LiveRecensies

The Vaccines @ Ancienne Belgique (AB): De perfecte remedie tegen de herfstblues

© CPU – Nathan Dobbelaere

In het begin van dit jaar bracht The Vaccines met Combat Sports alweer de vierde plaat uit hun carrière uit. Het gaf de band een spot op Rock Werchter, maar op een echte zaalshow (buiten de support voor Franz Ferdinand gerekend) was het wachten tot het najaar. Na het vertrek van drummer Pete Robertson in 2016 werden touring-leden Timothy Lanham en Yoann Intoni gepromoveerd tot officiële bandleden en wij zagen in Brussel een goed op elkaar ingespeelde band die zo het publiek perfect weet te bespelen. In een uitverkochte Ancienne Belgique gaven ze waar heel wat mensen voor kwamen: een strakke set vol energie en meezingers.

© CPU – Nathan Dobbelaere

Openen mochten de landgenoten van Whenyoung en die hadden duidelijk gedacht aan de details. Het drietal was elk in een eigen kleur gekleed, en zo hadden ze dan ook de statieven van hun microfoon gekleurd. Een leuk extraatje dat het optreden net dat tikkeltje meer charme gaf. Hun muziek was heel aanstekelijk met vooral de ruwe stem van de frontvrouw in de schijnwerpers en de twee mannelijke muzikanten die backings verzorgden. Een mix van indierock, shoegaze en dreampop kregen we aangeboden. Whenyoung kon de zaal goed opwarmen, want na een tijdje werd er zelfs al wat geklapt. Perfecte opener voor The Vaccines dus.

© CPU – Nathan Dobbelaere

De bandleden van The Vaccines hebben wel een beetje gevoel voor humor. Op een dramatische toon werden de lichten gedoofd, waarna “Dancing Queen” van ABBA weerklonk. Het publiek begon meteen te zingen en na een strofe kwam de band dan het podium op. Met “Nightclub” werd de toon voor de rest van de set meteen gezet. Een stevige rocker die nergens gas terug neemt of overbodige tierlantijntjes nodig heeft. De gitaarsolo’s waren kort en enkel functioneel en zo hoort het eigenlijk te zijn. “Wreckin’ Bar (Ra Ra Ra)” volgde snel daarop en frontman Justin Young liet toen voor het eerst zijn gitaar voor wat hij is, wat de energie in de set zeker ten goede kwam.

Zonder gitaar is Young namelijk een echte publieksmenner. Hij ontdekt het volledige podium, maar weet vooral door heel wat inleving zijn nummers naar een hoger niveau te tillen. Dit doet hij door wat gekke gebaren en bekken, maar vooral het energiek bewegen is iets wat aantoont dat zijn moves echt versterkend werken. De rest van de bandleden zijn dan eigenlijk bijzaak, hij eist zo veel aandacht op. Gelukkig neemt hij ook nu en dan eens de gitaar in de hand, en dan krijgt iedereen de aandacht die hij verdient.

© CPU – Nathan Dobbelaere

Muzikaal zat de set heel goed in elkaar. Er werd mooi afgewisseld tussen strakke nummers, meezingers en iets zachtere songs. Toch hadden we soms het gevoel dat de gitaar hier en daar wat harder mocht klinken bij de strofes. Het leek alsof de geluidsman dan enkel de stem van Young in de kijker wilde zetten en vergat dat er ook instrumenten aanwezig moeten zijn. Bij “Your Love Is My Favourite Band” ging het zelfs zo ver dat de volledige installatie even uitviel. Het publiek liet dit niet aan zijn hart komen en zong dan gewoon zelf alles uitbundig.

Dat publiek was duidelijk klaar om er de avond van zijn leven van te maken. Er was een moshpit bij “Norgaard”, er werd gecrowdsurft bij “Handsome” en ze sprongen in het rond bij “If You Wanna”. Dat dit de show nog net iets meer sterkte gaf, sprak voor zich. Een publiek die zich amuseert is iets waarmee een band zich kan voeden, en dat deden ze door constant aan een verschroeiend tempo door te gaan. De meeste albumversies van de nummers kregen zelfs een iets vuilere klank live door het allemaal net iets potiger in elkaar te steken. Dat ze hierdoor de nummers nog meer geschikt maken voor een live publiek, spreekt voor zich.

© CPU – Nathan Dobbelaere

We zouden kunnen opsommen welke nummers er uitsprongen in de show, maar eigenlijk was bijna ieder lied een hoogtepunt. “Take It Easy” neigde soms net iets te veel naar een ballad, maar werd dan gecompenseerd door hard te gaan op “Norgaard” en zo had The Vaccines alles goed uitgedokterd. Denk maar aan een kolkende vulkaan die nu en dan eens uitbarst. Bij The Vaccines waren de uitbarstingen er, af en toe kolkte de set en nu en dan voelde je vurige warmte.

The Vaccines waren heel dankbaar voor het Belgische publiek en moesten dat ook telkens nog eens herhalen. We zouden het zomaar nog eens durven geloven. De reguliere set werd afgesloten met “Family Friend” waarin de band toonde dat ze eigenlijk ook opbouwende nummers kunnen brengen. Normaal zit alles in één tempo, maar hier experimenteerden ze zelf. In de bisronde zelf kregen we met “Let’s Jump Off The Top” een nagelnieuw nummer dat we zomaar eens een hit zien worden.

© CPU – Nathan Dobbelaere

The Vaccines weten duidelijk hoe ze energieke nummers moeten maken, en wijzigen het recept dan ook nooit. In de Ancienne Belgique speelden ze twintig nummers in één uur en vijftien minuten en het leek alsof er een sneltrein over ons heen donderde. Een geweldig dynamische set die bewijst waarom het altijd een goed idee is om naar The Vaccines te gaan. Je hebt plezier, je voelt levenslust en kan de stembanden eens goed testen. Dat was dit keer niet anders, The Vaccines staan dus garant voor een goeie show, zoveel is duidelijk.

Setlist:

Nightclub
Wreckin’ Bar (Ra Ra Ra)
Teenage Icon
Dream Lover
Wetsuit
Out On The Street
Your Love Is My Favourite Band
Post Break-Up Sex
Norgaard
All My Friends
Take it Easy
Handsome
No Hope
If You Wanna
I Can’t Quit
Family Friend

Put It On a T-Shirt
Let’s Jump Off The Top
All In White

3662 posts

About author
Ook bekend als "Den Beir", oprichter van de site, leidt alles in goeie banen en schrijft ook wel eens iets.
Articles
Related posts
InstagramLiveRecensies

Mass Hysteria @ Ancienne Belgique (AB): Chaos in de orde

Sinds Graspop Metal Meeting en Hellfest jaarlijks hetzelfde weekend in juni plaatsvinden, bestuderen metalfans nauwlettend beide line-ups. Het concept van de ‘logoband’…
InstagramLiveRecensies

Barry Can't Swim @ Ancienne Belgique (AB Club): Al kan hij wel vliegen

Vorig jaar bracht muzikant Barry Can’t Swim zijn debuutalbum When Will We Land uit. Hij zocht er de randjes van het housespectrum…
LiveRecensies

SLIFT @ Ancienne Belgique (AB Box): Intergalactisch stokbrood

Het aantal muzikanten dat je uit Toulouse kunt opsommen, blijft als Belg en zeker als Vlaming eerder beperkt. Toch is er een…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.