AlbumsRecensies

Azusa – Heavy Yoke (★★★½): Zware technische intelligentie met een zoetgevooisde stem

In de huidige muziekscene is geen kruising van genres nog te gek voor woorden. Dat deze kruising niet altijd geslaagd is, staat als een paal boven water. Maar wat als de genres wonderwel mooi op elkaar aansluiten? Genres als progressieve metal, death metal, indie pop, mathcore, hardcore, atmosferische metal, … passeren in deze release allemaal de revue. Overkill? Lijkt op het eerste zicht zeker het geval en dit zal ook heerlijk voer zijn voor de critici. Maar wat geven ze hier iedereen een heerlijke oplawaai die je ’s morgens wakker zal schudden maar eveneens ’s avonds in slaap kan wiegen. Een fantastische afwisseling tussen goed en kwaad, tussen vrede en oorlog.

Azusa is ooit gestart door een uitspraak van de Amerikaanse bassist Liam Wilson (‘The Dillinger Escape Plan’, ‘John Frum’) die zijn bewondering uitsprak voor ‘Extol’, een Noorse progressieve metalband die al sinds 1993 aan de Scandinavische top staat mee te draaien. Jaren lang werden demo’s online uitgewisseld met gitarist Christer Espevoll (die Extol verliet na 2003) en drummer David Husvik, die nog steeds deel uitmaakt van Extol. De songs weerspiegelen de grensverleggende sound van beide bands. Maar door deze complexe muziek moest nog worden gezocht achter een dynamische stem en dat is een heel ander verhaal. De Griekse zangeres Eleni Zafiriadou varieert van indie-pop tot black metal screams in een fractie van een seconde.

Er werden reeds een aantal genres genoteerd, en Heavy Yoke dartelt zorgeloos tussen deze genres in. Maar alles heeft één gemeenschappelijke factor: de constante variatie. En dat is in alles zo. Je verveelt je als luisteraar geen seconde. Daar krijg je gewoon de kans niet voor. De riffs die Chris Espevol uit zijn gitaar weet te toveren zijn furieus. Het drumwerk is heel erg bepalend voor de melodie en zorgt er ook voor dat de songs zeer goed luisterbaar worden. De bas zweeft ergens tussen deze twee instrumenten in en zorgt op sommige delen voor een aparte sfeer. Daar waar de bas dominant wordt, daar zijn de nummers ook direct anders. En dan de stem… Een vocale prestatie die veel (black)metalfans zullen smaken. Met momenten lief (indie-pop), met momenten zelfkastijdend. Met momenten doet het denken aan de zangeres van Oathbreaker.

De eerste single “Interstellar Islands” is tevens de opener van deze cd. Deze is meteen een ideale kennismaking met de band. In dit nummer word je van het ene genre naar het andere geslingerd. Dromerig, snoeihard in drie dimensies en muzikaal-technisch dik in orde. “Lost in the Ether” is ook zo’n nummer waar je elk moment in een ander soort wereld lijkt te verblijven. Het zou zo’n perfecte soundtrack zijn voor Alice in Wonderland, alhoewel deze muziek niet geschikt is voor gevoelige luisteraars. Er staan ook nummers op die meer hardcore-gerelateerd zijn. Nummers als “Heart of Stone” en “Spellbinder” zorgen er wel voor dat deze release voldoende tempo bevat.

Maar er zijn ook rustigere momenten. “Fine Lines” doet zelfs zowaar wat poppy aan. Nu, pop is veel gezegd, maar het is wel een traag nummer waar de indie-popper onder ons zich eens aan zijn baard mag gaan krabben. Ook “Programmed to Distress” begint rustiger en deze nummers bewaren meteen ook het evenwicht in deze release. Heavy Yoke kabbelt zo naar zijn einde toe en bewijst dat dit soort muziek aan de ene kant briljant is, maar dat het geen eenvoudige noot is om te kraken. De zoektocht naar deze harmonie blijft in elke technisch onderlegde band een ware queeste.

Daar waar de meeste nummers zich als een combinatie van hakkende drums, staccato gitaarwerk en een basgitaar die er voor zorgt dat het allemaal wat vloeiend blijft, vormen, is de stem misschien wel het krachtigste element. Voorlopig is Azusa nog niet op tour, dus fans zullen nog even op hun honger blijven. Maar met dit album kunnen ze alvast weer even weg.

Facebook

Related posts
Nieuwe singlesOntdekkingen van "Den Beir"

Nieuwe single Catalyst - "Solace"

We weten niet wat er in het water van Sint-Niklaas zit, maar dat het zorgt voor muzikaal impulsen is een ding wat…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Botch - "One Twenty Two"

Het regent onverwachte comebacks deze zomer. Na de aankondiging van een nieuw album van The Mars Volta en de eerste tour voor…
AlbumsRecensies

Trivium - In the Court of the Dragon (★★★★½): De draak is geland

Op zijn achttiende had Matt Heafy het lef om zijn piepjonge band Trivium ‘de nieuwe Metallica’ te noemen. Hun vroege werk, bijvoorbeeld…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.