In 2014 won Warhola de Humo’s Rock Rally en een jaar later volgde een eerste single. Ondertussen heeft het vijftal rond Oliver Symons een album dat af is, maar het ligt nog niet in de rekken. Warhola heeft een zeer herkenbaar geluid waardoor de band makkelijk te onderscheiden is van de rest. Met hun dromerige elektronische muziek met R&B invloeden wisten ze al verschillende hits te scoren. We moeten je niet meer vertellen dat Warhola de enige band is waarmee Symons hits scoort. Met Bazart liet hij het Sportpaleis verschillende keren goed vol lopen en ook de (veel kleinere) Trix loopt goed vol. Het regen buiten oude wijven en dus willen we zo dicht mogelijk bij het feestje geparkeerd staan. Soms is Antwerpen ook gewoon parking, meneer De Wever.
Terwijl we opdrogen mogen we genieten van Tessa Dixson. In het begin lijkt haar muziek iets weg te hebben van Warhola en haar dansmoves van Oscar And The Wolf, maar daarna komt er eigenheid. Een aantrekkelijke eigenheid die stilstaan moeilijk maakt. Dat Tessa Dixson een stem heeft, weten we al sinds de Waalse versie van The Voice, waar ze het ver schopte. Haar songs slaan aan en ze vermaakt niet alleen zichzelf, maar ook de Trix met haar aantrekkelijke eigenheid. Tessa Dixson is een naam die je mag onthouden, want over een jaar of twee staat ze hier en op andere podia waarschijnlijk als hoofdact.
Frontman Oliver Symons begint de avond op zijn eentje. Gewoon zijn stem en vingers, die over één van de keyboards glijden, maar al snel komt de voltallige Warhola band er voor “Lady” bij en kan het dansen beginnen. De hele avond door wordt er gedanst op nieuwe nummers en ‘oude’ hits zoals “Jewels”. Dat nummer komt onverwacht vroeg in de set, maar niemand lijkt het erg te vinden. Het nummer wordt met bombastische drums opgebouwd naar een (eerste) lekkere climax. Dit doet smaken naar meer. Daarna gaan we terug de iets rustigere weg op met “Girl” en het nieuwe “Aim High”. In tegenstelling tot wat de titel doet vermoeden, is het geen hoogvlieger, maar “Aura” maakt dat al weer goed.
Naar het einde toe duikt er steeds vaker een stemvervormer op, maar deze weet ons niet te bekoren. Tijdens bijvoorbeeld “Glow” zorgt dat ervoor dat we zo goed als niets verstaan van wat er gezongen wordt. Als Oliver Symons ons vraagt of we genoten van het voorprogramma, hebben we al door dat ze terug op het podium zal verschijnen. De samenwerking tussen de twee zal je hoogstwaarschijnlijk volgend jaar regelmatig op jouw radio horen in de auto. We bekronen “Drive” dan ook tot één van de hoogtepunten van de avond. De samenwerking doet ons terug net ietsje meer verlangen naar het debuutalbum.
Er wordt goed gedanst op de muziek van Warhola en niet alleen in het publiek. Ook Symons kan onmogelijk stilstaan op zijn muziek en beweegt zich heen en weer over het podium van de warme zaal. Bij Warhola hoeft Oliver Symons zich niet af te vragen of er ook plaats is voor hem. Hier mag hij vrij bewegen. Mathieu Terryn is duidelijk niet het enige Bazart lid met goede dansmoves. Na “Red” (met in de verte een stukje Calvin Harris) verlaat Warhola het toneel, maar als snel verschijnt Oliver Symons terug voor een solomoment. Met “Summer” komen we tot rust om vervolgens de benen nog eens los te gooien op het lekkere “Promise”.
We kijken al langer dan vandaag uit naar de debuutplaat van Warhola, maar er wordt ons beloofd dat deze volgend jaar echt komt. Met wat we hier gezien hebben, kan de langspeler niet slecht zijn. Hoewel niet alle nummers even hard aanslaan, heeft Warhola al veel juweeltjes gemaakt die ervoor zorgen dat stilstaan onmogelijk wordt. Het is geen vol Sportpaleis deze keer, maar er wordt toch een feestje gebouwd op de kwaliteitsvolle nummers die doen verlangen naar meer. De muziek van Warhola is zoals de soep van Warhol: gewoon kei lekker.
Setlist:
Limit
Lady
Jewels
Girl
Aim High
Aura
Reshape
Glow
Drive (met Tessa Dixson)
Drifting
Red / Slide
Summer
Promise
