LiveRecensies

Ennio Morricone @ Sportpaleis: Prachtige filmmuziek en een verschrikkelijke geluidsmix

©CPU – Chris Stessens

Ennio Morricone doet bij iedere filmfanaat ongetwijfeld wel meerdere belletjes rinkelen. De Maestro maakt al sinds de jaren ’50 originele filmmuziek voor de meest uiteenlopende en succesvolle producties. Met zijn 60 years of Music Tour werd de negentiger, vergezeld door het Tsjechisch Nationaal Symfonisch Orkest en het Belgische Fine Fleur Choir, ontvangen in het Antwerps Sportpaleis. Tot niemands verbazing bleek nogmaals dat klassieke muziek en het Sportpaleis niet de beste match is.

Ondanks het ondermaatse geluid werd een heel brede waaier aan filmmuziek, opgedeeld in verschillende suites, voortgebracht. De muziek omspande de volledige 60-jaar-durende carrière van Morricone: van The Untouchables naar The Battle of Algiers tot The Hateful Eight, zijn recentste Oscaroverwinning.

©CPU – Chris Stessens

Het kippenvelmoment van de avond was zonder twijfel de Sergio Leone Suite waaruit absolute klassiekers van The Good, the Bad & the Ugly en Once Upon a Time in the West werden gespeeld. Voor “The Ecstacy of Gold” had Morricone de Italiaanse soprano Susanna Rigacci uitgenodigd. Ondanks haar felrode duivelse kleed konden we niet anders dan concluderen dat haar gezang tussen de engelen thuis hoort. Het was jammer genoeg ook hier dat de erbarmelijke geluidskwaliteit het meeste opviel. Bij de luidere passages konden de geluidsinstallaties het volume vaak niet aan en werd Rigaccis operagezang bijna volledig bedolven onder de mix. Gelukkig werd dit nummer tijdens de encore nog eens overgedaan en zat het toen wel een stuk beter.

Ook de Portugese zangeres Dulce Pontes nam enkele solo’s op zich in het tweede deel van het concert. Tijdens de Social Cinema Suite trokken Pontes en de de strijkers aan alle mogelijke gevoelige snaren. De emotie die de zangeres aanbracht in zowel haar stem als mimiek en de huilende strijkers zorgden ervoor dat tijdens “Casualties of War” hier en daar iemand wel een traantje wegpinkte. Deel twee werd vervolgens afgesloten met het wereldse en fantastische “Abolição” uit Burn!.

©CPU – Chris Stessens

Morricone kreeg tot drie keer toe een staande ovatie, mede dankzij het feit dat hij drie keer het podium terug afstapte en weer opkwam, maar verder volkomen terecht. De enige boosdoeners van de avond waren de akoestiek van de zaal en de verantwoordelijken van de mix… Oh ja en luid hoestende mensen. Nogmaals een reminder waarom het Sportpaleis het Sportpaleis is en niet het Muziekpaleis. Hoe dan ook, het zal voor Maestro Morricone toch wel een hele eer geweest zijn om op hetzelfde podium te hebben mogen staan als Samson & Gert en Niels Destadsbader.

Fan van de foto’s? Nog meer foto’s van de show zijn op onze Instagram te vinden. Allen daarheen!

Related posts
InstagramLiveRecensies

Editors @ Sportpaleis: Sluipt de sleur in het droomhuwelijk?

Editors en België, een geslaagd huwelijk dat al meermaals werd beklonken op de Belgische festivalweides. Wie vorig jaar tevergeefs voor de gesloten…
LiveRecensies

Niall Horan @ Sportpaleis: Vloedgolf aan gesmolten tienerharten

Boybands staan bekend als ware wereldsterfabrieken. Take That bracht ons Robbie Williams, *NSYNC had Justin Timberlake en Ricky Martin zette zijn eerste…
LiveRecensies

Rampage 2024 (Dag 1): Vijftien kaarsen, blazen maar!

Na het Total Takeover-experiment vorig jaar, waarbij drum-‘n-bass- en dubstepfestival Rampage naast het Sportpaleis zowat elke club in Antwerpen voor een nacht…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.