Na debuut Wise Old Owl ligt het nieuwe Intelligent Life in de winkels. Een nieuw werkstuk waarmee Dadawaves, de groep rond Jasper Stockmans, de luisteraar opnieuw een mix van lentefrisse, lichtpsychedelische pophooks (Beatles, Beach Boys, Pink Floyd,..) en doordacht songschrijverschap voorschotelt. Meer van hetzelfde dus, al hoeft dat dus niet noodzakelijk een slechte zaak te betekenen.
De wortels van deze band gaan diep. Zo was er de melodieuze punk van Oversized net zoals het soloproject The Nursery Rhyme. Daaruit valt een zin voor dwarsheid, tegendraadsheid en rebellie af te leiden. Maar evengoed ook de onmiskenbare behoefte om de luisteraar te behagen. Op het tussen euforie en tristesse balancerende Intelligent Life is dat scherpe, maar dubbelzinnige contrast ook aanwezig. Toch geeft de groep daar een heel eigen draai en twist aan, zodat Dadawaves handig de platgetreden paden weet te vermijden.
Zo hoor je onder meer een sterk uitgesproken liefde voor open, toegankelijke, goed in het oor liggende pop. Niet toevallig duiken The Beatles, een goddelijk popgenie als Brian Wilson of zelfs XTC (!) op als muzikale richtingaangevers. Qua invloeden en sound niet eens zo gek ver van een band zoals het helaas schromelijk onderschatte Spencer The Rover (The Late Album). Een welgemeend compliment overigens, want ook bij Dadawaves is er sprake van slimme, sluwe en uitgekiende popstructuren met knappe arrangementen. Bovendien pent Stockmans songs waarbij hij zich laat leiden door een goed oor voor melodie en harmonie, waardoor het Intelligent Life album best een erg breed en divers publiek zou kunnen aanspreken.
Opener “Perpetual Motions” wijst erop hoe de wereld soms zot lijkt te draaien, zonder dat je er echt vat op hebt: ‘The world awakens, the machinery starts’. Ook verderop lijkt het maatschappijkritische soms duidelijk de overhand te nemen (het bittere van “The Dangling Mankind” of de striemende mediakritiek in “All The People’s Faces”). Als tegengewicht is er het realistische aspect dat duidelijk zijn sporen nalaat. Ook de wat ironische hoes en albumtitel maken dat net als de vaak clevere, meerlagige teksten meer dan duidelijk. Zo wijzen Stockmans en co voorzichtig richting behoud van onschuld (‘feels like a little child !’ valt meermaals te horen). En ook de onophoudelijke zoektocht naar vriendschap en liefde (o.a. “Fire In Her Eyes”) blijft een waarlijk onuitputtelijke inspiratiebron.
Dadawaves weet op het nieuwe album goed te doseren en behoudt het evenwicht tussen behaagzame radiovriendelijkheid (de kwieke uptempo van single/oorwurm “Tears & Dollar Signs”) en een wat rustiekere singer-songwriterinsteek (o.a. “Reverie Of The Damage Done”). De grote verdienste is echter hoe deze groep dat weet te koppelen aan een eigen muzikale (de barokke piano in de titeltrack, de sierlijke vioolpartijen en vocale koortjes) en lyrische stijl.
Het maakt van Intelligent Life een goed ge(s)maakt album. Toch valt helaas ergens te betwijfelen of het oorspronkelijke en authentieke van de band stand zal blijven houden, gezien de meer dan aanzienlijke concurrentie op commercieel (radio)vlak. We durven alvast voorzichtig hopen dat de heerlijk dwarse tegendraadsheid van de band het pleit wint. Intelligent Life is immers een erg fijne muzikale ontdekking voor zij die het dictaat van de mainstream durven te negeren.
