LiveRecensies

Electric Guest @ AB (Ancienne Belgique): Soulvolle pop met iets te weinig vibes

Vijf jaar geleden bracht Electric Guest de debuutplaat Mondo uit. Het was tot februari 2017 wachten op een opvolger. Plural kreeg hij de naam en dit was meteen de perfecte reden om terug een tour door Europa te ondernemen. Tot hun eigen verbazing verkochten ze de AB Club uit en dat resulteerde in een dansbare set die soms wat verkeerde keuzes bevatte. Een mix van energieke en trage songs zorgden er af en toe voor dat de schwung er wat uit werd gehaald. Aan het publiek lag het alvast niet, dat klapte na iedere song uitbundig en gaf duidelijk aan dat de band nog niet helemaal vergeten is.

Openen deed Lighthousing. De zevenkoppige band uit Antwerpen spaarde kosten noch moeite om hun set in de AB onvergetelijk te maken. Het zag er vooreerst visueel al zeer mooi uit met gigantische lichten die op de melodie meegingen en ieder bandlid had ook zijn eigen soort vuilbakje waar rook uitkwam. Eenmaal die rook oplichtte, kregen we een mysterieuze sfeer die ook in de muziek van Lighthousing kruipt. Met z’n zevenen slagen ze er in om een gigantisch geluid te creëren dat af en toe heel dromerig is, maar tegelijk ook kan uitbarsten. Vooral op de eindes dan, waar het bij momenten lijkt alsof we naar een sterke post metal band kijken. Frontman Matthijs Vanstaen leeft zich volledig in in de muziek en dat is mooi om te zien. De band speelt live een uitmuntende set en legt de lat heel hoog voor de hoofdact van de avond. Met hun grootse muziek, sterke inleving en sferische klanken zullen ze binnenkort wel op jouw radio te horen zijn!

Met een gigantische glimlach op zijn gezicht stapt frontman Asa Taccone samen met zijn drie andere bandleden het podium op. Om de sfeer er meteen in te krijgen, starten ze met “Waves”, één van hun snelste en vrolijkste songs. Al meteen proberen we af te leiden wat deze set zal brengen: een soulvolle stem, een vreselijk snel tempo en een dansbaar geheel vol energie? Het publiek beweegt erg bescheiden mee terwijl het er op het podium wat wilder aan toe gaat. Taccone danst de schoenen van zijn lijf om uiteindelijk zo het publiek ook wat op te zwepen. Lang duurt deze energiestoot echter niet en met “Bound To Lose” wordt meteen gas terug genomen. Jammer, want als je zo straf begint, moet je die lijn proberen te houden.

Al snel wordt duidelijk dat de band beslist om een afwisseling te maken tussen energie en rust. Wanneer het eens wat sneller gaat, volgt al snel weer een trafer moment. Dit is jammer voor de set want zo geraakt niemand echt helemaal in zijn element. Toch heeft het publiek veel respect voor wat de band brengt en geeft het na iedere song een oorverdovend applaus. Al snel passeert “This Head I Hold” de revue, hun grootste hit. Het kan rekenen op veel geklap en nog meer inleving van de frontman. Het steekt terug een groovy sfeer in de set, maar komt ook wat vreemd over.

De grootste hit in het midden van de set zetten toont durf, maar laat ook zien dat de setlist nog niet helemaal on point is. Als ze daarna met “Over” en “My Omen” de set helemaal doen terugzakken, vraag je jezelf af hoe dat mogelijk is. In deze songs ontbreken de vibes die sommige nummers zo sterk maken. Toch geeft Electric Guest bij dat laatste iets extra wat dan weer de muzikaliteit van gitarist en toetsenist Matthew “Cornbread” Compton bewijst. Hij serveert een geniale gitaarsolo die het nummer van body voorziet en zo een leuk einde aan dat nummer breit. “Troubleman” komt als geroepen en haalt de set wat uit zijn slop. Het acht minuten durende epos bevat emotionele stukken en iets meer gitaar wat het sterker maakt.

De gitaar lijkt de reddende factor te zijn van hun muziek die voornamelijk op synths en basgitaar is gericht. Het geeft wel een zwoele sfeer weer, maar soms is het net iets te langdradig met iets te weinig sexappeal. Met “Oh Devil” gooien ze er nog een exotisch nummertje tegenaan dat helemaal in contrast staat met de rest van hun songs. Meer beats, meer popinvloed en vooral perfect voor aan een Zuiders strand. Plots heeft iedereen zin om zijn zwoelste moves boven te halen en dat gebeurt ook. Lekker liedje dat live heel goed overkomt.

Over de falsetto van Taccono hebben we nog niet gesproken. Bij “Dear To Me” komt die er namelijk helemaal uit. Hij haalt de hoogste noten aan om uiteindelijk de set af te sluiten. De band komt nog een keer terug, met een overbodig nummer dat vooral experimentele synths centraal stelt. Het is de teneur van hun optreden vol verkeerde keuzes. Electric Guest heeft de songs, maar laat ze voorlopig niet naar buiten komen. Wat we wel kregen is een set vol zwoele muziek die soms net iets te traag vooruit ging om helemaal sexy te zijn en vooral telkens onderbroken werd door slome nummers. De hits klonken strak, de energie op het podium was in orde maar de volgorde van de songs was allerminst goed. Volgende keer beter.

Setlist:

Waves
Bound To Lose
Back For Me
Amber
Zero
This Head I Hold
Over
My Omen
The Bait
Troubleman
See The Light
Oh Devil
Dear To Me

Bis:
Holes

3662 posts

About author
Ook bekend als "Den Beir", oprichter van de site, leidt alles in goeie banen en schrijft ook wel eens iets.
Articles
Related posts
InstagramLiveRecensies

Mass Hysteria @ Ancienne Belgique (AB): Chaos in de orde

Sinds Graspop Metal Meeting en Hellfest jaarlijks hetzelfde weekend in juni plaatsvinden, bestuderen metalfans nauwlettend beide line-ups. Het concept van de ‘logoband’…
LiveRecensies

SLIFT @ Ancienne Belgique (AB Box): Intergalactisch stokbrood

Het aantal muzikanten dat je uit Toulouse kunt opsommen, blijft als Belg en zeker als Vlaming eerder beperkt. Toch is er een…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Aarde Aan Daan - "Verrassing"

Wie denkt dat enkel oubollige liedjes in het Nederlands geschreven worden is eraan voor de moeite. Dat bewijst Aarde Aan Daan die…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.