Bij Dansende Beren doen we elke dag ons best om goede nummers en goede bands een duwtje in de rug te geven en positief te promoten. Maar soms stoot je op een nummer dat door en door slecht is. Zo slecht, dat je zelfs met de beste wil van de wereld er geen goed woord kan over schrijven. Omdat wij een onafhankelijke blog zijn, kunnen wij onze ongezouten mening geven over ieder nummer dat verschijnt. We willen niemand bewust kwetsen maar gewoon een ludiek antwoord bieden aan de slechte songs op deze wereld.

Deze keer: een Brits (!) anti-Trump-lied door anonieme makers.

De makers claimen een ‘musical subset’ van Anonymous te zijn. Dat verklaart in ieder geval het artwork met het bekende ‘V for Vendetta’ masker. Anders zou het maar een cliché-beeld zijn van anonimiteit. Maar wacht, zit er niet wat meer diepgang in? Jazeker wel! Als je kijkt naar de huidskleur en de regenboogkleuren, weten we dat het hier om QPOC gaat: Queer People Of Colour.

De reden dat de makers anoniem willen blijven is vanwege het politieke activisme van het project. De betrokken artiest heeft namelijk al een redelijke internationale naam opgebouwd, wordt er verteld. En ja, dan is het tricky om je politieke kleur bloot te geven. Nog een hint dus: we hebben te maken met een laffe activist.

Er is duidelijk goed nagedacht over het concept en de bijbehorende referenties:

• NEO 10Y staat voor ‘Neoteny’, hetgeen in de biologie betekent: het behoud van de kindertijd of larvale kenmerk in de volwassenheid, of anders gezegd: het omarmen van de ziel van je innerkindje. Want dan ben je meer pacifistisch, of iets dergelijks.
• Zij: “Digital is where I co-exist as human, in a tech reality, that is where I live, so the idea of a 1 0 Matrix esque construct is my reality to an extent. In numerology, 10(1) is for optimism and determination.” (Wij: “Zucht”.)
• Inspiraties zijn uiterááááárd grote vredelievende activisten uit de wereldgeschiedenis: Martin Luther King, Rosa Parks, Harvey Milk, Elon Musk en Ghandi.

Met alle referenties, symboliek en diepere lagen moet het wel een goed nummer zijn toch? Nee. Dit alles maskeert (!) een beschamende oppervlakkigheid en gebrek aan muzikale creativiteit.

De titel “AMERIKKKA” doet meteen een statement over een racistisch Verenigde Staten vermoeden, met het clichématige en gemakzuchtige gebruik van KKK in AmeriKKKa. Dat was al in 1990 gedaan door Ice Cube met échte muzikale kritiek op de VS: “AmeriKKKa’s Most Wanted“. Maar dat “AMERIKKKA” in plaats van een anti-racisme, een anti-Trump lied is, is alleen duidelijk doordat het door de makers verkondigd wordt. Er is nergens een directe verwijzing naar de presidentskandidaat. Sterker nog, de regel “You charmless man; said it was all about to change” doet juist een aanval op Obama en zijn motto “Change we can believe in” vermoeden. De teksten zijn verder wel oké: “All your dreams made out of hate” is redelijk krachtig hoor, maar verder klinkt alles nep-boos en ongelooflijk drammerig. Met krachttermen als ‘fucking’ maak je je ook niet erg geloofwaardig. Door de laatste regel “You broke down Amerikkka…” wordt het ineens een fictief post-apocalyptisch lied, alsof de schade al aangericht is. Dat is dan wel weer geslaagd, dat moeten we toegeven.

De track heeft een bombastisch jaren ’90 triphop geluid met gebruik van flinke breakbeats. Maar ook hier is de pretentie weer overduidelijk. We moeten het namelijk zonodig ‘political trip hop’ noemen, of ’trip rock‘. Ja, echt, we verzinnen het niet! Dat zijn hun eigen woorden. Want dan klinkt het zoveel gewichtiger. Maar bij herhaaldelijk luisteren blijkt ook de muziek een eenzame leegte te hebben. Toch zit er een trotse Engelse producer achter die stiekem wil laten weten dat hij heeft mogen bijdragen: de 17-jarige JEZTLS. Tot zover de volledige anonimiteit. Wie de grote artiest is blijft echter nog wel gissen. Interesseert het ons wie dat is? Geenszins.

Dit hele project is overduidelijk een geval waarbij stijl boven inhoud gaat. Het anti-Trump sentiment wordt gegoten in een makkelijk donker triphop muziekje met boze rijmpjes, dat zó doorzichtig is, dat het daarna nog eens cadeau-verpakt moet worden in concepten, referenties en symboliek.

De artiest hecht vooral waarde aan zelf-belangrijkheid: kijk mij eens (anoniem) belangrijk en politiek correct zijn. Deze belabberde poging tot een politiek nummer is echter alleen maar lachwekkend. Volgens ons heeft de anonimiteit meer te maken met schaamte en mogelijk falen dan met politiek activisme. Beter had het team hun Britse tijd kunnen besteden aan een Brexit-protest-song. Al had dat waarschijnlijk net zo weinig impact gehad…