Sleepers’ Reign startte hun minitournee door België in de Trix Club in Antwerpen en bracht daarvoor Le Manou mee als voorprogramma. Daar hadden ze een goeie reden voor. Orson Wouters, toetsenist bij Sleepers’ Reign, producete de eerste EP van de band rond zangeres Manou Maerten. En zo ontstond een combo die samen nog optreed in Het Depot in Leuven op dinsdag 28 februari. Twee totaal verschillende groepen: Sleepers’ Reign is een indiepop band. Le Manou probeert klassieke muziek te verbinden met elektronische tonen. Maar twee dingen hebben ze met elkaar gemeen: het is Belgisch talent met een zeer expressieve frontzanger(es).
Manou Maerten, de zangeres van Le Manou liet haar stem van krachtig klassiek naar zacht gaan voor een volle Trix Club met best wat luidruchtige fans. De Franse electropop werd verweven met een dramatische zangstijl die deed denken aan Within Temptation. Het zwarte feeërieke jurkje dat Manou droeg maakte zo het plaatje compleet. Hier ging het duidelijk niet om metal, wel om klassieke zang afgewisseld met hardere drumbeats en synths, een gedurfde combinatie. Le Manou had ook een achtergrondzangeres in haar rangen, maar vreemd genoeg leek haar microfoon niet te werken. Gelukkig konden we toch nog iets van haar horen toen ze zang inruilde voor een cello, maar deze maakte de rustige liedjes wel heel zwaar.
De vlotte frontvrouw Manou had veel zelfvertrouwen en had geen schrik om het publiek aan te spreken. Niet zo opmerkelijk als je weet dat ze al een muzikaal verleden heeft bij Junior Eurosong, The Voice Belgique en als één van de geselecteerden van De Nieuwe Lichting. Manou haalde haar dansmoves boven op de uptempo liedjes en leefde zich helemaal in tijdens de rustige liedjes. Al konden die laatste duidelijk minder overtuigen, aan het gepraat te horen van het publiek aan de toog.
Het laatste lied ging total loss met up tempo drum, synth en cello en eerlijk waar, we hadden nog nooit een zangeres zich zo hard zien geven op een podium. Even waanden we ons in een discotheek. En al waren we hier wat van geschrokken en kwam er iets over van overacting, de zangeres en haar gedrevenheid zijn zeker de grootste sterkte van deze groep en brengen de sterkte van deze performance.
Sleepers’ Reign begon nogal komisch aan hun set. Het leek op een ernstige bedoening voor de bandleden, behalve voor frontman Lukas Hermans die vanaf de eerste noot helemaal opging in het dansen. “His Handmade Son”, de afsluiter van hun eerste volwaardige plaat King into Delight die vorig jaar uitkwam, mocht het startschot geven. Een eerder ingetogen lied, waarop zanger Lukas Hermans toch al in halve split op kon dansen. Zijn enthousiasme werkte gelukkig ook aanstekelijk voor de rest van de band, die geleidelijk aan meer opgingen in de muziek.
Met “Leafhunter” ging het nog ingetogen verder. “Blood Lift” werd in het midden krachtiger en vanaf “9000 years” kwam er meer swung in het optreden. is heel vrolijk en catchy: feestmuziek, tamboerijntje erbij en gaan. De korte pianotoontjes maken het heerlijk opgewekt. Toen dit nummer als vierde werd gespeeld, kwamen de hele zaal, het publiek en de hele band, voor de eerste keer los. Daarna kwamen ook nieuwe nummers die stoerder en krachtiger klonken, met frustratie die werd gelost als leidraad. Er gaat een vastberadenheid van uit, waaruit het lijkt dat de groep zijn sound heeft gevonden.
Afsluiten deed Sleepers’ Reign met “4 Dots”, hun eerste single die ze twee jaar na hun zilveren medaille en publieksprijs bij Humo’s Rock Rally uitbrachten (in 2014 dus). Toch wel een opmerkelijke keuze om niet te eindigen met één van hun up tempo nummers. Die konden het deze avond zoals vaak het publiek het meest bekoren. Op die rustige nummers na speelde Sleepers’ Reign een energieke set die dankzij de dansmoves van de frontman ook het publiek mee kreeg. Veel slapen zat er niet in, wel kon je een avondje baden in een feel good sfeertje. Meer hebben wij soms niet nodig.
