Fufanu
Als voorprogramma van de experimentele singer-songwriter verwacht je niet een garage darkwave band. Als je weet dat de band uit IJsland komt, waar John Grant al jaren woont, is de verwondering minder.
De band bestaat uit jongens die weten hoe ze een performance moeten geven. Met name zanger Einarsson beweegt zich natuurlijk en vrij op het podium. Hij danst, springt en weet ook nog oog voor de toehoorders te hebben. Hun geluid klinkt rauw en spontaan en doet denken aan een combinatie van Joy Division en Sex Pistols. De toeschouwers zijn overrompeld, evenals de Dansende Beren, maar na een korte gewenning toch echt onder de indruk van de energie en vaardigheid van zulke jonge gasten!
John Grant
De ontwikkeling die John Grant muzikaal doormaakt is bekend; er wordt steeds meer gebruik gemaakt van electronica. Toch verandert dat niet het wezenlijke van zijn songwriting. De composities blijven verhalend en voorzien van een hoopvolle dramatiek. En altijd is er zijn herkenbare diepe stem. Dat is ook het geval met zijn geweldig memorabele optreden in de Melkweg. Al hoor je aan de songs de verschillende fasen van zijn ontwikkeling, het zijn duidelijk John Grant nummers die wonderbaarlijk passen in de flow van het optreden.
Voor wie nog nooit bij een John Grant geweest is: het is een bijzondere ervaring waarbij (echt waar) de liefde in de ruimte voelbaar is. Grant bespeelt zijn publiek niet maar hij is oprecht begaan met de mensen. Hij weet waarom ze komen en elke interactie is verbazend naturel. Grant is duidelijk ontzettend dankbaar dat ze naar zijn muzikale verhalen komen luisteren, en geniet zichtbaar. Tussen de nummers door begroet hij bekende gezichten, spreekt hij enkele woorden Nederlands en blijft bijna nederig bedanken voor het applaus.
Oude en nieuwe songs wisselen elkaar moeiteloos af. Je hoort wel wanneer er een nummer van het nieuwe album wordt gespeeld. Aanwezig is een duidelijke beat, en een funky synth sound. Grant laat zelfs enkele dance moves zien! Gelukkig blijven de thematiek en dramatiek aanwezig. Alles is onmiskenbaar uit zijn brein ontsproten. Een blokje met klassiekers “Queen Of Denmark”, “Marz” en “GMF” wordt ademloos beluisterd en bewonderd.
Het concert eindigt met twee ballads waarbij Grant zichzelf begeleidt op de piano. Het is een emotioneel slot met een-man-achter-piano setting waarbij het licht ook nog eens de ruimte verkleind. Toch heeft dit einde een bepaalde grandeur; er is een voelbare wederzijdse dankbaarheid tussen John Grant en de fans. En dat maakt hem tot één van de meest geliefde singer-songwriters.
Setlist:
Grey Tickles, Black Pressure / Down Here / Geraldine / It Doesn’t Matter to Him / Pale Green Ghosts / Snug Slacks / You And Him / Guess How I Know / Glacier / Queen of Denmark / Marz / GMF / Disappointing // Voodoo Doll / Where Dreams Go to Die / Drug / Fireflies
voor meer info
Fufanu: Site / Facebook / Twitter / Instagram
John Grant: Site / Facebook / Twitter
Verslag van John Grant in Melkweg, Amsterdam op 18/11/2015