LiveRecensies

Recensies Pukkelpop Donderdag.

IMG_20150819_213111

Omdat we jullie niet willen overstelpen met een overvloed aan recensies pikken we er enkele concerten uit, daarnaast geven we ook tips voor de liefhebbers.

IMG_20150820_112805

De tweede dag van het festival, en eigenlijk de eerste officiële festivaldag begon voor ons waar we ons het meest zouden begeven: De Club. Daar konden we de Nieuw-Zeelander Thomston aan het werk zien. Velen omschrijven hem als de nieuwe Lorde, maar die vlieger gaat bij ons niet echt op. Hij maakt chille muziek met een hemelszoete stem, dat wel. Maar zijn muziek is complexer en zijn zang iets mannelijker. Daarnaast willen we helemaal niet dat hij de pop richting uitgaat want zo rustig zijn we een festival nog nooit begonnen.

Daarna maar eens kijken wat De Nieuwe Lichting ons gebracht heeft dit jaar. Een mooi in drie verdeeld podium deed ons telkens 10min kennis maken met de winnaars. Dit was in het geval van Zinger genoeg. De mannen zijn een poppy fanfare met een folkinvloed, niets speciaal dus. Daarna ging het wat beter met singer-songwriter St. Grandson maar ook zijn nummers en performance verdween in het niets toen we de laatste artiest aan het werk zagen. I Will, I Swear zijn al enig jaar bezig, maar hun doorbraak zit er nu toch wel stilaan aan te komen. Ook op het podium merk je deze ervaring. Meer dan de vorige twee slagen ze er in het publiek stil te krijgen en zelfs met verstomming te slaan. Opvallend: De Nieuwe Lichting bevat dit jaar allemaal indiefolkgroepen, een nieuwe trend?

IMG_20150820_124213

Ook de Marquee moesten we eens een bezoekje brengen, en met Gengahr hadden we meteen het gevoel dat we wel nog eens terug zouden komen. De band wordt vergeleken met alt-j (die we later dat weekend op de Main Stage zagen) en dat is terecht. De zanger heeft een hoge stem en maakt er uitgesproken gebruik van. Maar wat wel verschilt is het geluid, de gitaren zijn meer uitgesproken en de muziek psychedelischer. Denk dus aan een mix van Tame Impala en Alt-J. Live doen ze er nog een tikkeltje bovenop door hun gitaren net dat beetje luider en harder te zetten, hierdoor creëren ze toch een eigen geluid. “She’s A Witch” & “Heroine” zijn de hoogtepunten in de set, al is de volledige set wel de moeite.

Op de Main Stage staat vandaag een stevig aanbod, Echosmith kan proberen om dit aanbod een pop-invloed te geven. Helaas gaat hun performance volledig de mist in. Iedereen wacht op hun grote hit en de rest van de set is eigenlijk voortdurend hetzelfde. Een popstem in een rockgroep, het kan uniek zijn, maar Echosmith maakt er gewoon eenheidsworst van. Dan maar naar de Walen van Mountain Bike. In hun typische basketoutfits bouwen ze de Wablief?! Om in een deftige garage. Want hun geluid klinkt net niet vuil genoeg om in een vuile garage te spelen. Toch slaagt de potige muziek er in om de eerste headbangers van de dag hun job te laten doen.

IMG_20150820_140346

Nog zo’n popgroep is Bleachers. Deze spelen in de Marquee en slagen er wel in om de verwachtingen waar te maken. Met twee drummers en een groots geluid wil de band alvast Imagine Dragons achterna gaan. Maar ook Fall Out Boy en The Kooks horen we terug. Het is dan ook niet verassend dat een voornamelijk vrouwelijk publiek bij deze groep uit de bol gaat. Hun catchy nummers blijven dan ook zeer lang nazinderen. De sfeer zit er meteen in en de groep speelt met “Rollercoaster” al in het midden een zeer grote hit. De tent is niet helemaal vol, maar toch zit iedereen te dansen. De band slaagt in hun opzet om met Springteeneske nummers een publiek aan het dansen te krijgen. “I Wanna Get Better” is helemaal niet nodig, want ze zijn al goed!

IMG_20150820_152219

De fans van Bleachers konden blijven staan, want met Kodaline stond er nog zo’n meisjesgroep op het programma. De groep maakte hun terugkeer naar het festival waar het enkele jaren geleden hun eerste Belgische concert deed. De jonge koppeltjes komen alvast naar het concert om samen de liefde van de band te beleven. Want de gevoelige nummers van de groep verwarmen een hart als geen ander. Jammergenoeg besloot de band onlangs om een popalbum te maken. Het gevolg was dat de emoties achterwege werden gelaten. Live klinkt het dan ook gevoellozer, zelfs eerdere nummers zoals “Love Like This” werden zonder gevoel gespeeld. Kodaline had er duidelijk geen zin in en liet dan maar het publiek voor hen zingen. Jammer, want de band heeft zoveel meer in hun marge dan meezingnummers. De jonge meisjes keken er alvast niet minder gelukkig van, zij hadden alweer liefde van een band gekregen.

Hierna was het Pissed Jeans, voor de liefhebbers van de stevige punk is dit zeker een aanrader!

IMG_20150820_165226

Een band die een langverwachte terugkeer maakt op het Pukkelpop-podium is Mew. De band uit Denemarken speelt vooral nieuwe nummers in het begin van de set. Dit om hun nieuwste album wat te promoten en ook omdat hun vroegere nummers al wat ouder zijn. Zo krijg je een jong publiek toch mee met het geheel. Maar zelfs die oude nummers kunnen een eigentijdse invloed krijgen want ze klinken nog steeds heel modern. Het weinige publiek in de Club waant zich in een sprookje met de hoge stem van de zanger als leidraad. De zanger mag dan al wat statisch zijn, de nummers zijn stuk voor stuk ballads die alleen in Denemarken geschreven kunnen worden.

Zowel Strand Of Oaks, Madeon, Lianne La Havas & Future Islands waren mooie concerten die zeker de moeite zijn om live eens te checken. Bij Future Islands vooral dankzij de gekke moves van Samuel Herring.

IMG_20150820_223546

Linkin Park was dé headliner van de dag, dat viel ook op aan de mensen op de weide. Om de twintig personen zat er wel iemand met een Linkin Park t-shirt tussen. Een volkstoeloop naar de Main Stage was er allerminst. De band begon met enkele oude stevige nummers. Maar al snel werd overgeschakeld naar de nieuwe, rustige nummers. De sfeer bij het concert was zeer hevig, en bleef, zelfs bij de rustige nummers, heftig. Iedereen zong uit volle borst met alles mee. De mix van Hip Hop en metal bleek nog steeds een gouden combinatie. Een negatief puntje kwam er wel in het midden van de set, Mike Shinoda vond het nodig om meerdere nummers van zijn solo-project Fort Minor te zingen. Totaal zinloos, en een grote sfeerbreker. Daarnaast werd zelfs een nummers gespeeld dat de band samen met Steve Aoki had gemaakt, not done! Gelukkig volgden al snel hits als “Numb”, “In The End” en “Bleed It Out” waarna iedereen voldaan huiswaarts kon.

De perfecte afsluiter is Django Django, die met hun desertrock iedereen in Extase brachten. Om te dansen moest je dan weer bij Rudimental zijn en om een extra lang concert te zien was er Zornik.

3662 posts

About author
Ook bekend als "Den Beir", oprichter van de site, leidt alles in goeie banen en schrijft ook wel eens iets.
Articles
Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Strand of Oaks - “More You”

In de nasleep van het succes van The War on Drugs dook daar plots Strand of Oaks op; een band die al…
AlbumsFeatured albumsRecensies

Bleachers - Bleachers (★★★): Gewoon gezellig

Als je z’n Wikipedia-pagina even doorneemt, is het eigenlijk onbegrijpelijk dat de naam Jack Antonoff niet per se een belletje doet rinkelen…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Linkin Park - "Friendly Fire"

20 juli 2017 blijft een zwarte pagina in de rockgeschiedenis. Als een donderslag bij heldere hemel kwam het nieuws van het overlijden…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.