Het leek een broeierige zomeravond te worden in Brussel. De terrasjes zaten overvol en dus leek een avond in het donkere doch gezellige Koninklijk Circus opeens veel minder aantrekkelijk. Toch kreeg je hier maar liefst drie bands voor de prijs van één. Met een Letse band, een Waalse band en zowat het best bewaarde geheim uit Amerika was het dus een avondje voor de fijnproevers die op de radio niet aan hun trekken komen. Dat deze avond ook een ode aan de viool zou worden was iets minder voor de hand liggend.

De Letten van Carnival Youth kregen de ondankbare taak om voor een nog niet eens halfgevuld Koninklijk Circus de dans te openen. Maar het ontbrak hen niet aan enthousiasme en met opener ‘Connection Lost’ wisten ze al snel de aandacht te grijpen van wie er wel al was. Hun springerige indie rock gedijde opmerkelijk goed in Brussel. Misschien zaten de broeierige temperaturen en de zomerse stemming er voor iets tussen.

Nog voor Dan San, de tweede act van de avond, begon, was al duidelijk dat er heel wat fans in de zaal zaten. In Vlaanderen zijn ze zo goed als onbekend, maar in Brussel speelde de Waalse band haast een thuismatch. Ze kwamen ook hun nieuwe plaat ‘Shelter’ voorstellen en speelden dus heel wat nieuwe nummers die het publiek op enorme bijval onthaalt. Voor de gelegenheid werd de band bijgestaan door vijf strijkers die al meteen de toon zetten. Waar Dan San op plaat nog schuchter voor de dag komt, ontbolstert de band live tot een veel potigere en kleurrijkere band. Met de hulp van de strijkers worden er zelfs mooie symfonische en atmosferische accenten gelegd. Tel daarbij ook de uitgekiende lichtshow en het lijkt haast of Dan San hier een headline show speelde.

Maar dan over naar de echte headliner van de avond. Andrew Bird is in Vlaanderen nog relatief onbekend en ook al brengt de Amerikaan haast ieder jaar wel een album of ep uit, toch blijft de grote doorbraak in België al meer dan 10 jaar uit. Aan hitpotentieel ontbreekt het de multi-instrumentalist nochtans niet. Nummers als Roma Fade, Pulaski at Night of Left Hand Kisses zouden zomaar op Radio 1 kunenn voorbij vliegen. Waar ligt het dan wel aan? Bird is is eerder een vriendelijke kerel dan een grootse showman. In het Koninklijk Circus bleef de interactie met het publiek eerder beperkt.

Toch viel er heel wat te beleven. Al van bij de instrumentale intro is het duidelijk dat Andrew Bird een geniale violist is. Hij maakt dankbaar gebruik van een loopstation om zo laag boven laag een heel orkest uit zijn viool te halen. En toen hij bij ‘A Nervous Tic Motion of the Head to the Left’ ook nog eens buitengewoon begon te fluiten was het publiek het unaniem eens: hier staar een enorm getalenteerde artiest op het podium. Bird degradeerde zo zelfs zijn bandleden tot de achtergrond.

Als we dan toch een punt van kritiek moeten aanhalen, is dat de nummers van Andrew Bird op den duur toch wel op elkaar begonnen lijken. Leuke vioolgetokkel, ondersteunende bas en drum en dan na het refrein een geweldige vioolsolo die meteen in de tweede strofe overloopt. Eens je dat stramien doorhad, werd het wel wat voorspelbaar. Alhoewel. Een genie als Andrew Bird komt er geweldig mee weg, want elke vioolsolo of catchy melodie speelt hij met zoveel branie en klasse dat het je eigenlijk geen moer kan schelen. Het was gapen met de mond open, een rockversie van de Koningin Elizabeth Wedstrijd. En voor één keer was er geen Aziaat die het beter kon.

Setlist Andrew Bird: Intro//Capsized/A Nervous Tic Motion of the Head to the Left/Tenuousness/Lusitania/Are You Serious/Truth Lies Low/Puma/Left Handed Kisses/Roma Fade/Three White Horses/Plasticities/Valleys of the Young/Imitosis/Pulaski at Night//Give it Away/The New Saint Jude

Je kan nog steeds tickets winnen voor onder andere Field Music, Alska Gold Rush en kennedy’s bridge + Transviolet, beffroi en Vallis Alps op Les Nuits Botanique! Meer info vind je hier.