Ze zijn maximaal met negentien en minstens met negen, maar spelen altijd alsof ze met honderd zijn. Het lijkt op het raadsel van een Egyptische sfinx, maar hier is het antwoord wat minder voor de hand liggend. We hebben het natuurlijk over de Canadese band Broken Social Scene. De band rond frontman Kevin Drew en Brendan Canning brengt in 2017 een nieuw album uit en daar hoort natuurlijk een tour bij. Die hield halt in een broeierig Antwerpen al was ons niet meteen duidelijk of de warme temperaturen door het weer dan wel de overvloed aan charisma en warmte kwam.
Dat het overgrote deel van het publiek nog buiten van de zon stond te genieten toen Thomas Werbrouck het podium betrad, viel te begrijpen. Voor de gelegenheid had hij zijn band thuis gelaten en speelde hij een solo set met enkel zijn stem, een gitaar en een kickdrum. Met zijn soloproject Krankland heeft hij net een nieuwe plaat uit die wij beloonden met vier sterren. Solo werden de nummers uitgekleed tot hun essentie en bleken ze toch iets minder te overtuigen. “Summer Avalanche” gedijde perfect in het warme weer, “Oh My Love” had dan weer weinig om het lijf en de constante afwisseling tussen hard en zacht op “Rat Race of The Slugs” werkte niet altijd. Toch maakten de lepe stem van Werbrouck en de mysterieuze saus die hij over zijn nummers goot ons benieuwd om Krankland eens mét band aan het werk te zien.
Bijna zeven jaar geleden stond de Canadese band Broken Social Scene nog eens op Belgische bodem. Dat was toen op Les Ardentes in 2010 en ook zo lang is het al geleden dat de band uit Toronto nog eens album uitbracht. Dat de fans hen nog niet vergeten zijn, werd meteen al duidelijk aan het enthousiaste applaus toen de Kevin Drew en de zijnen het podium betraden. Het was vooral ook uitkijken naar welke vrienden hij deze keer mee gebracht had. De band startte het rebelse “Cause=Time” met zeven (inclusief vier gitaren) maar stond twee nummers verder plots met elf op het veel te kleine podium.
Hun nieuwe album Hug of Thunder had eigenlijk al voor het begin van deze tour moeten verschijnen, maar door omstandigheden werd de release uitgesteld naar 7 juli. Als opwarmertje speelde Broken Social Scene alvast vier nummers uit dat nieuwe album. Het euforische “Halfway Home” was al een vroege uitbarsting van endorfines, waarna “Stay Happy” het geluksniveau hoog hield. ‘It’s very hot but we’re gonna play our hearts out,’ beloofde Kevin Drew nog aan het begin van de set en er was geen woord van gelogen. “7/4 (Shoreline)” uit hun inmiddels twaalf jaar oude gelijknamige plaat zat al vroeg in de set en zorgde met de hulp van drie blazers en de stem Ariel Engle voor een sterk begin.
Heel het concert door was het gezellig druk op het podium: personeelswissels, gitaarwissels en een komen en gaan van blazers. Drew loofde de verbondenheid die hij voelde met het publiek en sprong tijdens “Texico Bitches” al meteen het publiek in om een danspasje te placeren. Ook op het podium voelde je niets dan amicaliteit en verbondenheid. Schouderklopjes, schalkse blikken en uitbundige dansjes: de Canadezen hadden het perfect naar hun zin in Antwerpen.
Na het onstuimige “Stars and Sons” dat ontaarde in een gitaargevecht met een strakke bas en drum als enige houvast, nam de band wat gas terug. En dat was nodig want ondanks het gratis water dat Muziekcentrum Trix aanbood (waarvoor hulde!!), bleef de temperatuur maar de hoogte in schieten. Een trio rustige nummer bood wat verkoeling. Vooral het nieuwe “Hug of Thunder” dat voor de gelegenheid niet door Feist, maar wel door Ariel Engle werd gezongen, en “Sentimental X’s” lieten ons bekomen en met de ogen dicht genieten.
Met het furieuze rockanthem “Ibi Dreams of Pavement (A Better Day)” (plus een extra streepje van Bonny Tyler’s “Total Eclipse of The Heart) zette Broken Social Scene een eerste punt achter het optreden. Al bleek dat al snel voorbarig te zijn. De band nam niet eens de moeite om van het podium te gaan of zoals Kevin Drew het verwoorde: ‘Let’s skip this whole encore thing and keep playing songs.’ Het publiek kreeg nog “Anthems For A Seventeen Year-Old Girl” dat enkele dagen geleden ook de opener was van hun show in Manchester en door de gebeurtenissen een extra emotionele laag kreeg.
“Superconnected” onderstreepte dan weer waar het deze avond allemaal om draaide. De verbinding tussen band en publiek, tussen muziek en de ziel, tussen liefde geven en nemen. “KC Accidental” gooide nog eens alle remmen los in een soort eb en vloed van gitaren voor Kevin Drew en zangeres Emily Haines (van Metric) solo het intieme “Backyards” inzetten. Tijdens het gevoelige nummer sloop de rest van de band stiekem weer het podium op om dan een zinderend slot aan het nummer te breien. ‘Be Courageous’ was een mooi en toepasselijk motto om de set mee af te sluiten, zeker in zo’n moeilijke en verwarrende tijden als deze.
Setlist:
Cause=Time
7/4 (Shoreline)
Halfway Home
Stay Happy
Texico Bitches
Stars and Sons
Late Nineties Bedroom Rock For The Missionaries
Shampoo Suicide
Almost Crimes
Hug of Thunder
Sweetest Kill
Sentimental X’s
Protest Song
Ibi Dreams of Pavement (A Better Day)
Bis:
Anthems For A Seventeen Year-Old Girl
Superconnected
KC Accidental
Backyards
