LiveRecensies

Palace en Island in Trix Club: Britse pub in het Antwerpse

Gisteren in Trix Club mochten de Britse bands Palace en Island het podium veroveren. Het was een easy to the ear avond, muziek waar je gemakkelijk in meegenomen wordt. Nog niet zo bekend in België allebei, de kleine zaal stond uiteindelijk wel goed vol voor Palace. Wij zien hen alvast de volgende keer graag op een groter podium spelen.

Voorprogramma Island speelde voor het eerst in België in een niet zo volle Trix Club. Je zou deze mannen graag wat meer volk gunnen. Beginnen doen ze met Dreaming Of, waarbij de beat meteen het volk meesleept. Daarna krijgen we een volledig nieuw nummer, All I Ever Say. De drummer heeft zoveel zin om het te spelen dat hij zanger Rollo Doherty niet eens laat uitspreken en gewoon begint. Maar het komt niet onbeleefd over, ze hadden er gewoon heel veel zin in. De rauwe stem neemt ons mee en laat ons niet meer los, het hele concert lang. Met drie gitaren staan ze op het podium en vooral de hoge korte klanken, die evengoed gespeeld zouden kunnen worden op piano, maken het vrolijk. Die vrolijkheid blijft voelbaar doorheen het concert, ook al is deze niet altijd uptempo.

Come With Me is een echte meezinger, daar de tweede helft bijna alleen maar uit het zinnetje “Come With Me” bestaat. Bij de aankondiging van Stargazer noemen ze het hun beste nummer ooit. Het gaat heel ritmisch, als een snelle galop met een easy beat. De gitarist met het langste mannelijke krullende haar dat ooit op een gitaristenhoofd heeft gestaan, zwiert het mooi heen en weer telkens wanneer de muziek een bruuske stop maakt. Onze arme zanger, maar niet heus, mag weeral niet uitspreken wanneer deze gitarist hem “cheers” wil wensen met zijn Belgisch Vedettje. Er komt nog een gesprekje met een Engelse fan en even verandert de Trix in een Britse kroeg. Het enige jammere is dat spanning soms ver te zoeken is. De nummers kennen jammergenoeg een vrij eentonige opbouw: snellere drums, telkens gevolgd door lage gitaartonen, aangevuld met hoge.

De mannen van Palace vlogen er direct in en wilden hun eerste kans om het Antwerpse publiek te overtuigen duidelijk niet missen. De zanger Leo Wyndham met drie stemmen: de gewone Kings Of Leon stem, een meer teruggetrokken stem die gelijkt op de donkere sound van Tom Smith (Editors) en zijn rauwe stem die hij alleen bovenhaalt op de hardere stukken. Het gevoel komt uit zijn hele lichaam, zo zelfs dat hij geregeld op zijn tippen gaat staan om het er vloeiender uit te laten komen. Bij de rustige stukken schudt hij vrolijk met zijn heupen en is zijn gezicht vrij van zorgen alsof hij op een strand in Ibiza zit. Op de hevige stukken is hij vol van emotie, vaak kwaad en bedrukt. Zelfs bij de heftige gitaarstukken lijkt hij klankloos te willen meezingen en verrekt zijn gezicht zich naar alle kanten. Zanger Leo overpowert wat zijn groep, je ogen worden automatisch naar hem gezogen.

Hij krijgt compagnie van een zachte samenzanger die dezelfde soort stem heeft, maar dan wat hoger. Wanneer zanger Leo vertelt dat hij het “very cool” vindt om in Antwerpen te zijn, lijkt hij niet zo enthousiast, maar misschien is dat juist om zijn Britse cool te bewaren. Die cool komt toch wat los wanneer hij vertelt dat je na de show wel iets mag komen zeggen en een luide “OKE” volgt uit het publiek. Voor het eerst komt hij echt spontaan over, een lach ontglipt.

 

I Want What You Got vrolijkt op met experimentele instrumentele stukken vergezeld met zijn rauwe stem. Met Head Above The Water gaan ze Ben Howard achterna. “Keep your head above the water” versus “Keep your head up”, je snapt het wel. Bij Break The Silence komen de zwaardere gitaren voor het eerst naar boven. Daarna heeft Leo grootse plannen: “We will be romantic now”. Weer komt diezelfde “OKE” uit het publiek en meteen worden we gebombardeerd tot nice enthousiastic crowd. Het instrumentale gedeelte van dit nummer bestaat uit een zweverige gitaarpartij. Geen rauwheid in de stem, want dat past niet bij dit aanstekermeewiegmoment. De enkele koppeltjes kruipen wat dichter bijeen.

Het hoogtepunt voor het publiek is duidelijk “It’s Over”, dat in het begin werd meegezongen als toejuiching, maar daarna liet het publiek de zang toch over aan de zanger. Het applaus had van de hele avond zo hard nog niet geklonken. Met “Bitter” werd afgesloten. “I’m afraid it’s the last song” “NEE”. Dat meisje was enthousiaster dan de groep, die nog voor één keer alles geeft. Daarna geeft Leo wel een applaus aan het publiek en dat is duidelijk gemeend. Hij liet het niet altijd merken, maar stiekem vond hij het volgens ons heel tof.

Setlist:

  1. Have Faith
  2. Kiloran
  3. Tomahawk
  4. I Want What You Got
  5. Head Above The Water
  6. Break The Silence
  7. Veins
  8. Holy Smoke
  9. So Long
  10. I’ll Find Out
  11. It’s Over
  12. Bitter
Related posts
InstagramLiveRecensies

Dead Poet Society @ Trix (Club): Hoe vettiger, hoe prettiger!

Dead Poet Society is springlevend en verkeert al een tijdje in een opperbeste stemming. De band uit Boston cruiset namelijk al drie…
InstagramLiveRecensies

Prins S. en De Geit @ Trix Club: Feestdag nummer 1

De laatste tijd lijkt er heel wat speciaals uit de politieke hoofdstad van onze Noorderburen te ontspruiten. Acts als Goldband en Son…
InstagramLiveRecensies

Peter Cat Recording Co. @ Trix (Club): Vrolijk genrehoppen

Van jazz langs disco naar soul met als rode draad een klok van een stem: dat is ongeveer de essentie van Peter…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.