LiveRecensies

Christine and the Queens @ The Flame: Niets zo vrouwelijk als macho’s

© CPU – Joost Van Hoey

Kerst zat er bijna aan te komen wanneer Christine and the Queens 20.000 bijeen speelde in een uitverkochte Flame voor Music For Life. Ze doneerde het ingezamelde geld aan vzw Humain, een organisatie die humanitaire bijstand biedt aan mensen op de vlucht. Diezelfde menselijkheid was doorheen de set duidelijk merkbaar.

Voor haar nieuwe album Chris paradeerde het nieuwe alter ego (nadruk op ego) van Héloïse Letissier het podium op. Wilde haren zijn er om ze van je af te shaken en dat heeft Letissier duidelijk begrepen. Met haar korte coupe leverde ze ons een pittig statement over gender waarbij mannelijkheid en vrouwelijkheid elkaar een dans aangingen op bedwelmende elektronische pop. Met “Comme si on s’aimait” geeft ze meteen de broeierige beats en elektrofunk waarvoor de meesten gekomen zijn. Met de uitstraling van een street fighter en sensualiteit van een jonge vrouw gooide ze haar hele lichaam in de strijd.

© CPU – Joost Van Hoey

Dat ze er zin in heeft, is duidelijk. Ze trekt iedereen aan boord voor een tocht doorheen haar onzekerheden en vervreemding geleid door een ijzersterke choreografie. Moeiteloos zoog Letissier het publiek mee in haar driftig straatfeestje. Plezier en onschuldige plagerijen namen de bovenhand doorheen het eerste deel van de set. De choreografie is doorheen deze set niet te onderschatten. Chris versiert het ensemble met een affectie die je mee laat verlangen. Tegelijk intimideert ze hen met uitdagend haantjesgedrag.

‘Chris!’, roept de sensuele mannenstem uit op de eerste tel van “Damn, dis-moi”. Als reactie op haar lokroep neemt ze de leiding over haar zeskoppige dansgroep. Zij is de alfa die met beide voeten stevig in haar witte basketschoenen staat. Met haar wijsvinger wenkt ze ons dichter. ‘Kom maar. Ik ben niet bang voor jou. Jij toch ook niet voor mij?’ We hebben hier dan ook te maken met Chris, die zijn breekbaar figuur heeft ingeruild voor een afgetraind lijf waar de stoom vanaf druipt.

© CPU – Joost Van Hoey

Als een eigentijdse Prince combineert ze mannelijke rauwheid met vrouwelijke verleiding. De lijnen tussen man en vrouw zijn duidelijk van tafel geveegd. Met een nonchalance waar enkel de grootste macho mee wegkomt, rolt ze haar spierballen en knipt ze met haar vingers. Christine and the Queens steekt haar invloeden niet onder stoelen of banken. Haar choreografie had uit de clip van Michael Jacksons’ “Bad” kunnen komen. Ook in haar zang en eigenwijze maniertjes zien we regelmatig een knipoog naar the King of Pop.

“Normally, we play for our art. Now we play for a greater good and it feels great.” Maar wij weten even goed als zijzelf dat ze vanavond niet alleen voor vzw Humain speelt. Ze maakt muziek voor de outsiders. Voor zij die zich isoleren van een wereld waar ze niet in passen. Tijdens “iT” voelen we de afstand tussen Christine en het publiek verkleinen. De fragiele dame van haar vorige plaat: Chaleur Humaine reikt haar hand naar ons uit en toont zich menselijk en kwetsbaar. We zien geen oude Christine, noch een nieuwe Chris. De twee lijken verstrengeld. Chris draagt nog steeds de wereld op zijn schouders, maar weet nu zijn rug te rechten.

© CPU – Joost Van Hoey

Even geen muziek. Héloïse zingt haar sadistisch kerstnummer. ‘Gather together. Christmas is here. Wanna feel like I belong somewhere.’, grinnikt ze. ‘Fit in’, legt ze ons ijskoud voor. ‘I tried so hard to fit in and it’s exhausting. I needed to be very womanlike and fun, but not too fun. Clever but not too clever. Tiny but not too tiny. So I created this stage character to loosen up a bit. This is Christine.’ Ze glundert terwijl ze zingt en danst zoals Christine dat zou doen. Al is ze niet meer dat schuchtere meisje dat haar artiestennaam heeft gewijd aan de drag queens die haar hebben aangemoedigd onder een nieuwe identiteit muziek te maken. Ze is allang niet meer doelloos opzoek naar een vakje om in te passen.

In “5 dols” wervelt de groep energiek om haar heen. Zij blijft versteend op beide benen staan, hoewel ze zich telkens probeert los te breken. Met “Saint-Claude”, een nummer over freaks en outsiders, maar vooral eenzaamheid, legt ze zichzelf in onze handen. ‘Let’s hope I’m not alone tonight.’ Langzaam ontdoet ze zich van haar hemd. Na een schouder volgt de andere. Ze balt een vuist en knijpt het hemd fijn om het uiteindelijk los te laten. Ze zucht tevreden. In “Follarse” grijpt Letissier weer terug naar de trekjes van Michael Jackson. Vol van vuil verlangen likt ze haar lippen, knikt ze en werpt ons een uitdagende blik toe.

© CPU – Joost Van Hoey

‘I’m not sure but I’m staying. I’m figuring out why I’m staying. And you’re right.’ geeft ze plagerig toe in naam van enkelingen die niet weten wat ze van de set moeten vinden. Eigenwijs sluit ze de set op haar eentje af met een ballad. “La marcheuse” is for the people who carry further even though they’re wounded.” Vol leven, liefde en dankbaarheid geeft ze zich voor een laatste keer aan ons over. Een vertrouwen en oprechtheid dat je niet kan namaken. Een plezier, zo puur dat je niet kan bevatten wat voor een eenzaamheid daarin schuilgaat. Dat alles gegoten in onfeilbaar gladde elektropop… Dát is de authenticiteit die Christine and the Queens ook deze keer uniek maakt.

Setlist:

Comme si on aimait
Damn, dis-moi
iT
Christine
5 dols
Saint Claude
L’étranger (voleur d’eau)
Follarse
Doesn’t matter (voleur de soleil)
La marcheuse

Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single MGMT - "Dancing In Babylon" (feat. Christine and the Queens)

Het was tot voor kort alweer een hele tijd geleden dat we nog iets van MGMT hadden gehoord. Het duo, toch vooral…
2023Featured albumsFeaturesInstagramUitgelicht

De 50 beste albums van 2023

De laatste maand van 2023 is alweer bijna halfweg, dus naar goede gewoonte liggen er ook bij Dansende Beren tal van eindejaarslijstjes…
InstagramLiveRecensies

Christine and the Queens @ Koninklijk Circus (Cirque Royal): Theatrale bevrijding

Christine and the Queens leerden velen onder ons kennen met de hit “Christine” en niet veel later met het album Charleur Humaine….

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.