This Heat invloedrijk noemen, zou wel eens een understatement kunnen zijn. Deze Engelse groep bestond kortstondig, maar bracht vanaf eind jaren ’70 wel materiaal uit die een blauwdruk werd voor veel bands. De invloed van hun post-punk en experimentele rock is voelbaar door alle generaties heen. Het is geen wonder dat This Heat bands beïnvloedde zoals Sonic Youth, PIL of Preoccupations. Het drietal hield het na een korte, maar krachtige carrière voor bekeken in 1983. Gisteren, 34 jaar later, stonden ze in de Gentse Vooruit. In gereïncarneerde vorm weliswaar. Dit doen ze onder de naam “This Is Not This Heat” en met een groep nieuwe muzikanten.

Toen we de balzaal betraden, stootten we op een merkwaardig tafereel. De ogen waren niet gericht op het podium, maar er had zich een kring gevormd in het midden van de ruimte. Vanuit dit centrum verspreidden de twee heren van Cantenac Dagar een uniek geluid. Gewapend met een banjo en een beatboxer brachten ze noise en drone uit een vernieuwend perspectief. De banjo zorgde voor gitzwarte atmosferische lagen die doorheen de punch van de beatboxer stroomden. Het zorgde voor een repetitief geheel waar op bepaalde momenten onvoorspelbare schokken uit voort kwamen. Het liet de Vooruit op zijn grondvesten daveren. Daarnaast werd er ook duchtig gebruik gemaakt van een cassette deck, hieruit werden uiteenlopende geluiden ingezet. Eenmaal het gepiep van de doorspoelende tape, andermaal concrete texturen zoals het geluid van krijsende meeuwen. Er werd uiteindelijk geconcludeerd met het opdoemende geluid van Gregoriaanse mannenkoren. Het was een passend einde voor de integrerende openingsset die dit Frans duo neerpootten.

Hierna verplaatste het publiek zich, in de inmiddels goed gevulde zaal, naar het podium voor de actie van This Is Not This Heat. Het wachten duurde niet lang, maar we werden ondertussen wel in de juiste sfeer gebracht met de loop van “Test Card” die subtiel doorheen de zaal klonk. Na een tijd kwamen maar liefst zeven muzikanten het podium op. Het waren twee originele leden van This Heat (drummer Charles Hayward en gitarist Charles Bullen) die vergezeld werden door een reeks ijzersterke nieuwe muzikanten. Deze leden mochten zichzelf al meteen bewijzen op “Horizontal Hold”. Zo wist de klarinetspeler te imponeren met zijn solo’s die evengoed uit een elektrische gitaar konden komen. De echte gitaren zorgden dan weer voor hoogst expressieve uitlatingen. Het zegt veel over de geluidsexperimenten van deze groep.

Vanaf de opener werd het duidelijk hoe goed deze leden al op elkaar zijn ingespeeld. Ondanks de talrijke bezetting klonk alles geolied. Elke muzikant kreeg voldoende ruimte en continu heerste er actie én reactie. Een zeldzame verstandhouding die zich nog meer voltrok in het unieke werk dat de twee drummers verrichtten. Daar waar het nut van twee drummers bij sommige bands nihil is, werken de twee drummers van This Is Not This Heat perfect samen. Ze zijn een tandem die elkaar aanvullen en uitdagen. Het hoogtepunt voor dit duo was toch wel het moment waarbij ze afgemeten hi-hatpartijen afwisselden als twee gevaarlijke stoommachines.

Er werd een reeks nummers uit hun debuutalbum This Heat gespeeld waaronder “Not Waving”. Hier maakten we voor het eerst op de avond kennis met de getormendeerde vocals van Charles Hayward. Uit de golven ambient die de band optrok, bracht zijn trage stem zware teksten naar voor. (“Here I am in the ocean / Not waving but drowning / Just a nervous reaction / Please don’t rescue me”). Het was een groot ongemak dat de muziek enorm veel karakter gaf. Deze karakteristiek kwam later in het concert nog vaak terug. Ook in de vorm van dissonante samenzang die bezwering de zaal in joeg. Het vatte de grote traagheid van This Is Not This Heat samen. Ze zijn onlosmakelijk verbonden met het lage tempo in hun nummers. De stemmen, de texturen, de machinale drums…, het boort traag door je heen.

In de tweede helft van de set kwamen we meer in aanraking met het materiaal op Deceit. Deze songs bevatten nog steeds evenveel experimenteerdrift, maar ook meer nadruk op sterke melodieën. De vreemde samenzang komt ook live nog meer naar voren op nummers zoals “Independence”. De gitaarlijnen en instrumentatie werden nog concreter op “Cenotaph”. Het concert ging naar een explosiever niveau. Door de traagheid van de eerste helft gaf dit een groot contrast met uitbarstingen zoals “S.P.Q.R.” en “Makeshift Swahili”. Plots werden er volledig nieuwe speelse dynamieken uitgerold. Op “Paper Hats” viel alles weer perfect samen: de repetitieve gitaarlijntjes, de aaneengeschakelde drums, de texturen die uit de keyboards kwamen… De band wist op momenten alles te laten verdampen om het daarna in een vuistslag samen te vatten.

Het laatste segment van het concert was verrassend. Op “Sleep” kwam er plots tederheid naar voren. Tederheid in de teksten en de mooie samenzang die door de talkrijke muzikanten werd gerechtvaardigd. Het bracht een rustpunt voordat This Is Not This Heat het volledig over een andere boeg gooide. Leden wisselden van plaats en instrument en plots maakte de warme heldere belichting plaats voor gifgroene spots die over de hoofden van het publiek raasden. Het was de voorbode van “24 Track Loop”, één van de hoogtepunten van het concert. De experimentele rock werd vergezeld met grimmige elektronische geluiden die door merg en been gingen. Het bracht ons en de toeschouwers op positieve wijze van de kaart.

Tenslotte kwam het optreden tot een conclusie met “Health and Efficiency” (uit de gelijknamige EP). Het was een euforisch moment dat naast de energieke muziek ook af te lezen viel op de gezichten van de muzikanten. Dit mondde subliem uit in grote repetiviteit. De band ging vlot door op één akkoord met daarop wat variaties. Ze klonken nog mechanischer dan tevoren. Na een aantal minuten een fors stuk voort te stuwen, hield de band het voor bekeken. Het was mooi om te zien dat deze groep het op hoogst eigenzinnige wijze weet af te sluiten en de clichématige climax overboord weten te gooien. Het razend enthousiaste publiek bewees dat This Heat doorheen al die jaren uitgegroeid is tot een cultband. Na hun verpletterende passage met de talentvolle muzikanten van This Is Not This Heat zal het voor eens en altijd duidelijk zijn dat dit terecht was.

Setlist

Test Card
Horizontal Hold
Not Waving
Water
Twilight Furniture
Music Like Escaping Gas
Rainforest
Fall of Saigon
Independence
Cenotaph
S.P.Q.R.
New Kind of Water
Paper Hats
Makeshift Swahili
Rimp Romp Ramp
Sleep
24 Track Loop
Health and Efficiency