Postrocklegenden Russian Circles kwamen naar jaarlijkse traditie weer eens langs in ons Belgenlandje, en gelukkig waren wij aanwezig. Het trio stelde voor deze gelegenheid hun nieuwe plaat Guidance voor, die afgelopen winter uitkwam. Opgenomen bij Kurt Ballou (ook bekend als gitarist van mathcorepionier Converge), kon deze plaat dus geen misser zijn. Gisteren beloofde een avond van instrumentale grootsheid te worden. Om te zeggen dat Russian Circles daar in geslaagd is, zou eigenlijk een understatement zijn; het is een wonder dat de Botanique nog overeind staat.
De postpunkindianen Cloakroom beten gretig de spits af met een geroutineerde set. De zijdezachte zang smolt goed samen met de schreeuwende gitaarsnedes en het punchy drumwerk, terwijl de bas voornamelijk de nummers droeg. Ze kwamen met zowel epische als verpletterende songs op de proppen, en zetten daarbij de toon voor een meeslepende reis vol virtuose soundscapes. Het publiek werd ruimschoots bedankt door het drietal dat na een vloeiende set en een hartverwarmend applaus het podium verliet.
Dan was het de beurt aan de opperhoofden uit Chicago. Vaste waarden zoals “Harper Lewis”, het apocalyptische “Deficit”, en publieksfavoriet “309” passeerden de revue, en deden onze breinen klieven. Maar bij Russian Circles gaat het meer dan ooit over de totaalervaring. Die totaalervaring werd dan ook vakkundig uitgebouwd door een set die niet enkel in stijgende lijn ging (zoals je zou verwachten), maar die meerdere sprongen en duiken maakte.
Tijdens het begin van de set trachtte het trio voornamelijk te shoqueren met hun ademversmachtende oerkracht en sinistere nummers van de vorige plaat Memorial. Naar het midden toe werd het minder agressief en eerder melodieuzer, wat onze zin van tijd en ruimte helemaal deed vergeten. Eindigen deed Russian Circles met het opzwepende “Mladèk”, om dan nog één keer vol plankgas te geven met “Youngblood” als bisnummer.
Het synchrone headbangen van het publiek doorheen het optreden, samen met het luidkeelse applaus na de bis was dan ook meer dan terecht. De bandleden, niet voorzien van een microfoon, zwaaiden eens kurkdroog naar het publiek, en dat was het. Geen overemotionele speech, gewoon inpluggen en spelen; daar ging het hem vooral om, en dat was dan ook meer dan voldoende. Mentaal moesten we nog even bekomen, maar het stond al buiten kijf dat dit een concert was om niet snel te vergeten.
Bassen die als een bulldozer de gehoorgang komen binnenrijden, een beest van een drummer en een gitarist/loopingstationmaniak waar Ed Sheeran & co nog iets van kunnen leren. Russian Circles doet het misschien wel zonder zang, en dat is maar goed ook: het werk dat ze neerzetten spreekt voor zich en laat het publiek sprakeloos achter. Hun muziek valt als een rooktapijt over je heen, en geeft je eerder struisvogelvel dan kippenvel. Deze avond werd bovendien op magistrale wijze kracht bijgezet door de lichttechnicus, die bij elke dynamiek de juiste schakeringen voor de perfecte sfeer kon vinden. Onze foto symboliseert een nederige poging om die samenvloeiing tussen geluid en licht weer te geven.
Als een pletwals dreunden deze postrockgoden door de Botanique en lieten niemand onberoerd. Onze oren werden nog nooit zo heerlijk verkracht. Op de terugweg werd er weinig gezegd, iedereen dacht hetzelfde: hoe intens en overdonderend het wel niet was. Oproep aan iedereen bij wie onderstaande muziekjes wel weten te smaken: deze band is een must see live. Maar breng misschien wel beter een pamper mee, die waren wij vergeten.
