De Amerikaanse indierockband Real Estate werd in 2010 door drie vrienden opgericht, maar kende in haar bestaan al enkele wissels van de wacht. Gitaristen en drummers kwamen en gingen en sinds vorig jaar moet de band verder zonder Matt Mondanile, een van drie stichtend leden. Toch slaagt Real Estate erin enkele maanden later een nieuw album uit te brengen. De band bracht al drie albums uit tijdens haar zevenjarige bestaan, waarvan hun vorige Atlas hun meest succesvolle was. Aan opvolger In Mind, de vierde in het rijtje, om het beter te doen.
In Mind is een rustig maar toch vrolijk album dat veel indie en iets te weinig rock bevat. De eerste helft van de plaat toont wat variatie, maar de tweede helft valt een beetje in herhaling. De opener “Darling” begint rustig en drijft traag het tempo op. Het nummer voert je redelijk snel mee en af en toe kan je een kleine flard Tame Impala herkennen. “Serve The Song” volgt het voorbeeld van “Darling”, zij het in iets zwaarder. Een lekkere gitaarsolo fleurt de boel hier wat op. Het is het enige nummer op de plaat met een hoger rock-gehalte en dat is een merkbaar verschil in vergelijking met de vorige albums van Real Estate. Waarom een recept dat werkt veranderen, moeten de Amerikanen gedacht hebben.
Naarmate het album vordert, komt er meer tempo in de nummers. “Stained Glass” grijpt je vast met zijn springerige gitaartjes en laat je niet meer los. In de helft van het album vinden we “Two Arrows” terug. Met zijn zes minuten is het niet alleen het langste nummer, maar kan je het ook als hoogtepunt zien. Het is de perfecte mix van rust en enthousiasme en voelt aan als een warme zomerdag. Het abrupte einde van het nummer is helaas niet enkel een bruuske overgang naar het volgende liedje, maar ook een soort breuk in het album.
Want daarna blijft Real Estate in hetzelfde tempo hangen. Het akoestische “White Light” zet de toon voor de nummers die nog moeten volgen en enkel “Diamond Eyes” wijkt hier lichtjes van af. Kort en krachtig, zou je het kunnen noemen, al is dat eerder zo in vergelijking met de rest van het album. “Holding Patterns”, “Time” en “Same Sun” lijken niet enkel qua structuur op elkaar, maar ook qua inhoud. Dat maakt de nummers onderling inwisselbaar en niet echt memorabel. Afsluiter “Saturday” lijkt door de korte piano-intro anders te beginnen dan de rest van het album, maar blijkt uiteindelijk toch in hetzelfde patroon te vervallen zoals andere nummers. We horen veel akoestisch gitaarspel met wat elektrische gitaar tussen, maar de originaliteit van het eerste deel van het album is toch wat verdwenen.
De algemene indruk die In Mind nalaat is positief, al is het jammer dat het tweede deel ervan het eerste deel niet volledig evenaart. “Two Arrows” en “Diamond Eyes” zijn sterke uitschieters, maar niet alle nummers zijn van hetzelfde niveau. Daardoor wordt je als luisteraar niet weggeblazen door het album. Toch raden wij aan om Real Estate’s nieuwe album deze zomer eens op te leggen. Het is de perfecte soundtrack om met een cocktail in de hand en languit in het zonnetje te liggen. Dat het maar snel zomer wordt.
