LiveRecensies

Best of Best Kept Secret 2017 Dag 3

All rights reserved by BKS Festival, photo Ben Houdijk

Op dag drie was het al Radiohead dat de klok sloeg. De gedroomde headliner stond eindelijk op het hoofdpodium en de organisatie kon zich geen beter verjaardagsgeschenk dromen. De vijfde editie van het festival blonk ook dit jaar uit in veelzijdigheid en dat was op de laatste dag niet anders. Van orkestrale minimal pop over Japanse krautrock tot baslegendes en verloren zonen. De blakende zon deed de vermoeidheid nog harder toeslaan, maar het vooruitzicht op twee en een half uur Radiohead deed ons moedig voort ploegen.

Beste manier om wakker te worden: RY X

Oké, technisch gezien is het om 13u15 geen ochtend meer, maar op een festival lopen ochtend, middag en avond na drie dagen wat door elkaar. Met zijn sferische en melancholische folkpop was het best fijn ontwaken bij RY X. Two stond de voorbije dagen nog nooit zo vroeg zo vol. Maar het had zijn redenen. “Shoreline” kreeg het publiek al meteen stil (met behulp van 5 strijkers) en de Australiër liet je niet meer los. Na “Sweat”, “Only” en “Howling” voelden we ons weer fris en monter om de laatste dag door te komen.

All rights reserved by BKS Festival, Photo Ben Houdijk

Meest onuitspreekbare naam: Kikagaku Moyo

Ze komen uit Japan en hebben een bandnaam waar je je tong over kan breken. Probeer het eens vijf keer snel na elkaar uit te spreken? Makkelijk? En probeer het nog eens na een aantal pintjes? De Japanners zelf waren al heel blij dat ze voor de eerste keer op het festival mochten spelen en bedankten het publiek in aandoenlijk Japanglish. Tussen de gierende gitaren, Japanse motiefjes en jazzy drums door vroegen we ons toch af of Kikagaku Moyo nu echt vijf klonen op een podium waren. Alle vijf de bandleden hadden lang sluik zwart haar, hetzelfde gezicht en identieke kleren en leken nog het meest op dat angstaanjagend meisje uit The Ring. Stay weird, Japan!

Meest enthousiaste Nederlanders: Canshaker Pi

Over het festivalterrein lopen heel wat uitbundige Nederlanders rond – hoe later op de avond, hoe meer – maar de meest enthousiaste noorderburen op een podium moeten wel die van Canshaker Pi zijn. Waren onze voeten niet al kapot van twee festivaldagen, dan deden we zeker mee met hun springerige garagerock. Een streepje “Hey Ya” van Outkast, een sound die klinkt als een volwassen Xink! en veel gusto: meer moet dat niet zijn op de laatste dag van het festival.

Beste terugkeer: Strand of Oaks

Het is altijd fijn om sympathieke peer Timothy Showalter terug te zien en dat gevoel was duidelijk wederzijds. Ondanks de bakkende zon die vele mensen richting het meer dreef, wist hij met zijn band Strand of Oaks tegen het einde van de set een gezellig hoopje publiek te verzamelen. Naast zijn charisma waren het natuurlijk ook de steengoeie nummers die het publiek konden overtuigen. Na het opruiende “Radio Kids” mende hij op “Heal” het publiek als een bezeten sjamaan. Een iets loggere versie van “JM” en “Goshen 97” deden de rest. Toffe Timothy scoorde zelfs bonuspunten met zijn bedanking om op hetzelfde podium als Radiohead te mogen staan. ‘A dream come true’.

Meest nobele onbekende: Fil Bo Riva

Hij is een Iers-Italiaanse singer-songwriter van 13 in een dozijn en was voor ons eerlijk gezegd een nobele onbekende. De kans is echter groot dat dat na zijn optreden op Best Kept Secret ook zo zal blijven. zijn combinatie van rock en pop met een soulvolle stem klinkt op papier goed, maar live is het zo clichématig dat we er al snel op uitgekeken waren. Een fijne cover van Johnny Cash’s “Folsom Prison Blues” was een zeldzaam hoogtepuntje.

Beste moment om een duikje in het meer te wagen: Kadhja Bonnet

Was het de vermoeidheid of lag het aan de lieflijke muziek van Kadhja Bonnet? Veel mensen gingen hoe dan ook tijdens haar set door de knieën en besloten het zittend te volgen. Haar loepzuivere stem en jazzy gitaar werden in het begin nog wat geplaagd door technische problemen, al werd dat vakkundig weggemoffeld. Maar zelfs daarna werd de set er niet beter op. Goeie stem, flauwe liedjes. Dat veel mensen net buiten de Three tent besloten om een duikje in het meer te wagen, had wellicht alles met het weer te maken. De muziek van Kadhja Bonnet kon hen niet tegen houden.

Meest geforceerd epische set: Zeal & Ardor

Neem de stem van Nickelback, de harde drums van System Of A Down en de gierende gitaren van een willekeurige hardrock band (denk Foo Fighters op z’n hardst) en je krijgt iets wat op Zeal & Ardor lijkt. De spetterende lichtshow maakte veel goed, al kon die toch niet verbergen dat het genre waarin Z&A toeft, al eerder en beter is gedaan. Het begin was veelbelovend, maar doorheen de set verloor de band zichzelf wat in teveel genreclichés. Brommende Latijnse teksten en metalscreams mogen dan wel episch klinken, in het geheel pasten ze nooit echt helemaal.

Vetste baslijn: Thundercat

Op dag één hadden we al meteen de award voor vetste baslijn uitgereikt aan Metronomy. Een beetje voorbarig, weten we nu. Want het verschil tussen Metronomy en Thundercat is net als dat tussen leerling en meester. Zoek bij Thundercat niet naar een vetste baslijn, het hele optreden was één vette, geile baslijn. Het eerste nummer mondde al meteen uit in een stevige jam en dat zou zo voor de rest van het concert duren. Samen met zijn al even getalenteerde pianist en drummer, nam Thundercat, getooid in korte broek, sandalen en afschuwelijk lelijk rood haar, je mee op een psychedelische trip en ontspoorden ze vakkundig elk nummer. In het middenstuk stal de drummer even de show, al was het uiteindelijk Thundercat zelf die zich als een modern basgitaargenie profileerde. Beluister die baslijnen uit “A Fan’s Mail”, “Them Changes” of “Friendzone” maar eens. Flea, eat your heart out!

Oudste nieuwkomer: American Football

Eventjes een quizvraagje. Noem een band die al 20 jaar bestaat en nu pas zijn debuut maalt op een Nederlands festival. American Football bracht in 1997 hun debuut uit, splitte al in 2000, kwam terug in 2014, bracht in 2016 de langverwachte opvolger uit en staat nu in 2017 eindelijk op Nederlandse bodem. Heel wat mensen gingen om tactische redenen naar James Blake (lees: een goed plekje voor Radiohead veroveren), maar zij mistten zowat het beste optreden van dag drie. De mooie, cleane gitaren spraken elkaar tegen en vulden elkaar aan. Alles was perfect gedoseerd, een streepje zang, een streepje piano, rustige drumfills en op tijd en stond een beetje trompet om de nummers aan elkaar te lijmen. Constante gitaarwissels gingen zo vlot dat niemand ze opmerkte. Tijdens “Desire Gets In The Way” stopte frontman Mike Kinsella zelfs eventjes het nummer om zijn gitaar juist te stemmen. Zo’n gevoel voor perfectie zien we graag. Opener “Stay Home” greep ons al meteen bij de keel om pas na afsluiter “Never Meant” los te laten.

Vervelendste naam om te typen: Junun ft. Shye Ben Tzur & The Rajashtan Express

Wie de sneltoetsen ctrl-c en ctrl-v heeft uitgevonden, verdiend een standbeeld, want voor de review van Junun ft. Shye Ben Tzur & The Rajasthan Express (of kort Junun) hebben we te weinig tijd om de bandnaam steeds opnieuw te typen. Laten we het dan over de muziek hebben. Junun nam ons mee op een retourritje richting India, gaf onderweg een initiatie buikdansles en speelde muziek alsof er slangen bezweerd moesten worden. Wie dicht genoeg stond, kon zien hoe Colin Greenwood langs de zijkant mee stond te kijken hoe zijn broer Johnny meespeelde met de bende leutige Indiërs. Een lekker exotisch dansfeestje dat ons inspireerde tot een eigen versie van de Bedoeïenendans.

Meest eigenzinnige setlist: Radiohead

Best Kept Secret Festival was er dit jaar al heel vroeg bij met de eerste naam. Logisch, want het feit dat niemand minder dan Radiohead deze editie zou afsluiten, was nieuws dat zowel de organisatoren als de bezoekers nooit durfden dromen. Ze zorgden ervoor dat de tickets in een mum van tijd uitverkochten. Bijgevolg stapelden de fans zich al redelijk vroeg op tijdens het optreden van James Blake om toch maar dat ideale plaatsje te bemachtigen om Thom en co. aan het werk te zien.

Dat band niet de meest voor de hand liggende set zou afleveren, stond in de sterren te schreven. Radiohead trok zich er niets van aan dat ze op een festival stonden. Hits zoals “Karma Police”, “Fake Plastic Trees” of zelfs “Creep” (dat recentelijk af en toe nog eens opduikt) ontbraken, wat waarschijnlijk niet naar de zin was van een deel van de mensen die een ticketje had bemachtigd. In de plaats kregen we een verstilde set met intiemere nummers en favorieten van de fans. Zo werd er moedig geopend met het subtiele “Daydreaming” uit hun recentste album. Ook tijdens het duistere “Climbing Up The Walls”, “Street Spirit (Fade Out)” en vooral “Exit Music (For A Film)” kon je een speld horen vallen. Daarnaast zorgden de talrijke songs uit In Rainbows en een voortreffelijke uitvoering van “Let Down” voor een warm moment. Nummers zoals “Idioteque” en “The Gloaming” belichaamden dan weer de oncomfortabele elektronica die de groep in al die tijd gecreëerd heeft.

Een uitgelaten mood hing niet in de lucht. Radiohead staat dan ook niet bekend als de meest vrolijke band van de wereld. De band bewees met hun kwalitatief optreden waarom ze zo geliefd zijn, maar een publieksfavoriet of twee zou de twijfelaars over de streep kunnen getrokken hebben.

Pics – Wim Heirbaut – Met dank aan Musiczine.net – Bekijk meer foto’s via deze link.

Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Strand of Oaks - “More You”

In de nasleep van het succes van The War on Drugs dook daar plots Strand of Oaks op; een band die al…
InstagramLiveRecensies

The Smile @ Vorst Nationaal: Magisch millimeterwerk

Gisteravond mocht elke fan van Radiohead zijn hart verwarmen in Brussel, waar het driekoppige The Smile, bestaande uit Thom Yorke, Jonny Greenwood…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Best Kept Secret strikt o.a. Paolo Nutini, St. Vincent en Vince Staples!

En daar is Best Kept Secret eindelijk weer met een hoop nieuwe namen. Maar liefst zeventwintig worden er vandaag aan de line-up…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.