Grondleggers worden door sommigen verguisd, door anderen op handen gedragen. Dat is iets waar je door moet bijten en waar pioniers doorgaans niets om geven. Eind jaren 80, begin jaren 90 was La Muerte in België misschien wel één van de grootste en origineelste bands in het genre. Zwarte rock ’n roll met een kruisbestuiving van depressieve bluesrock is de meest voor de handliggende beschrijving. Maar zoals zoveel Belgische bands, was het succes groter in het buitenland dan hier. Met geweldige adelbrieven, begint La Muerte twintig jaar later aan een nieuw avontuur.
Wie dacht dat Marc du Marais zijn stem was verloren gedurende de jaren, die had het mis! Fantastisch nieuws voor de fans dat La Muerte in 2015 in een uitverkochte AB een comeback deed, maar wel met een andere bezetting. Stichtende leden Marc du Marais (vocals) en Dee-J. (gitaar) worden nu vergezeld door gitarist Michel Kirby (Arkangel, Wolvennest, Length of Time, Deviate …), drummer Christian Z. (Length of Time) en bassist Tino de Martino (Channel Zero). Sindsdien hebben ze nog veel opgetreden en ook vier releases uitgebracht. Dour, graspop, Roadburn, … zijn allemaal aan de revue gepasseerd. De releases waren een live-album, twee 12″-EP’s en een 7″ single. EviL, het dubbele live album, dat uitgebracht werd vlak na de AB-show. Later gevolgd door de 12” Murder Machine, die de nieuwe line-up voor de eerste keer in de studio brengt. In mei 2018 brachten ze de 7 ” L.S.D voor The Holy Man uit, afkomstig van dit album.
Het nieuwe album is een nieuwere versie van de vroegere La Muerte. Wat strakker geproduced, wat minder rauw, wat beter afgewerkt. Waar ze in de jaren 80 als rauwe, originele en donkere versie uit de hoek kwamen, is de originaliteit natuurlijk moeilijker op te zoeken als toen. Destijds was het bijna wereldschokkend en revolutionair te noemen. Om heden ten dage zo scherp uit de hoek te komen, zal deze release niet voldoen. Het is ook, mede door de ledenwissel, iets meer de industriële metal-kant uit gegaan, waar vroeger toch iets meer gekozen werd voor een donkere blues-rock ’n roll versie. Natuurlijk zijn we twintig jaar verder, maar er heeft toch een duidelijke koerswijziging plaats gevonden.
Wil dit dan zeggen dat het een slechte plaat is? Helemaal niet. Maar toch willen we fans van het eerste uur de teleurstelling besparen dat het niet is zoals vroeger. De sound is eerder industrial te noemen, zonder een echte industrial band te zijn. Maar je hoort een altijd latent aanwezige dreiging. Zo start de release met een rommelige “Crash Baby Crash”, waar je weinig onderscheid vindt in strofe of refrein. Iets wat goed kan uitpakken en zeker een verdienstelijke poging, alleen blijft er weinig van hangen. Iets meer radiovriendelijkheid vinden we terug in andere nummers. Daar gaat het grotere publiek meer pap van lusten. Op “I was a Wreck” zit er zelfs een uptempo stuk in, wat een leuke afwisseling is. Ook “Gun in my Hand” en “LSD fort he Holy Man” zijn single-waardig.
Zo’n release kan natuurlijk niet alleen uit hits bestaan. Voor afwisseling is er voldoende gezorgd. “Suis – Je Un Animal” wordt (hoezee) in het Frans gezongen en geconverseerd. Leuke poging tot afwisseling die goed uitpakt tussen de hitgevoeligheid van de vorige nummers. De eerste keer dat je echt invloeden van de nieuwe lichting Belgische metal hoort, is op “Welcome Tomorrow”. Zonder drums en wachtend op de stem van Colin van Eeckhout. Dit was 25 jaar ondenkbaar, maar past wonderwel in het rijtje. Daarna volgen vooral de tragere nummers waar je zelfs af en toe een knipoog opvangt naar bands zoals Paradise Lost.
Een uitdagend album voor de fans, een sterk album voor de nieuwe oortjes. La Muerte werd geproduced door La Muerte, gemasterd door Alan Douches (Motorhead, Mastodon, …) en gemixt door black metal specialist Déhà (Wolvennest). Waar alle eerdere releases onder tijdsdruk werden gedaan, blokkeerde La Muerte alle live-activiteiten in 2018 en brachten ze zoveel mogelijk tijd door in de studio in pre-productie. Daar werkten ze ongeveer aan 25 nummers, waar er uiteindelijk tien op het album kwamen. Het album komt uit op Mottow Soundz uit Brussel. Het zal verkrijgbaar zijn in CD speciale gatefold- en vinylversies. 12 januari kan je ze voor het eerst zien in de AB tijdens de “Lovefearsexdeath”-tour.
