AlbumsRecensies

Cloud Nothings – Last Building Burning (★★½): Met één been in het verleden

AlbumsRecensies

Cloud Nothings – Last Building Burning (★★½): Met één been in het verleden

Last Building Burning is het vijfde studio album van het genre overstijgende Cloud Nothings. De plaat bevat heel wat catchy nummers en riffs, maar is soms inconsistent en loopt helaas over van de rommel. Frontman Dylan Baldi probeert in z’n eentje terug een kruistocht te voeren tegen softheid. Dat stellen we op prijs, zeker in een tijd waarin rockmuziek precies een vanillige rijpheid heeft bereikt. De bandleden staan bijzonder scherp en er vallen enkele van de snelste drumfills te horen. De productie van de vocals is echter bij momenten echt irritant, wat in combinatie met de soms overdadige instrumentatie voor een lastige luisterervaring zorgt. Het is een hardcore ommekeer van de introspectieve rockplaat Life Without Sound van vorig jaar. Als er hier al een thema zou zijn, is het moeilijk te verstaan, laat staan begrijpen. Behalve dan het idee van ‘f*ck yeah!’ natuurlijk.

Cloud Nothings begon in 2009 als een lo-fi pop project van tiener Dylan Baldi. Na enkele releases uit de eigen garage begon Cloud Nothings meer een meer op een professionele band te lijken. Met drie extra bandleden kwam in 2012 kwam de doorbraak met Attack On Memory, door Steve Albini geproducet. Het viertal maakte nog enkele stevige platen en zijprojecten met tenslotte in 2017 het meer gepolijste Life Without Sound. Deze werd niet met open mond ontvangen zoals alle vorige albums, waardoor Baldi voor een return to form moet gekozen hebben. Cloud Nothings is echter altijd al flexibel geweest als het op genre aankwam. Het nieuwe album lijkt dus eerder een reactieve imitatie dan een uiting van die dynamiek.

“On An Edge” valt meteen met de deur in met één van de meest woeste nummers uit de plaat. Hardcore drums en punk gitaren vergezellen Baldi’s hardste schreeuwen ooit. Het tempo is bijna niet te volgen. Niemand weet waarover het gaat, de tekst bevat trouwens slechts enkele zinnen. In de laatste minuut krijgen we een iets vrolijkere riff, want het tweede nummer is een 180 graden draai qua stijl. “Leave Him Now” is een rock anthem zoals we er vorig jaar een handje vol hadden. Het beukt vlot voorbij en Baldi’s stem is tenminste verstaanbaar, al vertelt hij ook niet veel meer dan ‘You gotta leave, leave him now’.

Last Building Burning staat vol met dit soort songs die te beluisteren zijn, maar zichzelf niet verder ontwikkelen dan een hoopje coole gitaarriffs. Bij “In Shame” en “Another Way Of Life” heb je met een derde van het nummer genoeg. “Dissolution” is hier het toppunt van, de zoveelste kopie van de vorige, met een ellenlange outro. Elf minuten heeft deze kanjer nodig om af te ronden, waarvan vier voor een wannabe noise improvisatie vol gitaarfeedback, die nog geloofwaardig zou klinken in een live set, maar hier vooral als opvulling dient. Daarna komen nog drie minuten opbouw om te eindigen met een laatste refrein.

Dit in contrast met “Echo Of The World”, dat tenminste in de buurt komt van de grootsheid van bijvoorbeeld “Wasted Days” uit 2012. Het is de meest verassende adrenalineboost van de plaat. Hier wisselt Baldi wel succesvol af tussen zware en zachtere delen, al valt die epiek met nog geen vier minuten toch weer plat. Ook “So Right So Clean” bewijst dat Baldi veel emoties kan overbrengen. Niet toevallig dat de betere werken als singles zijn uitgebracht. Het is ook het enige nummer dat niet als een trein voorbij raast, wat ook eens mag tussen deze brok pure energie.

Cloud Nothings lijkt plots met één been in het verleden te staan. De plaat heeft vooral een gebrek aan ideeën, waardoor je enkel op de klank kan letten. Die is bij momenten uitstekend, maar even vaak verwarrend. Last Building Standing leidt de luisteraar niet, hij wil hoogstens voorkomen dat je hem afzet. Er wordt van alles geprobeerd, maar niets afgewerkt, na 35 minuten valt er weinig memorabels te vermelden. Misschien moet Dylan Baldi wat meer tijd nemen om terug een goede release uit te denken. Toch bevat Last Building Burning enkele degelijke songs om live naar uit te kijken, bijvoorbeeld op 3 februari in de Botanique.

Facebook / Twitter / Instagram Site

167 posts

About author
Alles bij elkaar en in het groot: ooit wil ik nog eens uitsluitend iemand zijn die ja zegt!
Articles
Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Cloud Nothings - "I'd Get Along"

Ieders favoriete posthardcore-subgenrejongleur die eruit ziet alsof hij in zijn moeders kelder woont, heeft een nieuw album klaar. Dit lijkt een vrij…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Cloud Nothings - "Running Through The Campus"

Eind vorig jaar stond Cloud Nothings plots weer op het voorplan met de leuke single “Final Summer”. Qua timing had het trio…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Cloud Nothings - "Final Summer"

Het Ohioanse indierock collectief Cloud Nothings bleef productief gedurende de pandemie en deelde in 2021 het sterke album The Shadow I Remember….

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.