Wie groovy deuntjes à la hitsingle “Artichaut” in een uitverkochte AB verwachtte, was eraan voor de moeite. Triphop trio Chinese Man – Men zou beter zijn – pompte gisteren de grote zaal vol met oriëntale beats uit hun nieuwe plaat Shikantaza. Het is hun langverwachte tweede langspeelplaat na Racing With The Sun dat in 2011 uitkwam.
Het was veel en veelzijdig volk dat gisteren langzaam richting AB stroomde. Chinese Man was duidelijk niet toe aan hun proefstuk. De Franse band bouwt als sinds 2004 aan hun fanbase dus was het niet te verwonderen dat de grote zaal tot de nok vol zat. Het kan misschien zelfs al onder de noemer ‘muziek uit mijne tijd’ geplaatst worden voor sommigen. De verwachtingen waren er, maar iedereen was vooral nieuwsgierig wat de avond ging brengen.
Voorprogramma Scratch Bandits Crew was ondertussen al druk bezig met de zaal te transformeren in de plaatselijke club. Met een mix van klassiekers (hoorde ik daar ‘The Chemical Brothers?) werd er onbeschaamd meegedanst. Dat beloofde dus!
Als de heilige Drievuldigheid beklom Chinese Man daarna hun speelterrein. Door een soort van soundsystem werd het podium in een flashback naar een block party omgevormd zoals we ze kennen uit de beginjaren van de hiphop. En wij waren uitgenodigd om mee te gaan in hun trip doorheen hun verschillende electro-identiteiten.
De gouden draak en animatiefilmpje op het toneel voorspeldde de oosterse invloeden op opener en titeltrack ‘Shikantaza’. Ze heten niet voor niets Chinese Man. De volgende nummers lieten de zaal op een mantra gemoedelijk mee wiegen tot Youthstar en ASM – A State Of Mind – hun podium beklommen. Letterlijk. Twee pilaren langs de zijkanten van het podium deden dienst voor de drie MC’S. Met een tribute aan A Tribe Called Quest kregen ze hele zaal mee. ‘Can I kick it? Yes you can!’ Het tweede deel van de show werd goed ingezet.
‘We are all together for our mutal love for quality music’, ging ASM nog wat arrogant maar charmant verder. De hele vertoning was soms op het kantje van stereotiep maar het werkte. De lucht was geladen, inclusief doordrongen met de geur van cannabis. Dit is het soort band dat op een festival een vijf-sterrenrecensie zou kunnen krijgen dankzij een ontoombare dansende tent.
Drum ’n bass en dubstep mogen dan wel zò 2010 zijn, ongemerkt vonden ze hun weg in de setlist van Chinese Man. Harde en strakke beats spatten van het geïmproviseerde soundsystem af en de geanimeerde filmpjes werden wat grimmiger.
Eerlijk, het duurde allemaal wel wat lang. Een wat verkrachte versie van “I’ve Got That Tune” passeerde ook maar dan hadden we dat ook weer gehad. Gelukkig ging de set door wat reggaeton richting Jamaica uit en was zo de cirkel rond. Dat merkte je ook aan publiek. Op het balkon voor de zitjes stonden twee jongens zich doorheen de hele set in het zweet te dansen alsof ze zich op een ware rave waanden. Een sprekend voorbeeld dat de algemene vibe doorheen de zaal voorstelt.
Kortom: een reisje rond de wereld dat met een oorverdovend applaus werd afgerond. Voor wie op 8 juli tijd heeft op Les Ardentes, Chinese Man is zeker het bekijken en ‘bedansen’ waard.
