©️ CPU – Bert Savels
Mannen met baarden, er ontstaat altijd een spontane associatie met metal en bij Mastodon moeten we je geen ongelijk geven. Het viertal houdt van veel haar en kwam voor het eerst sinds 2017 nog eens naar ons land. Ze gaven er een speciale show met Scott Kelly van Neurosis als special guest. Hij gaf de laatste zeven nummers van de Mastodon set wat meer pit, waardoor die show eindigde in een zware, stevige en naar de sludge neigende apotheose. Voorprogramma’s Kvelertak en Mutoid Man gaven al het goeie voorbeeld, Mastodon moest gewoon binnenkoppen en deed dat met een orkaan aan riffs, gitaarsolo’s en ferme vocale uithalen.
Mutoid Man kreeg de opdracht het vroeg opgedaagde publiek volledig warm te maken voor wat nog zou volgen. Dat deden ze aan de hand van een strakke, snelle set die vooral binnen trash metal te kaderen valt. Heel hoog tempo dus, en het publiek kon alsnog volgen, want de aanwezigen waren helemaal mee. Het trio was daarnaast ook heel sympathiek, en tapte ook enkele mopjes, het een al beter afgeschuimd dan het ander. Zo zullen we de heren niet snel vergeten, maar ook hun muziek was zeker in orde.
Kvelertak deed dan weer dan alsof ze de hoofdact waren. Fantastische lichtshow en ook de zaal was al heel goed gevuld. Met nieuwe frontman Ivar Nikolaisen moesten ze zichzelf opnieuw bewijzen, maar Nikolaisen vervulde de rol met verve. Bij het derde nummer zat de man zelfs al in het publiek, en herhaalde dat kunstje nog meerdere keren. Dat publiek at uit zijn hand en brulde na een tijdje ook de bandnaam, die vrij vertaald ‘wurggreep’ wil zeggen. Daarnaast konden ook de muzikanten Nikolaisen bijzonder strak ondersteunen, waardoor het geheel Kvelertak weinig heeft te lijden onder de position switch. Nummers als “Kvelertak”, “1985” en “Åpenbaring” knallen dan ook alles kapot. Noorse metal, nooit slecht.
©️ CPU – Bert Savels
Mastodon deed het dan weer nog grootser. Met gigantische visuals, strakke gitaren en vooral heel sterk muzikaal werk, waren ze van begin tot einde heel boeiend om te zien. De Amerikanen waren bij momenten zelfs beter op elkaar ingespeeld dan de Rode Duivels, tijdens de laatste minuut van hun match tegen Japan op het afgelopen wk. Dat zijn grote woorden, maar openingstrio “Iron Tusk”, “March of the Fire Ants” en “Mother Puncher” bevestigde deze stelling meteen. Zonder naar elkaar te kijken, lieten ze de drie nummers vlekkeloos in elkaar overlopen. Iedereen kreeg zijn momentje van glorie, maar het is vooral het samenspel van het viertal dat tot de verbeelding spreekt. Van zacht naar hard, van snel naar traag en van episch naar minuscuul, alles verliep vlekkeloos.
Zo ook de rest van de set. Die werd naar goede gewoonte opgezet rond het muzikale samenspel van het viertal. Vier muzikanten die elk op hun eigen manier heel sterk weten te overtuigen, en dat ook elk op hun eigen manier konden tonen. De ene keer kreeg Brent Hinds zijn kans om te schijnen, de andere keer was het Troy Sanders. Dat het allemaal vrienden bij elkaar zijn, kon je van begin tot eind wel merken, ondanks een bepaalde professionele afstandelijkheid.
©️ CPU – Bert Savels
Mastodon en mythische werelden, zonder dat ze het letterlijk zeggen, kunnen ze je er live helemaal in onderdompelen. Nummers zoals “Sleeping Giant” of “Capillarian Crest” neigen bij momenten naar prog rock, en dat ligt vooral aan de sterkte waarmee elk bandlid zijn instrument beheerst. Er worden zo’n ingewikkelde noten gespeeld en zo’n random tempowissels ingepast, dat het heel moeilijk is om moshpits en dergelijke te vormen. Headbangen is dan weer meer aangewezen, maar dan vooral als er een loggere riff in het geheel binnenkomt. Mastodon roept dan ook voornamelijk innerlijke energie op, en laat slechts nu en dan een kansje om die te laten ontsnappen.
De iets nieuwere nummers werden lauwer onthaald dan de oudere. Die nieuwe songs zijn dan ook melodischer dan we van de heren gewoon zijn, en zijn als het ware kleine vertragingen in de stomende en denderende treinrit die Mastodon live weet op te zetten. Een song zoals “Steambreather” wordt luidkeels meegezongen omdat het een refrein heeft, wat ook kan gezegd worden over “Spectrelight”. Dat laatste krijgt dan wel weer meer power dankzij Scott Kelly die vanaf “Scorpion Breath” zijn intrede deed.
©️ CPU – Bert Savels
Vanaf dat moment viel op dat de nummers nu nog dat tikkeltje donkerder klinken. Moest Kelly het podium van bij het begin opgekomen zijn, was het ons niet opgevallen dat hij geen gangbaar lid is van de band. Met z’n baard en verwilderde haren kan hij onopgemerkt in het geheel opgaan. “Aqua Dementia” toont nog eens de donkerste kant van de band vooraleer ze met “Crack The Skye” en “Diamond in the Witch House” nog een laatste keer met hun gitaren all the way gaan. Weeral valt onze mond open: wat een straffe muzikanten, die meesters zijn in het spelen van hun instrument en in dat laten klinken als een geheel. Een mix van thrash, sludge en stoner geven de muziek van Mastodon zo’n unieke sfeer. Net dat maakt van hen levende legendes in het genre.
“Blood And Thunder” moet een monsterlijk einde aan de set breien, en dat deed het ook. Een eerste grote moshpit ontstaat en iedereen smijt zich nog één laatste keer. De splijtende riff laat niemand onberoerd. Een echte klassieker in het genre, die nog steeds de overtuiging van de begindagen weergeeft. Het toont aan dat Mastodon een heel divers parcours heeft afgelegd, maar vooral trouw blijft aan de zwaardere metalen. In de Ancienne Belgique toonden ze dan ook vooral die kant, en samen met hun vakmanschap kon eigenlijk niemand teleurgesteld naar huis gaan. Scott Kelly toonde ook nog eens waarom hij zo geliefd is binnen het milieu, want dankzij zijn furieuze stem ging de poort naar de onderwereld van Mastodon wagenwijd open. Troy Sanders beloofde ons daarnaast dit jaar nog nieuwe muziek. We zijn benieuwd…
©️ CPU – Bert Savels
Setlist:
Iron Tusk
March of the Fire Ants
Mother Puncher
Chimes At Midnight
Steambreather
Precious Stones
Sleeping Giant
Toe To Toes
Ghost of Karelia
Capillarian Crest
I am Ahab
Megalodon
Ancient Kingdom
Scorpion Breath
Crystal Skull
Spectrelight
Aqua Dementia
Crack The Skye
Diamond in the Witch House
Blood & Thunder
