LiveRecensies

Good Charlotte @ Ancienne Belgique (AB): Een pop punk pretpakket

©️ CPU – Joost Van Hoey

Good Charlotte staat al jaar en dag garant voor een pop punk feest, met een kleine kwarteeuw aan muzikaal werk, en de nodige toeters en bellen. Hits als “The Anthem” of “Lifestyles of the Rich & Famous” staan in het collectieve geheugen van vele millennials gegrift, en maken al jaar en dag deel uit van de setlist die op de betere feestjes wordt gedraaid. In september van vorig jaar lanceerde het vijftal uit Californië hun zevende langspeler, Generation Rx. Die bevatte enkele leuke nieuwigheden, maar liet ons voornamelijk toch op onze honger zitten. De vraag rees dan ook hoe deze nieuwe nummers het live zouden doen, dus was de Ancienne Belgique de perfecte plaats om met oog en oor te bepalen hoe ze het er van af brachten.

Voor de Californiërs de zo-goed-als-uitverkochte AB toezongen, kregen we eerst nog drie voorprogramma’s te verwerken. Voor The Dose hadden we Brussel net te laat bereikt, maar de Britten van Boston Manor konden we wel meepikken. Die brachten een zeer enthousiaste set, die het publiek wel kon bekoren. Met hun tweede album Welcome To The Neighbourhood maakten ze vorig jaar een switch in sound, door vooral een dramatische sfeer te scheppen. Het unieke stemgeluid van Henry Cox kwam daarin fel naar voren, en dat was ook in de AB niet anders. De jongeman zorgde voor een vocale glansprestatie, feilloos ondersteund door zijn band. “England’s Dreaming” en “Halo” kregen live de nodige snedigheid mee, wat van de rest van de nummers moeilijk kan worden gezegd. “Laika” was het enige nummer in de setlist dat niet van die laatste plaat kwam, en kende toch een héle andere energetische waarde dan dat nieuwe werk. Absoluut geen slecht optreden, maar een “Lead Feet” had niet misstaan op de setlist.

©️ CPU – Joost Van Hoey

Voor Sleeping With Sirens het podium betrad was de grote zaal van de Ancienne Belgique inmiddels al mooi gevuld. De emoband uit Orlando kon in ijltempo het AB-publiek omtoveren tot een huppelende en gillende massa. Hits als “If You Can’t Hang” en “Better Off Dead” werden ijverig ondersteund door het publiek, en dat was maar goed ook. Frontman Kellin Quinn kreeg zo nu en dan wel heel weinig geluid door de boxen, en dook steevast de mist in wanneer een screampartij moest worden ingezet. Desondanks wist de band toch een deftig totaalpakket aan geluid de zaal in te jagen, waardoor het vocale mistasten nooit desastreus was voor het optreden. Voor de frustrerend clichématige ‘This is the best show of the tour’ geven we de Amerikanen dan wél weer ongegeneerd enkele minpunten…

Good Charlotte kwam stipt het podium op, op de tonen van de eerste twee nummers op de nieuwe plaat, zijnde “Generation Rx” en “Self Help”. Die tweede werd met overtuiging gebracht, en kon ons, als nummers van de nieuwste telg, best aangenaam verrassen. Toen “The Anthem” echter als derde nummer al op het publiek werd afgevuurd, was de lont in het kruitvat al opgebrand. De AB veranderde in een pogo’ende en brullende meute millennials die de woorden van begin tot eind konden afratelen. “The Anthem” deed z’n titel dus alle eer aan, en doet dat eigenlijk al jaren. Good Charlotte wist meteen een resem hits, toeters, bellen en woo-ooh’s op het publiek af te vuren zoals alleen de groten in het genre het betaamt. Vakkundig gebrachte nostalgie van de bovenste plank.

©️ CPU – Joost Van Hoey

Met “Actual Pain” werd de hittrein even halt toegeroepen, maar die nieuwe song kon toch op heel wat bijval van het fanatieke publiek rekenen. Dat nummer is tekstueel waarschijnlijk het donkerste van de nieuwe plaat, maar werd flink doorgespeeld en met het nodige vuurwerk versterkt. Ook vocaal mag Joel Madden best wat pluimen op z’n hoed steken, want de man liet die avond weinig tot geen steken vallen. Hierna kende het optreden echter een dip, mede door nieuwe songs “Shadowboxer” en “Prayers”, die live niet konden overtuigen. Ook de obligatoire speeches over onzekerheid, eenzaamheid en groeien in het leven waren nét iets te uitgesmeerd om met de mantel der liefde bedekt te worden. “Predictable” was dan ook een song die jammer genoeg perfect bij deze passage paste.

Onze gebeden leken verhoord te worden, want na een korte overstap vertrok de tweede hittrein even later. Op de tonen van “WaldorfWorldwide”, een nummer dat blijkbaar meer dan een decennium stof heeft gevangen, toverde Good Charlotte de AB weer om tot een jaren 90 filmset naar American-Pievoorbeeld. Met “Little Things” werd een tweede bom van de avond gedropt. Die bom veranderde al snel in een gelukzalig bombardement aan hits, dat zou duren tot de laatste tonen van “Lifestyles of the Rich & Famous” waren weggestorven. Die tweede hittrein was geen boemelexemplaar, met een tussenstop om de bisronde in te leiden. De Californiërs besloten dus om in één ruk alle hits erdoor te jassen, en de Ancienne Belgique was maar wat bereid om de adempauze nog even uit te stellen.

©️ CPU – Joost Van Hoey

Ondanks de recente vernieuwing in sound, is Good Charlotte anno 2019 nog steeds het best in waar ze al meer dan twintig jaar top in zijn: pop punk feestjes organiseren. De nieuwe nummers klinken live zeker niet slecht, maar kunnen globaal gezien toch maar matig boeien. Niet wegens een gebrek aan kwaliteit, maar eerder omdat het vreemde eenden in de bijt zijn, die moeilijk te verzoenen zijn met ouder werk. Telkens wanneer een nieuw nummer de revue passeert, loopt het optreden even het risico om zijn tempo te verliezen. Gelukkig zijn het vooral de pop punk anthems die ons zullen bijblijven, wat al decennia lang het geval is. Ondanks Good Charlotte een band is die al ettelijke keren in België heeft gespeeld, kunnen ze ons live toch steeds weer overtuigen van hun kunnen.

Setlist:

Generation Rx
Self Help
The Anthem
The Story of My Old Man
Keep Your Hands Off My Girl
Girls & Boys
Life Changes
Actual Pain
Shadowboxer
Predictable
Prayers
Hold On
WaldorfWorldwide
Little Things
The Young and The Hopeless
The River
I Don’t Wanna Be In Love (Dancefloor Anthem)
I Just Wanna Live
Lifestyles of the Rich & Famous

Related posts
InstagramLiveRecensies

Mass Hysteria @ Ancienne Belgique (AB): Chaos in de orde

Sinds Graspop Metal Meeting en Hellfest jaarlijks hetzelfde weekend in juni plaatsvinden, bestuderen metalfans nauwlettend beide line-ups. Het concept van de ‘logoband’…
InstagramLiveRecensies

Barry Can't Swim @ Ancienne Belgique (AB Club): Al kan hij wel vliegen

Vorig jaar bracht muzikant Barry Can’t Swim zijn debuutalbum When Will We Land uit. Hij zocht er de randjes van het housespectrum…
LiveRecensies

SLIFT @ Ancienne Belgique (AB Box): Intergalactisch stokbrood

Het aantal muzikanten dat je uit Toulouse kunt opsommen, blijft als Belg en zeker als Vlaming eerder beperkt. Toch is er een…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.