen al voor op Blonde, alleen veel beter. Een voicemail over naderende relatiebreuken had hier meer effect gehad dan een vrouw met een zuid-west Amerikaans accent die haar zoon bedankt voor een tattoo van een hartje met ‘parents’ erin. Wilden ze de aanhoudende klaagzang van Paul doorbreken, hadden ze die voicemail beter vervangen door een langere versie van het instrumentale “So, Soo Pretty” dat nu wat naar achter wordt geschoven om de dramatische afsluiter “It Was Love” in te leiden.

Rebelser dan een mama-tattoo is het debuutalbum van LANY niet. Buiten een paar gedurfde ballads en leuke singles, blijft het grotendeels een langdradige klaagzang over wegkwijnende liefde. Wie de grote finale haalt met een schreeuwerig refrein naar verdwenen verlangen, ligt hoogstwaarschijnlijk al wenend op de badkamer-vloer.

Op 17 december staat de band in de Botanique, oordoppen en zakdoeken zijn aan te raden.

Related posts
AlbumsFeatured albumsRecensies

Porcelain id - Bibi:1 (★★★★): Geschenk voor de aandachtige luisteraar

Als je ons vraagt aan artiesten te denken die lastig in een hokje te plaatsen, innovatief en experimenteel zijn, zullen we al…
AlbumsRecensies

LANY - a beautiful blur (★): Wanhopige poging tot relevantie

De Amerikaanse synthpopband LANY evolueerde een tijdje geleden naar een duo, maar verder blijft de rode draad behouden. Met bitterzoete liedjes over…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single LANY - "XXL"

Het Amerikaanse synthpopduo LANY doet dit najaar een nieuwe poging om een succesvol album de wereld in sturen. Dat klinkt nogal hopeloos,…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.