Tom Walker @ Botanique (Orangerie): Goed gemutst de toekomst tegemoet

Je hebt maar één echte hit nodig om jezelf op de kaart te zetten en dat zal het Britse stemwonder Tom Walker weten. Na een uitpuilende KluB C tijdens Rock Werchter afgelopen zomer, waren er ook voor de show in de Botanique al maanden voor de show geen tickets meer te bemachtigen. Opvallend daarbij is dat Tom Walker zijn debuutalbum nog niet uit is, maar toch kenden de fans in de Orangerie een groot deel van zijn nummers. Nadat hij ‘s middags nog in London was voor zijn BBC Radio 1 Live Lounge-debuut, stond hij ‘s avonds dus in onze hoofdstad op het podium en bracht hij een geroutineerde set waarin zijn zachte en bij momenten ruige stem uiteraard de ster was.

Als voorprogramma kregen we de piepjonge Britse zangeres Maisie Peters te zien, die nog maar net haar debuut-EP Dressed To Nice For a Jacket uitbracht. Terwijl ze in het begin vocaal nog lichtjes schor klonk, kwam ze met elk nummer dat volgde meer en meer in de set. De laatste twee nummers waaronder “You To You” werden met een gezonde en charmante portie zelfvertrouwen gebracht, waardoor we een nog beter beeld van haar potentieel kregen. Bij momenten herinnerde ze ons zelfs aan een jonge Taylor Swift, dus haar toekomst ziet er allesbehalve slecht uit.

Om stipt negen uur doofden de lichten en trokken we de lucht in. Tom Walkers show nam namelijk met setopener “Fly Away With Me”, dat een pakkend en dynamisch begin vormde voor een veelbelovende set, een vliegende start. Adrenaline ging de hoogte in en zorgde voor pompende hartjes, waarna het rockigere “Heartland” voor een extra adrenaline-rush zorgde. Het rockgehalte bleef ook met opvolger “Play Dead” dankzij een strakke apotheose hoog. Start gemist? We denken het niet.

Eén van de grootste troeven van de Brit met baard is natuurlijk zijn volle, ruige mannenstem waarmee hij zowel zacht als krachtig uit de hoek kan komen. In “My Way”, dat bovendien een groot Imagine Dragons-gehalte heeft, trekt hij zijn stembanden tijdens het refrein helemaal open waardoor elk refrein weer beklijvend bleef. Met het overwegend solo gebrachte “All That Matters” nam hij dan weer het tempo op een serene manier terug door ook zijn stem wat meer rust te gunnen.

Na zoveel mooie momenten zijn er ook nummers die iets minder presteerden. Zo kwam het romantische “Just You And I” iets te glad en kitscherig uit de hoek en ook “Blessings”, waarvoor hij helemaal alleen op het podium stond, klonk iets te onvolmaakt. Gelukkig trokken nummers zoals “Angels”, dat als een geschenk uit de hemel overkwam, en bis-nummer “Not Giving In” het niveau weer helemaal recht. Hoogtepunt was – hoe kan het ook anders – zijn megahit “Leave A Light On”. Met volle overgave bracht hij zijn wereldhit en het publiek volgde hem. Een mooi, maar ook voorspelbaar einde van de show.

Iets meer dan een uur mochten we getuige zijn van alles wat Tom Walker te bieden heeft en dat is behoorlijk veel. Er was bijvoorbeeld geen enkel nummer in de set waarbij hij zijn gitaar aan de kant schoof, want hij weet zelf ook dat hij met gitaar het best overkomt. Met pakkende uithalen en tedere strofes kreeg Walker de zaal makkelijk mee, ook al voelde de set hier en daar iets te geroutineerd aan. In een uitverkochte Orangerie stelde hij al enkele nummers uit zijn debuutalbum What A Time To Be Alive (vanaf 1 maart 2019 in de rekken) voor en laat het gezegd zijn: hij gaat goed gemutst een mooie toekomst tegemoet.