LiveRecensies

Blossoms @ Botanique (Rotonde): Dromerige Britpoppers met melige meezingers en vrolijke melodieën

blossoms

Blossoms stond deze zomer nog op Rock Werchter, in een halfvolle rotonde zullen ze waarschijnlijk wat raar opgekeken hebben. Nochtans brengt de band muziek die zomaar gigantische zalen kan vullen en ook hun grootse banner bewijst dit. Wat het dan weer niet heeft, is die ene radiohit. Typische britpop met een iets te elektronische sound waardoor het geheel wat vreemd aanvoelt. Toch bleek het in de Rotonde heel goed te kloppen. Meer zelfs, de sleutel die de zanger rond zijn nek had hangen, opende alle vrouwenharten in de zaal. Het gevolg was soms wat meezingmomenten maar vooral erg veel liefde.

Blossoms

De band, genomineerd voor BBC Sound of 2016, bracht begin augustus zijn debuutplaat uit en die stelde Blossoms ook uitgebreid aan ons voor in de Rotonde. De groep uit Stockport (in de buurt van Manchester) draagt een typische, donkere Britse outfit en begint erg rustig, met een lichte bries bij “Blow”. Het was ooit de eerste single van de band dus wat past er beter als opener dan dit? Al snel wordt duidelijk dat Blossoms het niet van de stevige gitaren moet hebben maar vooral van de rustige ballads. Op een extra verhoogje staat een grote verscheidenheid aan synths en ook de drummer staat hogerop. Vooraan neemt de frontman zijn plaatsje in waarbij hij met zijn gitaar wat jangelende deuntjes brengt. Rechts en links van de zanger staan twee statische gitaristen die gedurende het volledige concert niets meer zullen doen dan soms wat ongeïnteresseerd te kijken. Desalniettemin wagen ze zich bij dit eerste nummer aan een gitaarsolo om zo het publiek van bij het begin wakker te schudden.

Blossoms

“Cut Me And I’ll Bleed” snijdt niet diep maar laat wel littekens na. Het is een opgewekt liedje dat ze met handgeklap op de achtergrond verzorgen. De die hard fans (en zo zijn er wel een paar) weten perfect wanneer ze hierbij moeten meeklappen, grappig om te zien dat zeker. Al snel speelt Blossoms een eerste hitje. Met “At Most A Kiss” brengen ze een soort Kasabian-achtige melodie op een zeemzoet synthgeluid. We marcheren verder en zanger Tom Ogden laat zijn gitaar voor wat het is. Hij brengt ons nu zijn sensueelste moves door speels met zijn microfoon om te gaan. Ook hier nemen de elektronische deuntjes van de synthesizer het voortouw waardoor een erg unieke sfeer ontstaat. Het lijkt alsof we met een roze bril door het leven stappen en alleen maar liefde en vriendschap zien in de straten. Toch zijn “Across The Moor” en “Smashed Pianos” niet echt nummers die in het collectieve geheugen zullen blijven hangen en zijn zelfs bij momenten oninteressant.

Blossoms

Het publiek is erg stil en aandachtig, tot grote verbazing van de band. Die schrikken door de grote stilte die ontstaat tussen ieder nummer maar ze zijn wel erg dankbaar. “My Favourite Room” draagt de zanger dan ook op aan de charmante zaal. Al, zo zegt hij zelf, doet hij dat iedere avond in iedere zaal. Dat nummer brengt hij helemaal akoestisch waarbij het opvalt dat zijn stem niet altijd zo toonvast is. Toch heeft zijn typische stemgeluid iets wat ook bij Oasis en The Stone Roses zou passen, niet toevallig ook twee bands uit Manchester (en laat ons eerlijk zijn, ook zij zijn niet altijd goed bij stem). De band klinkt dus erg Brits en maakt hier dankbaar gebruik van door hiermee een hechte fanbase op te bouwen. Ook in Brussel krioelt het van de Britten die hun nieuwe idolen aan het werk willen zijn.

Blossoms

“Getaway” en “Honey Sweet” vormen beide de basis voor de dames in het publiek om hun strot open te trekken. Schuchter zingen ze mee met de melige maar toch meezingbare songs. Al snel is de band door al hun nummers heen, met maar één album op zak kan dat ook niet ander. Na 45 minuten zitten ze al aan de laatste song, hun bekendste “Charlemagne”. Vrolijk en opgewekt begint iedereen in het publiek te klappen, zingen en zelfs een bescheiden dansje te placeren. En dat was het dan. Blossoms is duidelijk een band waarvan het potentieel wel goed zit maar het er bij momenten nogal twijfelachtig uitkomt. Geef ze nog enkele jaren en dan komt het wel goed, tegen dan is de Rotonde wel te klein!

Setlist:

1. Blow
2. Cut Me And I’ll Bleed
3. At Most A Kiss
4. Across The Moor
5. Smashed Pianos
6. Getaway
7. Blown Rose
8. My Favourite Room
9. Texia
10. Honey Sweet
11. Deep Grass
12. Charlemagne

3662 posts

About author
Ook bekend als "Den Beir", oprichter van de site, leidt alles in goeie banen en schrijft ook wel eens iets.
Articles
Related posts
LiveRecensies

Ways Around Festival 2024 (dag 3): Noise voor iedereen

De derde en laatste dag van het Ways Around Festival was opnieuw een groot succes. Ditmaal diende de museumzaal van de Botanique…
LiveRecensies

Griff @ Botanique (Orangerie): Voorzichtige popshow

Griff mag dan wel net naast de titel BBC Sound of 2021 gegrepen hebben, toch lijkt het al een tijdje de goede…
LiveRecensies

S. Carey @ Botanique (Grand Salon): Allesbehalve beangstigend

De naam S. Carey zegt misschien niet iedereen veel, maar als we er de naam Justin Vernon of Bon Iver bijhalen, dan…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.