AlbumsRecensies

Kelly Lee Owens – “Kelly Lee Owens” (★★★½): Een meer dan keurige oefening in minimalisme

De Londense elektronische scene heeft al een gigantisch aantal talenten voortgebracht. Iemand om in de gaten te houden is Kelly Lee Owens. Deze producer verkent op geheel eigenwijze uiteenlopende subgenres die ze tot een nieuw persoonlijk geheel verheft. Tot nu toe had ze nog maar een handvol nummers uitgebracht, maar nu is ze volledig in het spel met haar debuutalbum. Op “Kelly Lee Owens” leert ze ons kennismaken met haar ontwikkelende muzikale identiteit.

De muziek op deze plaat is bijzonder verfijnd en gedetailleerd uitgewerkt. Het geheel is volledig elektronisch, maar Owens gaat hier heel bedachtzaam mee om. Ze haalt elementen uit allerlei stijlen en kleedt deze dan uit tot hun essentie. Het is een zoektocht die ze ondergaat waarbij ze elektronische muziek volledig deconstrueert en daarna met enkel de fundamenten terug in elkaar zet. Zo heeft de opener “S.O” niet veel nodig om beklijvend te zijn. Sfeervolle synths versmelten met Kelly’s stem en vormen zo een etherisch geheel dat voorzichtig op de exotische percussie glijdt. Een vorm van percussie die zo subtiel wordt ingeleid dat het zich pas op het einde volledig onthuld wanneer de tabla naar voren treedt.

De minimalistische techno die Kelly Lee Owens producet is licht, galmend als een onbemeubelde kamer. Toch is het rijk aan doelgerichte inhoud en gevoel. Het is een donkere sfeer die heer neergepoot wordt. Zo is er ook een gastoptreden van Jenny Hval op “Anxi.”. Wie vertrouwd is met haar werk zal vast en zeker begrijpen dat de bezwerende vocals van Jenny een match made in heaven zijn met de ijzige productie van Kelly.

Toch is deze plaat niet altijd zo zweverig als deze beschrijving doet vermoeden. Er is nog steeds een clubgevoel dat er doorheen galmt. Dit doet ze vaak op elegante wijze zoals een kleurrijke dansbare baslijn op bijvoorbeeld “Throwing Lines”. Op andere momenten doet ze dit op een grootsere manier. Het schoolvoorbeeld hiervan is toch “Lucid”. Hierin laat ze de slepende duistere lagen wegdrijven om plaats te maken voor druppelende synth die alles plots een stuk helderder maakt. Kelly Lee Owens is niet alleen verzorgd met subtiliteit, maar ook met een verrassingsgraad.

Dat haar minimalistische aanpak meer dan een stilistische keuze is, valt op in de onderhuidse complexiteit in haar muziek. Op “Evolution” speelt Kelly een spel van geven en nemen. Ze bouwt een nummer op met repetitieve laagjes en beats, maar weet het geheel langzaam te doen transformeren. Bedachtzaam zet ze ritmes tegenover elkaar, combineert ze, wist ze uit, voegt ze toe om zo telkens een nieuwe wending te geven aan de stroom van haar muziek. Er zit een structuur in, maar deze zal ondanks alle repetitieve elementen nooit rigide aanvoelen. Het is iets wat haar werk enorm dynamisch en verre van saai maakt. Het verrast dan ook niet dat “Arthur”, het tweede nummer op dit debuutalbum, een ode is aan de innovator Arthur Russell. De bovenstaande zaken waarmee Kelly Lee Owens’ muziek besproken wordt, lopen heel parallel met wat hij in 1986 op World of Echo deed. Niet alleen de zwellende geluidjes in de achtergrond lijken hieruit geplukt, maar ook de alles omvattende filosofie en werkwijze van de minimalistische opbouw en sonische exploratie in zijn werk.

De finale van dit album lijkt haar sound tot in het extreme door te trekken. “8” duurt bijna 10 minuten bevat veel zaken die we ondertussen al gehoord hebben; een oosters dreunend geluid dat zo lang mogelijk gerekt wordt, percussie die alles in een nieuw daglicht stelt, ijle vocals en een geluid dat op korte tijd een heuse metamorfose ondergaat. Het herhalende ritme wordt tot op het industriële gepusht om vervolgens overspoeld te worden door een vloeibare bas. Het omvat het intelligente spel dat Kelly met haar producties speelt.

Dit debuutalbum van Kelly Lee Owens zal zonder twijfel iedereen bekoren die van uitgeklede muziek houdt. Ondanks de grote openheid op deze plaat, zal het nooit leeg of saai klinken. Verwacht geen pompende beats, maar onderschat het clubgehalte niet. Zet je eerder schrap voor een geluid dat niet tussen dansbaar en zwevend ligt, maar iets dat er zelfzeker los van staat. Wij houden haar talent alvast in de gaten. De plaat verschijnt op 24 maart 2017.

Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Amelie Lens - "Breathe"

In de Belgische en bij uitbreiding internationale technowereld vormt Amelie Lens een puzzelstukje waar je al lang niet meer omheen kan. De…
InstagramLiveRecensies

KNTXT: Charlotte de Witte @ Flanders Expo: Stevig in de technotroon

KNTXT en een Gentse afspraak in februari: het begint stilaan een zekerheid te worden. Het feestconcept begon zijn Belgische reeks in het…
InstagramLiveRecensies

Brutalismus 3000 @ Ancienne Belgique (AB): Duik in een Berlijnse ravebunker

De voorbije jaren lijkt het begrip ‘techno’ wel een heel ruime betekenis te hebben gekregen. Waar voor de pandemie nog werd gezworen…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.