In België hebben we te maken met een erg fijne muziekindustrie. Het gaat zelfs zo ver dat er bijna wekelijks interessante releases te vinden zijn in eigen land. Omdat het altijd moeilijk is om deze allemaal bij te houden, hebben we een selectie gemaakt van de beste Belgische singles van afgelopen jaar. Hierbij hielden we rekening met onze top 20 Belgische albums waardoor geen enkele single van op een van die albums hier in deze lijst te vinden is. Zo krijgen alle artiesten de aandacht die ze verdienen. De 25 singles staan in alfabetische volgorde; het is dus geen ranglijst.
The Antler King — Orange Monkey
The Antler King is al even onderweg om door te breken bij het grote publiek en met hun recente plaat Ten For a Bird lijkt dat eindelijk een beetje te lukken. Dat komt vooral door het geweldige “Orange Monkey” die de plaat siert. Het nummer is een mix van donkere gitaren en synths à la Warhaus, maar dan met heel eigenzinnige vocals boven gegoten. Net die sfeer zorgt ervoor dat “Orange Monkey” ons blijft boeien.
Balthazar — Fever
Begin 2019 komt Balthazar eindelijk met een nieuwe plaat, en ze hadden geen betere leadsingle kunnen kiezen dan “Fever”, hun beste nummer in jaren. De song werkt hypnotiserend toe naar een geweldige climax. Eén luisterbeurt is nooit genoeg.
blackwave. — Whasgood?!
De meest aantrekkelijke mix van funk en hiphop kan je vinden in “Whasgood?!”. Het megagroovy nummer zet niet alleen onmiddellijk aan tot dansen, het zit ook nog eens muzikaal goed en origineel in elkaar. Mis deze aanstekelijke wave niet!
Blu Samu — Goose
Smooth en laid back. Zo kennen we Blu Samu en zo krijgen we ze ook op haar single “Goose” te horen. Een strakke, maar efficiënte beat en haar hese soul stem komen in haar jongste worp perfect bij elkaar en maken van het nummer andermaal een r&b-parel.
The Calicos — Our House
2018 was het jaar waarin The Calicos Humo’s Rock Rally won. Daarin bracht de band ook debuutsingle “Our House” uit. Het nummer werd, onterecht, overal wat over het hoofd gezien; wij vinden dat het toch bij het beste hoort wat België dit jaar te bieden had. Frisse americanarock op een strakke manier gebracht en een refrein dat zich zo in je hoofd nestelt. “Our House” is een echte radiohit die er nooit een is geworden.
Claire Laffut — Mojo
Er is meer dan Angèle op Belgische bodem als het aankomt op goeie Franstalige pop. Dat bewijst de Waals-Brabantse Claire Laffut. Met haar “Mojo” scoorde ze vooral in Franstalig België en Frankrijk een grote hit. Hier werd het geheel over het hoofd gezien. Onterecht, want de single is aanstekelijk, heeft een verfrissend refrein en wordt vooral door de fantastische synthlijn heel dynamisch. Bereid je voor om“Mojo” binnenkort uitbundig mee te zingen. Luister zeker ook naar debuutsingle “Vérité” om helemaal overtuigd te zijn van haar talent.
Glints — Bugatti
We durven het te zeggen: een van de allerbeste hiphopsongs van het jaar kwam uit ons klein land. Het verslavende “Bugatti” van rijzende ster Glints is een meesterlijke fusie van indiepop en grime, met al even indrukwekkende productie. Het wordt tijd dat Jan Maarschalk Lemmens de wereld verovert.
HEISA — Cutting Isn’t Cutting It Anymore
De eerste ep van HEISA verscheen dit jaar, en daarop toonden ze meteen welk gigantisch potentieel ze wel niet bezitten. Een mix van duistere synths, harde gitaren en vooral een mystieke sfeer maken van deze band eentje om in de gaten te houden. Ze weten te blijven boeien door zo divers te klinken, en single “Cutting Isn’t Cutting It Anymore” is daar het beste voorbeeld van.
‘t Hof Van Commerce — Bam!
Verrassende zinsnedes, West-Vlaams en niet op de mond gevallen. ‘t Hof Van Commerce kwam dit jaar terug met een best-ofalbum, een documentaire over de band en twee nieuwe singles. Deze “Bam!” is nu al een instant klassieker.
Hydrogen Sea — Flogsta
Hydrogen Sea evolueerde dit jaar van een duo naar een vijfkoppige band en kondigde dit aan met hun single “Flogsta”. We maakten kennis met de nieuwe dynamische sound van de groep, maar ook de sterktes van weleer bleven overeind: donkere indiepop, zachte vocals en etherische synths. Dat belooft voor 2019.
It It Anita — Another Canceled Mission
Een opvallende tendens in dit lijstje is de duidelijke aanwezigheid van artiesten van over de taalgrens. It It Anita uit Luik is zo’n band; ze brengen rechttoe rechtaan noiserock, en die heeft duidelijk zijn plafond nog niet bereikt. Tweede plaat Laurent maakt ons zeer benieuwd naar wat de toekomst brengt.
Jan Verstraeten — Moonface
Nieuw bij Unday en meteen weer een pareltje. Jan Verstraeten maakt gebruik van zijn talent als visueel artiest om zo zijn muziek nog meer in de kijker te zetten. Het resultaat is een wondermooie en boeiende clip, maar ook zijn muziek mag er zijn. Zachte indierock boordevol details die bij iedere luisterbeurt blijft boeien.
Le Manou — Pour Toi
De Waalse Le Manou bracht dit jaar een dijk van een lied uit: een verfrissend indiepopnummer met een stevige elektrobasis. “Pour Toi” balanceert op het kruispunt van melancholie en vrolijkheid, misschien wel de reden waarom we dit nummer zo geweldig vinden. Ook onderstaande videoclip is zeker het bekijken waard.
Martha Da’ro — Summer Blues
Je kent Martha Da’ro misschien nog door haar hoofdrol in de film Black, maar ook met haar muziek weet ze onze aandacht volledig te grijpen. Met haar solodebuut “Summer Blues” overdonderde Da’ro ons met een enorm strak elektronisch urban nummer, waar ook heel wat Afrikaanse invloeden in terug te vinden zijn.
Novastar — Holly
Novastar is zo’n artiest die altijd heel sterke platen weet uit te brengen, maar een beetje verguisd wordt door de ‘muzieksnob’. Toch wordt zijn muziek wel altijd op de radio gespeeld, en meer dan terecht, zo denken wij. Zijn “Holly” is weer een heel leuke song vol energie waarbij Zweegers zijn stem in de kijker zet, maar ook de band toont hoe sterk ze zijn.
Phoenician Drive — Almadraba
Hoe kan je de diversiteit in Brussel beter in de kijker zetten dan met een exotische en oriëntale band? Niet. Phoenician Drive brengt een leuke mix van Perzische invloeden en geeft het geheel een eigentijdse psychedelische invloed. Niet al te veel vocals, maar een focus op de unieke instrumenten. Bijgevolg is “Almadraba” dus ook een eigenwijs nummer dat desalniettemin aanstekelijk naar voor komt.
Ruby Grace — Lipgloss
Muzikale glitterpop zou zomaar eens een nieuw genre kunnen zijn binnen al wat al bestaat. Ruby Grace doet wat denken aan Tsar B, maar brengt het allemaal net iets kleurrijker. Met vocals die doen denken aan Amy Winehouse en een zwoele popsong weet ze ons met haar debuut “Lipgloss” van bij de eerste noten te overtuigen. Een talent waar we in 2019 hopelijk meer van te horen zullen krijgen.
Stadt — Nothing Twice
Na drie jaar stilte was er plots nieuw werk van Stadt, en ze gaven ons meteen negen minuten aan materiaal. Reden genoeg dus om dat bij onze beste 25 singles te plaatsen. Met deze “Nothing Twice” is er weer een blend van jazz, experimentele geluiden en ook pop die naar voor komt. Zo klinkt de single in het begin best aanstekelijk, maar ontspoort hij daarna helemaal. Boeiend dus. Volgend jaar komt er ook een album aan, en wij kijken ernaar uit!
Sylvie Kreusch — Seedy Tricks
2018 was het jaar dat Sylvie Kreusch haar debuutsingle op ons afvuurde. Zeer geslaagde oriëntaalse invloeden geven het nummer kracht en originaliteit. Piramides en farao”s waren nog nooit zo voor verbeelding vatbaar.
Tristan — Weslanda
Belgische ambient pop klonk zelden zo magistraal als in Tristan’s “Weslanda”. Spanningsopbouwende percussie, symfonische orgelsymfonieën, dreigende riffs en vooral Isoldes stem zorgen ervoor dat je jezelf iets meer dan drie minuten lang verliest in een donkere grot vol emoties. Niet zomaar een nummer, maar een echt kunstwerk.
Warhola — Promise
Oliver Symons heeft naast Bazart ook zijn eigen project lopen. In 2016 bracht hij met zijn band Warhola zijn eerste ep Aura uit, maar zijn debuutplaat komt naar eigen zeggen pas uit in het voorjaar van 2019. Gelukkig kwam Symons begin dit jaar al met “Promise”, waarmee hij de lat erg hoog legde voor zichzelf.
Wolker — Situations
Veel weten we niet van Wolker. Wat we wel weten, is dat “Situations” één van de beste nummers is dat een Belg dit jaar uitbracht. Het is een eenmansproject van Gert-Jan Loobuyck, maar verder blijft het nogal mysterieus rond dit project, maar dat is misschien net de bedoeling.“Situations” toont hoe sterk de multi-instrumentalist is (kijk maar eens naar de videoclip), en heeft een heel meezingbaar refrein waarbij de rest van de song ook genoeg details en aspecten van een hit bevat. Het is een grootse song die we nu al overal als een anthem zien passeren, zelfs op festivalweides.
WWWater — Screen
WWWater, de band van Charlotte Adigéry, bracht dit jaar het brutale “Screen” uit waarin onze afhankelijkheid van de smartphone wordt aangeklaagd. Het poppy punknummer is van een heel andere aard dan debuut-ep La Falaise door de krachtige kinetische elektro. Net daardoor weet het ons ook te overtuigen; puik werk.
Yusuf — Heathen
Yusuf kwam begin 2018 uit de bus als een van de finalisten van de Nieuwe Lichting van Studio Brussel; enkel ging hij niet lopen met de hoofdprijs. Desondanks wist hij het afgelopen jaar zijn weg te banen door het Vlaamse muzieklandschap en bracht hij in september zijn debuut-ep Balm uit. Enkel lovende woorden kreeg hij hiervoor, en de vergelijking met Tamino werd al snel gemaakt. “Heathen” is het meest toegankelijke en radiovriendelijke nummer van de plaat.
Zwangere Guy — Gorik Pt. 1
Zwangere Guy mag met veel fierheid op 2018 terugkijken want zowel met Stikstof als solo was hij het non plus ultra van de Belgische hiphopscene. Met “Gorik Pt. 1” loste hij in november dan ook nog een van de oprechtste en eerlijkste nummers die we sinds lang uit de mond van een rapper hebben gehoord. De betekenis en de boodschap van het nummer zijn van onschatbare waarde die een plek in onze top 25 meer dan rechtvaardigen.
Je vindt alle nummers ook in een handige afspeellijst:
