De Brusselse heren van Robbing Millions zijn al een tijdje actief met een paar EP’s op de teller, maar hun meest debuutalbum blijkt dankzij een aantal sterke singles veel wind te vangen. Gisterenavond zorgden ze met een intense set voor een psychedelisch feest in de Cactus Club in Brugge. Kleur en eigenzinnigheid overheerste op deze vrijdagavond.
Eerst mocht dirk. het publiek opwarmen. Deze Tieltse band heeft al hoge ogen gegooid op onder andere de finale van Humo’s Rock Rally. In tegenstelling tot het andere project van frontman Jelle Deturck, Protection Patrol Pinkerton (dat even on hold staat), is dirk. een stuk minder poppy. Met hun rauwe, ongepolijste songs gingen ze in volle vaart vooruit. Deze muziek verhult emoties niet, maar vertaalt deze rechttoe rechtaan naar het publiek. De ruwe intense zang en gitaarwerk deed op momenten dan ook denken aan bands zoals Car Seat Headrest of Pavement. Dit werkte prima met de nonchalance waarmee de band (en voornamelijk de frontman) op het podium stond. Het was misschien een vreemde keuze die in contrast stond met de psychedelica van de hoofdact, maar toch wisten ze het kleiner publiek te boeien met hun goede nummers.
Zodra de jongens van Robbing Millions het podium betraden, gaven ze een bijzondere indruk. Blote voeten, vintage t-shirt in de broek en dansen maar. Op de opener “WIAGW” werd de lat hoog glegd, een intro doemde op in een pompend ritme dat aangegeven werd door het wild gedans van de frontman. Volledig in de muziek opgegaan, sloeg en schopte hij in het rond, alsof hij volledig de connectie met de omgeving verloren was. Het was een intro die bijzonder energiek en euforisch klonk. Met zo’n intrede kon het al niet meer mis gaan.
Die euforie werd naadloos voortgezet met “Eight Is The Figure I Like The Most”. Zoals de titel al doet vermoeden zijn de teksten van dit nummer redelijk absurd en humoristisch. Een heerlijk luchtige tegenpool voor de dik gesmeerde laag psychedelica. Speelse gitaarlijntjes en een tropische ritmesectie brachten het geheel naar een climax. Ook werden we continu getrakteerd op aanstekelijke samenzang: nasale stem versus hoog stemmetje
Alles aan deze band was eigenzinnig. De muzikale ideeën die van hot naar her raasden, de over-the-top flitsende lichtshow, de bizarre dansbewegingen, het in het publiek lopen tijdens een rustig moment van een nummer… Toch was het meest eigenwijze wel een merkwaardige instrument dat ze tevoorschijn haalden. Een soort verbastering van gitaar en een synthesizer dat veel weg had van een ruimteschip uit een vintage sciencefictionfilm. Het zag er wel allemaal mooi uit, maar het was eerder een leuke gimmick dan een meerwaarde.
Ondanks deze op hol geslagen draaimolen aan ideeën, had zo goed als alles heel veel punch. In veel nummers slopen krachtige riffs en ritmes zoals in de single “Dreams Like Photographs” of het oudere “Tenshinhan” met zijn catchy zangmelodie en razendsnel gitaarwerk. Toch voelde het op momenten alsof de set wat ineen stuikte en het publiek niet altijd even hard wist te boeien. Op een moment riep er zelfs iemand “dansbaar!”. Een perfect moment voor die band om de draad terug op te pikken en hun grootste single “In The No Air” aan te kondigen. Het is geen verrassing dat dit nummer op het meeste enthousiasme van de aanwezigen kon rekenen. Deze song is niet alleen enorm aanstekelijk, het is de laatste maanden ook opgepikt door verschillende radiostations zoals Radio 1 en Studio Brussel. Een mooi hoogtepunt tijdens het concert.
Naarmate het einde vorderde bleef de sfeer er goed in zitten. Uiteindelijk werden we in de watten gelegd met een lange psychedelische jam. Er kon nog een keer wild gedanst worden op tonen van de zomerse baslijnen en het versnellende ritme. Het leek de ideale afsluiter, maar Robbing Millions had nog een bisronde voor ons in petto. Die twee bisnummers, “You Fall From Your Chair” en “What Makes Me Feel Old”, zijn twee parels op de plaat en live perfect gebracht. Helaas was de connectie met het publiek wat verloren gegaan en was de band vooral in zichzelf bezig. De toeschouwers hadden er even genoeg van. Ondanks dat werden we die vrijdagavond prima verwend met een uitstekend en onvoorspelbaar concert van het uiterst sympathieke Robbing Millions. Een plezierige groep, die iedereen eens zou moeten meepikken!
