Iedere week worden we om de oren geslagen met nieuwe albums. Omdat het moeilijk is om ieder album zijn eigen review te geven, hebben we een nieuw concept uitgedokterd. Het is simpel, we houden het ‘beire kort’ maar geven het album toch zijn review die het verdient. We proberen dit tweewekelijks te doen, maar het hangt er van af hoeveel releases er zijn en hoe groot het enthousiasme is. Deze week brengen we een review van Mew, Hoops, Moon Duo, Hajk, Charly Bliss, Tiny Vipers en Fazerdaze.
Mew – Visuals (★★★)
Mew is al toe aan zijn zevende album en maakt een mens nog steeds gelukkig. Visuals is vooral gericht op soundscapes die de bovenhand nemen op de lyrics, maar dat maakt het net erg feeëriek. Hoop, mystiek en bombast gaan hand in hand en tonen een caleidoscopisch geheel. Je voelt de kleuren in de hele plaat terugkomen wat er voor zorgt dat je op een positieve trip gaat. Sommige nummers op Visuals zijn iets te traag waardoor je volledig wegdroomt en jezelf iets te veel verliest in het geheel. Toch maken ze dit ruimschoots goed met nummers als “85 Videos” en vooral “Carry Me To Safety” dat als zoete afsluiter nog eens perfect de plaat in één nummer samenvat.
Visuals verscheen op 28 april via PIAS. Op 20 mei te zien in Trix.
Hoops – Routines (★★★★)
Zorgeloze indierock met een lo-fi insteek, dat is waar Routines om draait. De jangle pop van Hoops doet meteen denken aan bands als Real Estate en Diiv wat zeer fijn is. De muziek brengt de zomer een tikkeltje dichter en laat je iets meer dan dertig minuten wegdromen van zon, zee en strand. Erg vernieuwend is het allemaal niet maar dat maakt het net zo goed. Een rustgevend geluid met melodische gitaren die in harmonie zijn met de fonkelende synths. Het gaat van erg dromerige zang naar bijna instrumentale nummers, wat de diversiteit in stand houd. Hoops is sterk op weg om een favoriet te worden bij de hipsters, en ook wij beren zijn fan.
Routines verscheen op 5 mei via Fat Possum
Moon Duo – Occult Architecture, Vol. 2 (★★★)
Vijf liedjes, meer heeft moon duo op zijn tweede plaat van dit jaar niet mee. Toch klokken ze allemaal boven de zes minuten af met afsluiter “The Crystal World” als langste (met zijn tien minuten misschien net iets te lang). Toch bevindt het venijn zich in het midden met “Sevens”, een nummer dat alles bevat. Het gaat van psychedelische, trippy gitaren naar de zweverige zang van Ripley Johnson tot een aanstekelijk synth geluidje. De repetitieve klank verzorgt de kenmerkende Moon Duo stijl en toont aan dat je ook zes minuten aan een stuk kan blijven boeien. Ook “New Dawn” met zijn grungy gitaren weten wij wel te smaken. Fijn plaatje dat je het best op een donkere avond beluistert terwijl je eens goed van de wereld gaat.
Occult Architecture, Vol. 2 verscheen op 5 mei via Sacred Bones Records. Moon Duo speelt op 19 juni in Trix en op 20 juni in Les Ateliers Claus.
Hajk – Hajk (★★★½)
Ze komen uit Oslo en maken indie pop zoals het hoort. Met de nodige hoge stemmen, heel veel vrolijkheid en fijne melodieën krijg je een instant happiness gevoel van deze band. Het begint al bij opener “Magazine” en gaat zo de hele cd verder. Denk bij Hajk aan bands zoals Phoenix of Dirty Projectors en je weet dat deze Noren goed bezig zijn. Toch is het niet de volledige cd lang opgewekte liedjes wat de klok slaat. Zo brengt afsluiter “Somebody Else” een emotionele pianoballad en single “Best Friend” is een nummer dat zo op iedere radio kan gedraaid worden. Een beetje van alles dus op dit debuut en het luistert goed weg, wat alleen maar positief is.
Hajk verscheen op 21 april via Jansen Plateproduksjon
Charly Bliss – Guppy (★★★★★)
Het debuut van Charly Bliss verdrinkt niet, nee het blijft net zoals zijn naamgenoot goed zwemmen. De plaat bevat een gigantische lading aan riffs en een erg uitgesproken stem. Ook deze duurt niet meer dan een halfuur maar het laat wel een indruk na van meerdere dagen. Pop punk zoals het anno 2017 gemaakt moet worden, maar dan met nineties invloeden. De twintigers weten hun jeugd perfect te omvatten in deze plaat, jeugdige fun zonder moeilijk te doen. Dat maakt deze plaat zo sterk. Ieder nummer heeft een bepaalde energie in zich en klinkt als een verlossing. Sterk debuut van dit viertal.
Guppy verscheen op 21 april via Barsuk Records
Tiny Vipers – Laughter (★★★)
Na acht jaar afwezigheid brengt Tiny Vipers haar nieuw album Laughter uit. De akoestische gitaar werd even in de kast gestoken waardoor ze zich honderd procent op de elektronica kon storten. Het resultaat is een plaat waar duisternis en licht elkaar opzoeken en botsen. Laughter zit boordevol prachtige texturen en geluiden, van huilende synths op “Living on a Curve” tot woeste stormen op “K.I.S.S.”. Het klinkt al even sfeervol als hier beschreven, maar het album daagt weinig uit. De muziek neemt zijn tijd om zichzelf vorm te laten geven (soms tot 14 minuten), maar de ideeën zijn soms iets te beperkt om het als een rijk en aantrekkelijk geheel te ervaren. Voor de liefhebbers van ambient blijft het echter een kleurrijke plaat die het proberen waard is.
Laughter verscheen op 5 mei via Ba Da Bing!
Fazerdaze – Morningside (★★★½)
Wie houdt van een vrouwenstem, dromerige gitaren, af en toe iets stevigere gitaren en goeie riffs, zit bij Morning Side van Fazerdaze duidelijk aan het juiste adres. Mensen die Fazerdaze niet kennen, denk hierbij aan de iets hardere versie van Hazel English. Haar debuutalbum Morning Side, is er meteen eentje die ons weet te overtuigen en aantoont tot wat Fazerdaze in staat is, het maken van stevige catchy songs die de juiste hoeveelheid ruwheid bevatten. Het album is tien nummers lang, en bevat enkele songs zoals “Last To Sleep” en “Friends” die er duidelijk wat bovenuit springen. Sterk debuut van Fazerdaze!
Morningside verscheen op 5 mei via Groenland Records. Op 12 mei te zien in Dok Gent.
