Tristan bleef tot heden nog onder de rader van vele Belgische muziekfans, maar dat zal in de toekomst zeker veranderen. Ten eerste omdat ze momenteel het voorprogramma mag zijn van Tamino, waar ze ongetwijfeld fans zal scoren, en ten tweede omdat ze heerlijke synth-pop maakt die vernieuwend klinkt. Ze werd hier en daar zelfs vergeleken met Björk, de IJslandse die al jaren de meest vooruitstrevende muziek van Europa maakt. Geen slecht compliment voor iemand die nog maar één ep uitgebracht heeft!
“Weslanda” valt meteen met de deur binnen, met z’n grootse drums en een melancholische bas, die heerlijk samenvloeien met even melancholische lyrics als ‘I don’t need people, but I’m the kind who needs them around, without them needing me’. Na een heerlijke opbouw, die vooral om de engelachtige stem van Tristan draait, krijgen we een eerste hoogtepunt. Daarna vindt er een klein experimenteel tussenstuk plaats, waarna het nummer opnieuw opbouwt naar een bezwerend einde. Met “Weslanda” is Tristan klaar om België en hopelijk ver daarbuiten te gaan veroveren! Een nieuwe Belgische ster is geboren.
