Nieuwe singles

Het elftal van het jaar 2016 volgens Jan Kurvers

2016 zorgde weer voor veel interessante muzikale momenten, nieuwe bands, spetterende optredens, maar ook voor een enorme lading albums… Debutanten kwamen hun eerste stappen in de muziekwereld zetten, vaste waarden kwamen terug met indrukwekkende albums. Maar soms is dit aanbod overweldigend en kan je door het bos door de bomen niet meer zien. Daarom zetten onze schrijvers een selectie centraal in hun elftal.

11. Carla dal Forno – You Know What It’s Like

Het eerste album in mijn lijst is misschien wel de minst toegankelijke. Carla dal Forno is namelijk gewapend met een pallet van abstracte synthesizer klanken onder de gloed van een experimentele productiestijl. You Know What It’s Like is echter niet alleen maar technisch. Achter het geëxperimenteer zit een sound die een gevoel van isolement neerzet. Dit wordt al snel duidelijk wanneer uit de instrumentale secties songs beginnen te groeien. Carla’s stem klinkt gedempt, ijl en reflecteert over allerhande reflecties. Het is een plaat die bij elke luisterbeurt beter wordt. Een totaalconcept waar altijd uit te ontdekken valt en op een gegeven moment als een puzzel samenvalt.

10. Eric Copeland – Black Bubblegum

Sommige albums zijn geniaal in hun absurditeit. Eric Copeland ging met Black Bubblegum met een buikgevoel aan de slag. Met instinctieve ritmes en wankelende synths kan je alles behalve typische songs verwachten. Het resultaat is een kort album dat je aandacht met twee handen grijpt en door elkaar schudt. Enerzijds is dit album heel primitief met haar krakende drums en lo-fi brabbelende vocalen. Anderzijds zijn de nummers zo opgebouwd dat ze complex aanvoelen. Een desoriënterende plaat die je misschien wel een hoofdpijn zal bezorgen, maar toch de moeite waard is.

9. Big Thief – Masterpiece

Masterpiece is misschien een groot woord voor dit album, maar het toont wel hoe zelfzeker Big Thief klinkt op hun debuut. Met deze plaat krijgen we typerende indie rock voorgeschoteld, maar met enorme klasse. Het zijn stuk voor stuk goedgeschreven liedjes die mooi ingekleurd zijn. Gelukkig durven ze voldoende buiten de lijntjes te kleuren en blijft dit album van begin tot einde boeien. Big Thief durft hard uit te halen, maar ook de nodige ruimte te voorzien voor kleine lo-fi en akoestische pareltjes. Masterpiece verdient zeker een plaats tussen de populairdere albums die gelijkaardige bands zoals bijvoorbeeld Japanese Breakfast dit jaar uitbrachten.

8. Case/Lang/Veirs – Case/Lang/Veirs

Eén van de warmste albums uit deze lijst is de samenwerking tussen drie befaamde songwriters. Neko Case, k.d. lang en Laura Veirs bundelden de krachten om een uiterst charmant album te maken. Dit project is een reeks van 14 rasechte songs die vlot tussen folk, americana en pop wiegt. Begeleid door warme instrumentatie wordt de prachtige samenzang tussen de drie zangeressen op uiteenlopende manieren ingezet. Dit is een heerlijk album om te beluisteren op zowel warme lentedagen en zonnige herfstochtenden, maar biedt evenzeer soelaas tijdens de meest kille momenten in de winter.

7. Unloved – Guilty of Love

Gewapend met galmende gitaren, diepe riffs en knallende drums begeleidt Unloved hun mijmerende teksten. Deze uitleg klinkt misschien aan de vlakke kant, maar met de instrumentatie die deze band kan neerpoten, hoeven ze dit niet te doen zonder hun cool te verliezen. Er valt een grote jaren ’60 wall of sound invloed te bespeuren op Guilty of Love. Iets wat we hen enkel in dank kunnen afnemen, aangezien ze hun eigen twist geven hieraan. Over heel het album hangt namelijk een zwoele, mysterieuze aura. Pompeus, maar o zo mooi.

6. Thao & The Get Down Stay Down – A Man Alive

Thao Nguyen en haar band The Get Down Stay Down gaan al een tijdje mee. Dit jaar brachten ze het album A Man Alive uit. Met de hulp van Merrill Garbus van Tune-Yards hebben Thao’s popsongs een maximalistische uitvoering gekregen. Overal wurmen zich laagjes met geluiden en melodieën binnen. Gelukkig blijft de muziek goed verteerbaar. Zo zijn er genoeg rustpunten zoals charmantere liedjes en kan de gevarieerdheid het hoofd bieden aan de uitgekiende sound van Thao. Het is direct, gedurfd en boet nooit in aan toegankelijkheid en plezier. Met zo’n herspeelbaarheid heeft het zeker zijn plaats verdiend in het lijstje.

5. Deakin – Sleep Cycle

2016 is het jaar waar Deakin (lid van de experimentele band Animal Collective) zijn debuut maakte. Met Sleep Cycle leverde hij een kort maar krachtig album af dat varieert van intieme akoestische nummers tot grote bombast. Het is op sonisch vlak avontuurlijk dankzij de mooie productie en de mysterieuze omgevingsgeluiden die continu op de achtergrond lopen. Sleep Cycle is een plezierig album, maar het zorgt evenzeer voor een grote dosis reflectie en spiritualiteit dankzij de sterke teksten. Een bewijs dat Deakin ook op eigen houtje weet te boeien. Het is alvast afwachten naar zijn nieuwe projecten.

4. Melanie De Biasio – Blackened Cities

In het geval van Blackened Cities is het niet eenvoudig om deze te klasseren als song of album. De gelauwerde jazz zangeres bracht dit jaar namelijk deze 24-minuten durende track uit, eenzaam op een album. Toch weet dit project meer dynamiek te weeg te brengen dan de meeste albums. In lijn met het mysterieuze landschap op de hoes, is Blackened Cities een open landschap van verschillende stijlen. Het zweeft naadloos van een ijle laag ambient tot jazzy drums en piano. Geleid door de Melanie’s sublieme stem reist het album door verschillende bewegingen zonder de essentie van het stuk uit het oog te verliezen. Voordat je het doorhebt is de reis achter de rug, maar je zal altijd veel gezien hebben.

3. Goat – Requiem

De Zweedse band Goat gooide het dit jaar gedeeltelijk over een andere boeg. Daar waar ze met hun vorige albums bekend stonden voor hun zwaarder psychedelisch werk, maakt Requiem plaats voor delicatere nummers. Het blijft nog steeds een kruispunt tussen psychedelische en desert rock, maar de akoestische gitaren en fluiten komen dikwijls naar voren. Dit doen ze altijd op Goat’s eigenzinnige manier: oosters, overenthousiast en vol vuur. Zo bewijzen de dubbele gelaagdheid in de samenzang en de hypnotiserend riffjes. Requiem is het resultaat van het meester zijn van je eigen sound en daar met het grootste speelplezier mee experimenteren.

2. Steady Holiday – Under The Influence

Een uiterst interessant debuut was dat van Steady Holiday. Met Under The Influence nodigde ze uit om in haar fantasiewereld te duiken. Dit deed ze voortreffelijk met een mooi consistent album. Ze bracht verschillende invloeden en ideeën samen. Zo kwam ze uit op een plezierige sound die de serieux en grootsheid jazzy popnummers uit de jaren’60 bevat. Denk aan losse drums, speelse baslijnen en hemelse strijkers met daarboven melodische zang. Ze zet dit wel volledig naar eigen hand door een forse psychedelische productie. Zo geven de synths en de productie meteen een spookachtig kantje aan haar geluid. Een goede vergelijking zou Broadcast zijn, maar het voelt alsof Steady Holiday een meer heldere versie van dit concept maakt. Hierdoor is Under The Influence rijk aan diepte en tegelijk een aangenaam album om vaak te draaien.

1. Weyes Blood – Front Row Seat to Earth

Mijn uitgesproken favoriet van dit jaar is ongetwijfeld Front Row Seat To Earth van Weyes Blood. Op haar pad van weemoed, dromerigheid en abstractie maakte ze haar meest toegankelijke album tot nu toe. Ondanks dat dit album zwaarwichtig kan klinken kan ze je met gemak haar wereld binnen trekken. Je geraakt op een aangename manier verzonken in de melodieën die teruggrijpen naar de psychedelische folk van de jaren ’60. Maar je hoort even goed loepzuivere synths die het geheel een etherische kwaliteit geven. Met de vintage productie die daar nog eens overgelegd wordt bekomt Weyes Blood een geluid dat moeilijk te klasseren valt. Zangeres Natalie zingt ook over dingen die op haar hart liggen, dikwijls melancholische gevoelens. Ze doet dit met een grote overtuigingskracht die niet te ontkennen valt. Deze factoren maken van Front Row Seat To Earth mijn favoriete plaat van het jaar. Het is avontuurlijk, aangenaam, gevarieerd, prikkelend. Maar bovenal is het eerlijk. Laat dat nu zijn wat muziek zo mooi maakt.

Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single T Bone Burnett – “Sometimes I Wonder” (feat. Weyes Blood)

Toen T Bone Burnett zijn eerste soloalbum met origineel materiaal in achttien jaar tijd aankondigde, kregen we daarbij ook meteen een gastenlijst…
AlbumsFeatured albumsRecensies

Adrianne Lenker - Bright Future (★★★★): Op de sofa voor folk van de bovenste plank

Van alle muzikanten die onze aardkloot rijk is, kan je Adrianne Lenker gerust tot een van de productievere rekenen. Het bekendste is…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Adrianne Lenker - "Fool"

Er valt heel wat nieuws te melden uit de wereld van Big Thief de afgelopen weken. Niet alleen trekt de band in…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.