Het laatste album van 65daysofstatic, een beetje een buitenbeentje in de postrockscene, dateert al van 2013. Desondanks speelden ze toch de Orangerie plat en stelden ze en passant ook de soundtrack van No Man’s Sky voor. Hun sound past immers perfect bij een science-fiction/actiespel dat zich afspeelt in een parallel universum.
Het viertal uit het Britse Brighton vloog er meteen in met een flinke portie hyperkinetische postrock. In “Monolith” en “Crash Tactics” waren de pulserende beats à la Aphex Twin, Squarepusher en Venetian Snares prominent aanwezig. In combinatie met de woeste riffs werd het publiek meteen murw geslagen. In “Retreat! Retreat!” schakelden ze nog een versnelling hoger. ‘We will not retreat, this band is unstoppable!’, klonk het op een achtergrondtape, waarna de band het nummer verwoestend inzette. De aardig volgelopen Orangerie zette het massaal op een headbangen en ging volledig los. “Prisms” werd gedragen door stuiterende beats met daarnaast een drummer die vingervlugge ritmes uit zijn drumsticks toverde. Hierop kon je onmogelijk stilstaan en het headbangen maakte plaats voor enkele dynamische danspasjes.
Tijdens “Install A Beak In The Heart That Clucks Time In Arabic” werd even gas terug genomen. Dit nummer uit de debuutplaat ‘The Fall Of Math’ volgt het iets klassiekere postrockstramien zacht-luid-zacht-luid en werd ondersteund door een knappe lichtshow. Het publiek sloot de ogen en droomde weg. Bij de zachte stukken kon je het tikken van een klok horen die verscholen zat in de drumcomputer van de band. Tussen de nummers door bedankte frontman Joe Shrewsbury ons voor onze beleefdheid. De avond er voor in Nederland was het publiek blijkbaar niet zo respectvol.
Halfweg de set lag de nadruk op de soundtrack van No Man’s Sky en dat hoorde je er ook aan. Een iets meer dromerige, atmosferische sound en de beats verhuisden naar de achtergrond. Het publiek leek ook even in te dommelen maar werd dan weer net op tijd wakker geschud door een welgemikte riff.
Net een jaar na de vreselijke aanslagen in onder andere Le Bataclan in Parijs, zocht Shrewsbury even naar de juiste woorden. De band begon met muziek maken om dit te delen met mensen en een connectie te zoeken met het publiek. De mensheid mag zich niet laten doen en moet vooruit kijken. Het klonk een beetje aarzelend, maar het waren wel woorden die recht uit het hart kwamen. De band werd bedankt met een welgemeend applaus.
Als bedankje kregen we het magistrale “Radio Protector”. Het inzetten van het pianoriedeltje door Paul Wolinski werd op gejuich onthaald. Hiervoor waren de mensen duidelijk naar de Botanique afgezakt. Tijdens de verwoestende finale stond iedereen wel op één of andere manier hyperactief te bewegen. Afsluiten deed de band met ‘I Swallowed Hard, Like I Understood’, nog één welgemikte verwoestende kopstoot richting publiek en weg waren ze! De heren van 65daysofstatic mogen gerust eens kopstoten komen uitdelen op de zomerfestivals. Hun eigenzinnige postrock moet zeker niet onder doen voor Explosions In The Sky of andere Mogwai’s in dit muziekuniversum.
SETLIST
1. Monolith
2. Crash Tactics
3. Retreat! Retreat!
4. Prisms
5. Install A Beak In The Heart That Clucks Time In Arabic
6. Asimov
7. Supermoon
8. Sleepwalk City
9. The Undertow
10. Unmake The Wild Light
11. Radio Protector
12. Safe Passage
13. I Swallowed Hard, Like I Understood
