Glass Animals had niet veel nodig om een uitverkochte Orangerie te doen ontploffen. Het viertal uit Oxford bracht voor de gelegenheid een ananas mee om zo de exotische sfeer nog wat meer kracht bij te zetten. Dat was eigenlijk helemaal niet nodig want op hun dansbare muziek kan niemand stil blijven staan. De energieke frontman die voortdurend zijn zotste moves bovenhaalde, versterkte dit gevoel alleen maar. Breekbaar waren ze nooit, hittebestendig waren ze zeker. Glass Animals is een band die op korte tijd een grote schare aan fans wist te verzamelen en dankzij hun passage in de Botanique zal die alleen maar blijven groeien.

Dat het een mooie avond zou worden, kon je al afleiden van het voorprogramma. Pumarosa bracht iedereen in verstomming met haar hypnotiserende stem en sensuele danspasjes. De muziek van de groep komt live nog sterker naar voor dankzij een zwoele saxofoon, een geniale gitarist en een vette bassist. De bombast spatte ervan af en de groep wist iedereen met open mond achter te laten. Op een halfuur toch zo’n imposante indruk achterlaten, het kan niet anders dan dat je Pumarosa in de gaten moet houden.

Dan moest het beste nog komen. De volgepropte Orangerie, volgens ons kon er zelfs geen vlieg meer binnen, was helemaal opgewarmd en klaar om helemaal uit de bol te gaan. Glass Animals kwam hun tweede worp How To Be A Human Being voorstellen nadat ze eerder al op Pukkelpop stonden. Eens Glass Animals op het podium kwam, veranderde de zaal in een Afrikaanse savanne boordevol inheemse geluiden en warme klanken. Met de mysterieuze woorden van “Premade Sandwiches” kwam de band het podium op. Meteen laten ze zien wat het publiek kan verwachten als ze met “Life Itself” een dansbaar refrein inzetten. Felle lichten, een flexibele zanger en vooral catchy deuntjes die de dansvoeten zo graag horen.

Een foto die is geplaatst door Celien Mertens (@celienmertens) op 3 Nov 2016 om 3:02 PDT

Meteen valt ook op hoe de nummers van Glass Animals live zoveel beter tot zijn recht komen. De band is duidelijk niet meer schuw van enig experiment en de nummers zitten perfect in de vingers waardoor er bijna geen foutjes te bespeuren vallen. Ze spelen met plezier en boordevol energie. Dit heeft als gevolg dat het publiek nog opgefokter geraakt. Dit publiek staat van bij de eerste tot de laatste noot te springen en erg enthousiast te dansen en dat maakt dit optreden net nog beter. Hier en daar weerklinkt soms wel een luide krijs van een iets te geobsedeerde fan. Vreemd zo’n tafereel, maar het is zoals de avond, verrassend maar charmant.

Een foto die is geplaatst door Simon Goldstein (@simongoldstein9) op 3 Nov 2016 om 4:09 PDT

Ook ouder werk zoals “Black Mambo” krijgt een make-over. Het nummer klinkt iets opgewekter en tijdens het refrein zijn enkele aardschokken te registreren door de luide bassen die door merg en been gaan. De invloeden van hip hop zijn nooit ver weg al zijn ze dit keer toch vooral in de productie van de songs te horen en minder bij de stem van de zanger. Bij “Cane Shuga” laat frontman Dave Bayley zijn gitaar voor wat het is en begint hij met zijn microfoon te vrijen. Hij maakt de meest sensuele moves ooit en benut het volledige podium op de deunen van de gladde muziek. In schel contrast met de frontman staat de rest van de band vooral stokstijf hun muziek spelen. Gemiste kans, al eist Bayley op zich al zoveel aandacht dat nog meer van die danspasjes te veel van het goede zou zijn. Van sensueel gaat het naar funky bij “Hazey”, voor het eerst zingt de volledige zaal ook uit volle borst mee (wat niet gemakkelijk is op deze intelligente muziek). Een gitaarsolo maakt het geheel compleet. Hiermee toont de band ook aan dat ze naast synthsmaisters ook wel iets kennen van het gitaarspel.

Glass Animals blijft niet alleen zwoele bassen door de speakers jagen, soms gaan ze speels tekeer. Bij “Season 2 Episode 3” bijvoorbeeld klinken de referenties naar kinderlijke videospelletjes erg duidelijk. Die speelsheid mag soms wat minder maar brengt wel de eerlijkheid van de band naar voor. Hierdoor hangen de toeschouwers aan hun lippen en blijven ze er aan plakken tot ze van droogte weer even moeten likken. De meest indrukwekkende overgang brengt Glass Animals tussen “Poplar Street” en “The Other Side Of Paradise”. Die eerste song heeft in de melodie wat mee van Red Hot Chili Peppers maar wanneer het eindigt, start de volgende song meteen. Met behulp van felle lichten verblindt dit het publiek en laat hen even verstard kijken. Eens ze door hebben dat de song begonnen is, brengen ze weer lekkere moves en als de bassen dan nog eens hun oren penetreren zijn ze weg van de wereld.

Een foto die door ktrien is geplaatst op 3 Nov 2016 om 3:38 PDT

Langzaam glijdt Glass Animals naar het einde van zijn concert toe, al blijft het feestje duren. De band brengt zelden rustpauzes en geeft vol gas gedurende een volledig uur, waarbij de zomerse deuntjes blijven komen. De band haalt alles uit de kast om het zo sfeervol mogelijk te maken met een discobal en een xylofoon als meest opvallende objecten. Zo brengen ze bij “Take A Slice” een schelletje nodige rust die al snel doorbroken wordt door het trio “Cocoa Hooves”, “Youth” en “Pools”. De bassen gonzen door de zaal en de beentjes blijven in beweging maar plots zit het er op. Tranen in de ogen van de fans, liefde in de ogen van de band.

Ze komen nog terug hoor, met een speelse bisronde. Bij “Iko Iko” komt de frontman even gedag zeggen in het publiek (letterlijk) op de deuntjes van het meest kinderlijke nummer van de avond. Met “Pork Soda” brengt de band het concert op een apotheose tot einde. De ananas die al een hele tijd op de versterkers stond, neemt nu ook eindelijk zijn plaats in op het podium. Bayley doet er een liefdesdansje mee en geeft hem vervolgens aan een random toeschouwer, die hem kort daarvoor nog bananen gaf, fruitige liefde. Ze sluiten af met een bombastische solo om zo te bewijzen dat de band klaar is voor gigantische zalen.

Sinds hun debuut zijn ze uitgegroeid tot de perfecte liveband die boordevol energie op een podium staat en een publiek op hun dooie gemak naar hun hand kan zetten. In Botanique was dat niet anders en brachten ze met hun exotische deuntjes een unieke sfeer mee die bij velen nog enkele dagen zal nazinderen.

SETLIST:

Intro: Premade Sandwiches

1. Life Itself
2. Black Mambo
3. Cane Shuga
4. Hazey
5. Toes
6. Season 2 Episode 3
7. Poplar Street
8. The Other Side Of Paradise
9. Gooey
10. Take A Slice
11. Cocoa Hooves
12. Youth
13. Pools

BIS

14. Iko Iko (The Dixie Cups Cover)
15. Pork Soda