Fijne indie rock met een vleugje blues, een streepje jazz en een snufje soul, zo kan je Whitney het best omschrijven. Het zestal bevat een hoogstaand arsenaal aan instrumenten met een trompet, een schudinstrument, drie gitaren, een drumstel en een synthesizer die de soul in het geheel pompt. De charmante frontman Julien Ehrlich had het publiek van bij het begin mee en met de nodige alcohol in het lijf gaf hij de show van zijn leven. Whitney stond niet voor het eerst in België maar bewees wel dat ze na twee uitverkochte shows in de AB Club klaar zijn voor het grotere werk.
Opener van de avond was de charmante jongedame Julia Jacklin. De vrouw uit Australië bracht recent haar debuutplaat uit en wij zagen haar deze zomer nog aan het werk in Leffinge. Nu stond ze met een volwaardige band op het podium en dat gaf wel een meerwaarde aan het optreden. Hoewel Julia’s stem niet meer zo zwaar op de voorgrond komt, gaat ze toch nog steeds door merg en been. Een fragiele stem die de beste Country zangeressen op de wereld ook bevatten. Met haar band die soms wat gitaarsolo’s afleverde en een drummer die af en toe wat achtergrondzang verzorgde, kwam Julia Jacklin’s show er goed uit. Mooie dame en een fijn optreden, wat moet een mens nog meer als voorprogramma?
Toch was het vooral Whitney die in de meeste mensen hun hoofd zal blijven plakken. De band bracht begin juni hun debuut “Light Upon Lake” uit en dat hoort sindsdien bij één van de beste platen van het jaar. Tijd om dat live te bevestigen. Toen ze het podium bestormden, bleven er precies maar muzikanten uit de coulissen komen. Wanneer ze uiteindelijk met zes op het podium stonden, konden ze de gezellige, huiselijke sfeer bovenhalen. Het publiek komt tot rust, strekt de benen uit en leunt naar achter om te lachen en genieten van deze laidback muziek. Het begint bij “Dave’s Song” nog bescheiden met enkel de gitaren waarna de piano invalt en uiteindelijk de drum het geheel als lijm aan elkaar plakt. Alsof dat allemaal nog niet genoeg is, komt er plots nog een trompet bij, wat een fijn geluid bij dit soort muziek! De zon begint te schijnen op het podium en naarmate het concert verder gaat, schijnt hij alleen maar feller.
Bij “Polly” doet zich een grappig tafereel voor op het podium. De bandleden die achteraan staan, gaan op hun hurkje zitten om zo frontman en drummer Julien Ehrlich zijn werk te laten doen met zijn breekbare stem en de pianist. Wanneer de muzikanten dan inkomen, springen ze gezapig recht en spelen ze hun stuk, schattig om te zien. Al snel wordt het ook wat absurd als Julien Ehrlich zijn broer eens binnen doet op het podium. De belofte volgt dat de volledige band elkaar zou binnendoen als ze zes shotjes sterke drank krijgen. Als er geen antwoord op komt, gaat de band gewoon verder met “Red Room”. Een instrumentaal tussenstuk waarmee de band aantoont hoe sterk ze op elkaar zijn ingespeeld. Hard, zacht, snel en traag, ze kunnen het allemaal naadloos in elkaar laten overgaan. Geniaal om te zien en een streling voor het oor.
Whitney heeft een blender meegebracht op het podium, een blender waarin ze alle bestaande genres mixen. Zo horen we bij de cover van Bob Dylan’s “Tonight I”ll Be Staying Here With You” de bluesrockers in de band naar boven komen en bij opvolger “Golden Days” de soulmannen. Dat is nog niet genoeg, ook is er jazz bij “On My Own” en lo fi indie bij ieder nummer van de set (en hoogstwaarschijnlijk nog wat andere genres ook). Het maakt de band moeilijk in een hokje te plaatsen en dat is net hun sterkte. Net voor ze het laatste nummer inzetten over de dood inzetten, “Follow”, komt de barman dan toch met die shots aan. Het publiek gaat wild en de band doet elkaar gezamenlijk binnen waarna ze de shots door hun keel jagen. Precies wat straf wel want alle muzikanten hebben een zure blik na het drinken.
Wanneer de band uiteindelijk terugkomt voor nog enkele bisnummers, begint het publiek wat te dansen. Ze beseffen dat het einde nabij is en halen de beentjes nog eens boven. Je kan ook niet anders want met “Magnet”, een cover van NRBQ, brengt de band een catchy song dat zoveel funk bevat dat iedereen wel moet bewegen. De keys maken het geheel compleet door de lekkere, snelle solo op het eind. Eindigen doet Whitney dan weer met hun hitje “No Woman”. De zaal zingt uit volle borst mee met dit treurige liefdeslied. De band is duidelijk erg dankbaar en zwaait vol voldoening de zaal uit. En het publiek? Die verlaten de zaal vol goedkeuring. Een band als Whitney neemt je mee op een reis door het zonnige paradijs waar de gouden dagen nog lang niet voorbij zijn. Een gouden zondag dus voor iedereen die Whitney kon meemaken, want een zondagavond opvrolijken is erg moeilijk maar de band slaagde er in.
Setlist
1. Dave’s Song
2. No Matter Where We Go
3. Polly
4. Red Moon
5. Tonight I’ll Be Staying Here With You (Bob Dylan Cover)
6. Golden Days
7. On My Own
8. The Falls
9. Follow
Bis:
10. Light Upon The Lake
11. Magnet (NRBQ Cover)
12. No Woman
