AlbumsRecensies

The Specials – Encore (★★★★): Onverbloemd Tijdsdocument

Het DNA van de legendarische ska en 2-tone band The Specials is gezegend met genialiteit. Twee jaar nadat de Britten een band vormden brachten zij in 1979 hun baanbrekende plaat The Specials uit. Een geniale weerspiegeling van de rumoerige periode waarin zij leefden. Hun debuutplaat was allerminst een toevalstreffer en is ook nu nog steeds relevant. Naast “A Message To You Rudy”, “Gangsters”  en “Too Much Too Young” die op hun debuutplaat terecht kwamen, scoorden The Specials ook hits met onder meer “Nelson Mandela”, “Rat Race” en de klassieker “Ghost Town”die allemaal op later werk te bewonderen waren. Op nieuwe nummers was het wel ruime tijd wachten. Hun laatste plaat met eigen materiaal dateert al van Guilty ‘til Proved Innocent! uit 1998. Maar goed, na meer dan twintig jaar sudderen wilden drie van de oorspronkelijke leden (Terry Hall, Lynval Golding en Horace Panter) daar verandering in brengen. Met Encore beantwoordt The Specials dé vraag die op onze lippen brandt en die luidt: ‘Zijn The Specials na al die jaren nog relevant?’ Het antwoord is volmondig ‘JA!’ en waarom dat zo is valt hier doodgewoon te lezen.

The Specials is zo’n band die de realiteit van deze harde wereld blootlegt. Dat is bijvoorbeeld te merken op hun grootste hit “Ghost Town”, waar ze thema’s als werkloosheid, geweld en opstand in de Britse steden uit de jaren tachtig niet uit de weg gaan. Het feit dat er geen doekjes omgewonden worden bij het overbrengen van de boodschap, maakt van The Specials een band met een mening, een band die ergens voor staat. Ook op Encore vermijden ze de gevoelige thema’s niet. Naast het feit dat de openingstrack “Black Skin Blue Eyed Boy” fris, dansbaar en heel funky klinkt, probeert het je een uitkomst te bieden tegen rassenhaat. Hun utopische oplossing is één ras, waarvan de titel verraadt hoe mensen eruit zouden moeten zien om discriminatie en rassenhaat de wereld uit te helpen. Met andere woorden, dit probleem zal nooit van de baan raken. Op “B.L.M.”, of beter gezegd “Black Lives Matter” deelt de Brits-Jamaicaanse zanger Lynval Golding onversneden racistische anekdotes, die de zinloosheid van het kwaad in het daglicht stellen. “B.L.M.” ligt geheel in de lijn van zijn voorganger. ‘Zijn dit nu The Specials anno 2019?’ vragen wij ons af. Op het typische skageluid is het wachten tot op “Vote For Me” en het meeslepende “The Lunatics”. Heerlijke laidback skanummers, gedrenkt in mysterie, sarcasme en een melancholisch pianospel. Hier zaten we kennelijk meer op te wachten.

De nood om zichzelf te moeten verdedigen met een wapen is vooral in Amerika een thema dat veel discussie doet oplaaien. Maar dat je er makkelijker een AK-47 kan kopen dan een bundel prei is geheel van de pot gerukt. ‘The gun fever is back’ is volgens The Specials één van de redenen waarom de hunkering naar een wapen zo hoog is in het land. Ze vertalen hun gevoel op een speelse, haast kinderlijke manier op “Blam Blam Fever”. Een gewichtig thema in een catchy jasje gevuld met luchtigheid. Er is op Encore ook ruimte voor spoken word en daar zorgt de Britse activiste Saffiyah Khan hoogstpersoonlijk voor. Met de woorden ‘The commandments of I, Saffiyah Khan’ cijferen The Specials zich weg om ruimte te maken voor de tien geboden van deze jonge activiste. Je moet het niet ver zoeken wanneer Khan zegt ‘Thou shalt not tell a girl she deserved it because her skirt was too short. She walks home, streets illuminating her as a target, but she started it because she looked at him.’ De woorden en zinnen staan als een huis en de boodschap overstijgt zichzelf tot ver buiten de plaat alleen.

‘We never fought for freedom for nasty little brutes like you, to come and unwork the work we do,’ meer woorden hebben Golding en Hall in hun duet niet nodig om het over criminaliteit bij jongeren te hebben. “Embarrased By You” is een vlot rollend ska/reggaenummer, dat we gewoon niet beu lijken te raken. Met “The Life And Tales (Of A Man Called Depression)” verrast Encore ons een laatste maal. Een bluesy reggaenummer, waarvan het toetsenwerk er één met gouden rand is. Het lijkt wel een ode aan The Doors en zijn legendarische toetsenist Ray Manzarek. Het nummer voelt als een donker verhaal, waarvoor Terry Hall de rol van protagonist met een lichte nonchalance op zich neemt.

Dat deze oude knarren nog zo snedig en fris uit de hoek zouden komen hadden we eerlijk gezegd niet verwacht. De funk blijkt bij aanvang een sterke inspiratiebron en daardoor heeft het die dansbaarheid, die het ook live ongetwijfeld goed zal doen. Naast een hoog funk gehalte in het begin is het vooral die typische ska en 2-tone klank die overheerst op deze plaat. Hoe kon het ook anders? Het geheel klinkt fris, luchtig, maar niet vernieuwend —maar dat laatste was geen noodzaak. Ze doen gewoon verder met waar ze groot mee geworden zijn en dat is maar goed ook. Op instrumentaal vlak ligt de lat ook hoog. Neem nu de baslijnen van Horace Panter alleen al: die zijn bij momenten om duimen en vingers van af te likken. Maar wat deze plaat vooral sterk maakt zijn de thema’s die Encore aanraakt. Met snedige zinnen en rake boodschappen weten zij ons nummer na nummer te prikkelen, of het nu over geweld, racisme, social media of discriminatie gaat. The Specials blijft een mening hebben en dat doen ze op deze plaat op een geniale wijze. En ook al zullen de meningen over deze plaat misschien wel verdeeld zijn, want zit de jeugd hier op te wachten en kan de oudere generatie hier nog mee overweg? Eén ding is zeker, en dat is dat Encore één van de meest relevante platen van het moment is. Encore is een realistische en kritische weerspiegeling geworden van de tijd waarin we leven. En alleen al daarom is het album het luisteren waard.

O ja, er is nog meer goed nieuws, want wie niet genoeg kan krijgen van The Specials kan allerminst treuren. De plaat bezit ook een tiental live opnames van hun bekendste nummers. Op die manier ben je helemaal mee voor hun show in de AB op 30 maart.

Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Lolo Zouaï - "Encore"

Een paar jaar geleden kon de Frans-Algerijnse Lolo Zouaï alleen maar dromen van een grote doorbraak als artiest. Inmiddels lijkt die droom…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Zed Yun Pavarotti - "Je suis Cendrillon"

Zed Yun Pavarotti heeft niet alleen een intrigerende artiestennaam, maar is tevens ook een van de grotere muzikale beloftes die Frankrijk momenteel…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Foals, Intergalactic Lovers, Mitski en meer vervoegen line-up van Rock Werchter Encore 2022!

Rock Werchter beloofde een encore en die krijgen we ook op 26 juni. Het eenmalige eendagsfestival op de heilige Werchter weide kondigde…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.