LiveRecensies

Miaux + Carla Dal Forno @ Ancienne Belgique: Twee unieke muzikale werelden

LiveRecensies

Miaux + Carla Dal Forno @ Ancienne Belgique: Twee unieke muzikale werelden

Terwijl Run The Jewels in de grote drukke zaal van de AB aan het spelen was, viel er iets bijzonder te ontdekken in een mooi hoekje van ditzelfde gebouw. In Huis 23, de “huiskamer” van de Ancienne Belgique, traden die avond Miaux en Carla Dal Forno voor een bijzonder aandachtig publiek op. BRDCST is dan ook het jaarlijks ontdekkingsfestival waar we kennismaken met boeiende en unieke artiesten uit allerhande genres. Dat dit festival vernoemd is naar de briljante groep Broadcast, is geen verrassing. Van die band kregen we voor de optredens trouwens een mooie selectie uit het repertoire voorgeschoteld. Dit bleek een muzikale voorbode voor wat we die avond gingen horen.

Moederziel alleen betrad Mia Prce (beter bekend onder de naam Miaux) het podium. Helemaal in haar eentje was ze niet. Met niet meer dan een Casio keyboard wist ze ons volledig te intrigeren. Uit die toetsen gleed haar teder en zorgvuldig gecreëerde instrumentaal werk de zaal in. De aangrijpende ingetogenheid die ze daarbij uitstraalde, vloeide over in de muziek die ze creëerde: dromerig, buitenwerelds en introvert, maar ook met veel diepte en intensiteit.

De set die Miaux opbouwde, werd ook gekenmerkt door zorgvuldigheid. Ze wist een rijk arsenaal aan klanken te toveren. Er werden bijvoorbeeld combinaties gemaakt van zachte melodieën en uitgewassen stromen geluid die ze intuïtief deed buigen. Daarbij kon ze deze zaken ook vaak met kleurrijke percussie begeleiden. Op de verschillende secties van het veelzijdige “Above The High Rays” kon ze dit goed tentoon spreiden. Het publiek genoot ongetwijfeld van een rijke en boeiende sound.

Het feit dat ze enkel met haar keyboard op het podium stond, voelde natuurlijk aan. Miaux’s ideeën leken vergroeid te zijn met haar Casio. Hierdoor kwam het nooit over als een restrictie. Ze liet ons de grenzen van haar instrument vergeten dankzij haar doorleefde melodieën. Die deden ons wegdromen naar een gevoel dat moeilijk te plaatsen valt. Enerzijds hingen er gespannen emoties en mystiek in de wereld die Miaux opriep. Anderzijds gaven de warme tonen die we die avond hoorden ons een ongemakkelijk gevoel dat ons van nostalgie naar weemoed deed drijven. Het verdriet dat zo mooi getoond werd door de projectie van rollende tranen op de projectie achter haar, waren meer dan gepast.

Een stuk grimmiger klonk het bij het begin van het optreden van de Berlijnse Carla Dal Forno. De bezetting was hier ook klein, wat perfect was om een intiem duister gevoel te ontwikkelen. Haar medemuzikant wekte van achter zijn tafel vol intimiderende apparatuur een muur van grommende synths op. Het was een traag opgebouwd kolkend geluid dat ze zich boven de hoofden van de toeschouwers uitrolde. De sfeer werd gezet en die was zelfs nog donkerder dan op haar uitstekende album You Know What It’s Like, dat ze vorig jaar uitbracht.

Deze abstracte elektronica spon zich na een extensieve intro over de onstuimige nummers van Carla. Uit de vele intensieve instrumentale secties rezen songs die gekenmerkt werden met haar bijzondere stem. De manier waarop ze zong was direct, ongepolijst en (in tegenstelling tot op haar plaat) niet bekleed met reverb. De woorden die ze ritmisch voortbrengt met haar licht accent boren zich dan ook direct een weg door je heen. Dat ze dan af en toe een valse noot laat vallen, beamen we zelfs meer dan dat we het haar moeten vergeven. Het past perfect in de golf van beangstigende elektronische geluiden.

Haar stem vormde niet het enige menselijke tegenwicht van deze stormachtige sound. Doorheen het concert speelde ze ook veel basgitaar. Soms een tikkeltje droog en te los, maar het bracht een nieuwe meeslepende sound aan de nummers. Dit gebeurde bijvoorbeeld op “You Know What It’s Like”, hoogtepunt “Fast Moving Cars”, tal van nieuwe muziek en een cover van “Blue Morning” van The Kiwi Animal dat een luchtig moment met zich meebracht. Daarnaast was ze niet verlegen om ons van wat grapjes te bedienen of een vage context te schetsen van nummers. Vaak gingen die over liefjes en ex-liefjes. De nummers van Carla Dal Forno gaan dus ondanks de bevreemdende instrumentatie net zo zeer over de persoonlijke facetten van het leven.

Er was duidelijke een groot contrast tussen Carla en haar medemuzikant. Het bleek één van de sterkhouders van het optreden te zijn: Carla’s bezieldheid tegenover de bevreemdende instrumentatie die haar begeleidde. Deze instrumentatie verdient zeker en vast ook een dikke pluim. Voordat het optreden begon hadden we geen idee hoe het materiaal van haar album live zou gerealiseerd worden. Dit gebeurde dus op een verrassend intuïtieve manier die deze nummers nog meer tot leven wekte en resulteerde in een spannende set die deze avontuurlijke avond in Huis 23 op BRDCST afsloot.

Related posts
InstagramLiveRecensies

Mass Hysteria @ Ancienne Belgique (AB): Chaos in de orde

Sinds Graspop Metal Meeting en Hellfest jaarlijks hetzelfde weekend in juni plaatsvinden, bestuderen metalfans nauwlettend beide line-ups. Het concept van de ‘logoband’…
InstagramLiveRecensies

Barry Can't Swim @ Ancienne Belgique (AB Club): Al kan hij wel vliegen

Vorig jaar bracht muzikant Barry Can’t Swim zijn debuutalbum When Will We Land uit. Hij zocht er de randjes van het housespectrum…
LiveRecensies

SLIFT @ Ancienne Belgique (AB Box): Intergalactisch stokbrood

Het aantal muzikanten dat je uit Toulouse kunt opsommen, blijft als Belg en zeker als Vlaming eerder beperkt. Toch is er een…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.