AlbumsRecensies

Thundercat – “Drunk” (★ ★ ★ ★): Verdwalen in een vertroebelde wereld vol absurditeit

Wie wel eens naar de muziek van Flying Lotus, Kendrick Lamar, Childish Gambino, Erykah Badu of Kamasi Washington luisterde, zal bewust of onbewust al eens in aanraking gekomen zijn met Thundercat. Met zijn 6-snarige basgitaar en herkenbare stijl bracht hij veel platen van deze artiesten tot leven. Daarnaast is Thundercat ook een vaardige multi-instrumentalist en songschrijver. Met die skills heeft hij zijn nieuwste solo album, Drunk gecreëerd. Een plaat waarop hij samen met een indrukwekkende verzameling gasten zijn wolk van ideeën als speeltuin gebruikt.

Wanneer je de gigantische tracklist van 23 nummers voorgeschoteld krijgt, durven er doemgedachten boven te drijven. Pompeus? Langdradig? Overambitieus? Na een luisterbeurt blijken het zaken te zijn waar we niet voor hoeven te vrezen. Drunk is een uitgestippelde trip. Met een ketting van compacte songs, concepten en intermezzo’s gidst Thundercat ons door zijn eigen bizar wereldje.

Zodra de trip van start gaat ontluikt hij zijn knotsgekke gedachtegang.  Een resem uptempo nummers zet de toon. “Captain Stupido” serveert ons een reeks flitsende melodieën en stuwende percussie. Zodra we hier een beetje aan kunnen wennen is de volgende track begonnen. “Uh Uh” biedt met zijn razendsnelle baslijnen en piano een jazzy en instrumentaal hoogtepunt. Op dat moment kan het niet duidelijker zijn dat collega Flying Lotus hier voor iets tussen zit.

De gedachten van Thundercat zijn troebel en versplinterd. Ze gaan alle kanten op, maar weten altijd goed getimed te zijn. Zo brengt “Bus In The Streets” een vleugje psychedelica met pingelde belletjes. Het nummer weet zich subtiel te transformeren in de zwoelheid die we nog op deze plaat vinden. Een rij songs met het funky “A Fan’s Mail (Tron Suite II)” als hoogtepunt, brengt een warm en sexy basgeluid. Het gemiauw en de bizarre teksten zorgen dan weer voor een ontnuchterende tegenpool. (“Meow meow / I wish I had nine lives / I bet it feels real nice”)

Het ontbreekt Thundercat duidelijk niet aan zelfspot en relativerende humor. De teksten zijn zo absurd, naïef en melig dat ze spontaan een gniffel op het gezicht toveren. Het schoolvoorbeeld hiervan is “Tokyo”, een ode aan de Japanse hoofdstad. (“This all started when I was a boy / I went to the dentist and he gave me a toy / It was Dragon Ball Z, a wrist-slap bracelet / Goku fucking grew in me”). Wat zo’n teksten bij je teweeg brengen is louter subjectief. Wat wel een zekerheid is, is dat je ze niet te serieus moet nemen.

Naast de troebele mengeling van funk, soul en psychedelica kan Thundercat ook sterke singles afleveren. Hierbij komen er ook een aantal bekende gasten opdraven. Soms zijn het opmerkelijke keuzes zoals Michael McDonald en Kenny Loggins op “Show You The Way”. Twee sterren uit de jaren ’80 waar het al lang stil rond was. Dit lied is geen uitschieter, maar wel een goede keuze voor een leadsingle. Het omvat goed de warme sfeer op Drunk. Op het album gaat het echter een beetje verloren in zijn context. Ook kleppers zoals Wiz Khalifa en Pharrell Williams verschijnen op dit album. Kendrick Lamar biedt dan weer een wederdienst. Met hun eigen unieke stijl die versmelt met Thundercat’s sound, zorgen ze voor opvallende tracks.

De song die er echter met kop en schouders bovenuit steekt is “Friend Zone”. Het omvat alles wat deze artiest zo goed maakt; futuristische synths, een geniale baslijn en steengoede zang die de gebruikelijke absurde teksten laat horen. Een mooi afgewerkt nummer dat ook nog eens een gigantische oorwurm blijkt te zijn. In de context van dit album is het een verademing. Mooi geplaatst tussen het melige “Jameel’s Space Ride” en “Them Changes”, een topper die we al op zijn vorige EP konden horen.

Drunk is een groot kluwen aan ideeën waar concentratie ver te zoeken is. Dit zorgt in combinatie met de lange speelduur voor af en toe wat overbodige momenten. Het is een wagen die eenmaal razendsnel door de bochten scheurt en andermaal de weg kwijtraakt. Vooral de naarmate het einde nadert komen de mindere nummers naar boven. Er treden verschijnselen van uitputting op en het geheel zinkt weg en dooft uit in plaats van met een knal te eindigen. Dat is misschien het enige nadeel van een hectisch album zoals deze.

De nieuwe plaat van Thundercat is geen alledaagse ervaring. Je kan er opzwepende en verbazingwekkende zaken in ontdekken, maar ook in zwoele dromerige passages verdwalen.  De enige zekerheid is dat je altijd er vlot tussen kan zweven. Drunk luistert vlot weg, maar wie meer wilt zal zich nooit vervelen met dit onuitputtelijk product uit de hersenpan van de creatieve Thundercat!

Thundercat speelt op zondag 9 april op BRDCST in de AB, Brussel.

Related posts
AlbumsFeatured albumsRecensies

Norah Jones - Visions (★★★): Jazz in een souljasje

Met wereldwijd vijftig miljoen verkochte platen en negen Grammy Awards op haar schouw hoeft de Amerikaanse zangeres Norah Jones het al lang…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Mumford & Sons - "Good People"

België en Mumford & Sons zijn al sinds jaar en dag twee handen op één buik. Voor het beste voorbeeld daarvan moeten…
2023FeaturesInstagramUitgelicht

De 101 beste singles van 2023

Voordat we het nieuwe jaar ingaan, hebben we nog enkele eindejaarslijstjes voor te stellen. Nadat we al de beste albums, ep’s, debuten…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.