Sinds 2009 heeft de Amerikaanse band Real Estate een patent op dromerige en zomerse popliedjes. Was hun debuut nog een blauwdruk, dan toonden opvolgers Days en Atlas weinig verandering. Het nagelnieuwe In Mind vertoonde jammergenoeg al wat barstjes in de fundering. Bands als The National of Elbow maken ook steeds dezelfde platen, maar komen er mee weg omdat hun nummers steeds genoeg peper en zout bevatten om het smakelijk te maken. Ondanks het wat mindere In Mind is het album wel in ons hoofd blijven hangen en was het uitkijken naar hoe Real Estate het er live zou vanaf brengen.
Spinning Coin mag de hele Europese tour van Real Estate hun voorprogramma verzorgen. Een hele eer voor de band uit Glasgow die slechts een ep en een handvol singles uit heeft. De Schotten wisten ons wel te overtuigen met hun eigenzinnige mix van rock en pop met hier en daar een hoek af. Dat niet elk nummer een voltreffer was, viel dan nog te begrijpen. Het waren vooral de stevigere en meer uptempo nummers die bleven hangen en ons deden denken aan onze eigen Robbing Millions.
Bijna twintig minuten te laat komt de band het podium opwaaien, alsof ze nog buiten stonden te genieten van het weertje en de tijd uit het oog waren verloren. De muziek van Real Estate is dan ook de perfecte soundtrack om met een fris pintje op een zonnig grasveld te liggen. Op een festival kan je dan ook de daad bij het woord voeren, maar in de aardig volgelopen Orangerie van de Botanique kon je je nog moeilijk neervleien. Rechtstaand met een pint in de hand was “Serve The Song” ook een welkome binnenkomer. Met “Darlings” er meteen na maakten ze het wachten meteen goed.
Hoewel de Amerikanen een nieuwe plaat hadden om voor te stellen, negeerden ze hun ouder werk niet. “Had To Hear” en “Talking Backwards” konden op wat herkenning rekenen en als we de reactie van publiek mogen geloven, zal “Stained Glass” voortaan ook op applaus onthaald worden. Het zijn dan ook nummers die de essentie van Real Estate bevatten. Speelse en dromerige gitaren met een stevige drum en lekkere bas die het nummer in goeie banen probeert te leiden. Frontman Martin Courtney is niet de beste zanger maar zijn stem past perfect als gids in het dromerige landschap dat de band creëert.
Wie wel met alle aandacht ging lopen, is tweede gitarist Julian Lynch. Zijn liefdevolle solo’s en melodieën brachten kleur en opwinding in songs die anders maar onopvallend voorbij zouden fietsen. Ook al zit Lynch pas sinds 2016 in de band, hij is nu al een volwaardig en haast onmisbaar deel van de band. Met zijn solo’s tijdens “Saturday”, “Crime” en “Primitive” tilde hij de nummers eigenhandig naar een hoger niveau. De intense versnelling tijdens “All The Same” was een perfecte afsluiter van de reguliere set. Alsof de band er nog een laatste spurtje uitperste om daarna uit te bollen en uit te hijgen. Toch bleek er nog genoeg energie in de tank te zitten voor een korte bisronde. Het weidse “Green Aisles” zorgde nog maar eens voor de beneveling en het kort maar krachtige “It’s Real” werd een bescheiden meezinger.
Dat Real Estate de perfecte zomerband is, bleek uiteindelijk een zegen en een vloek. Hun nummers gedijen goed op de warme temperaturen en net daardoor wordt het publiek wat lomer en minder actief. Veel meer dan heupwiegen en voorzichtig meezingen tijden “It’s Real” zat er niet in. Al scheen niemand daar erg in te hebben. Het kan niet altijd euforie en uitbundigheid zijn. Net door die ingehouden nummers komt Real Estate veel oprechter en eerlijker over. Balancerend tussen romantisch en melancholisch wisten ze ons emotioneel niet te raken, maar kropen ze wel in ons hoofd. Het is een kunst om een publiek met haast elk nummer te laten wegdromen zonder dat die op een nachtmerrie uitdraait. Real Estate beheerst die kunst tot in de puntjes.
Setlist:
Serve The Song
Darling
Had to Hear
Out of Tune
Stained Glass
Sleaze
Talking Backwards
Primitive
White Light
Waltz
Crime
All The Same
Bis:
Saturday
Green Aisles
It’s Real
