Het was al tien jaar geleden dat Shinedown een eigen zaalshow in België speelde. Eerder dit jaar stonden ze wel al op Graspop, en vorig jaar mochten ze een vol Sportpaleis opwarmen voor Iron Maiden. Het was dus niet onlogisch dat de Trix gisteren zo goed als uitverkocht was. De Amerikanen hadden voor de gelegenheid een dubbel voorprogramma voorzien, en de zaal liep al vrij vroeg vol.
De drie knapen van Press To Meco mochten de spits afbijten, en het Londense drietal kon ons muzikaal wel bekoren. Ze deinsden er niet van terug om op het relatief vroege uur al eens goed door te trekken, en hier en daar zagen we enkele knikkende hoofden. Qua sound zit het dus wel goed bij deze jonge band, het is alleen jammer dat de zang een heel pak minder is. Het hoge gezang doet ons een beetje denken aan Blink-182, en het feit dat de band vaak samen zingt, is er teveel aan. We zien dus zeker potentie in deze band, maar er is nog werk aan.
Hierna kregen we de alternatievelingen van Starset, en hun optreden had zomaar de hoofdact kunnen zijn. De zevenkoppige band had drie grote schermen mee, een overdosis aan lichteffecten en als kers op de taart droegen de bandleden een ruimtepak. Ook hier zat het muzikaal wel snor, en de dubstep invloeden voelden zowaar nog goed aan. Rond de band is een hele fictieve achtergrond opgebouwd, en die vertaalt zich ook naar de show. Dat levert een heus spektakel op, en het publiek ging er helemaal in mee. Jammer genoeg leken de nummers allemaal net iets te veel op elkaar, en kon ook deze show niet honderd procent overtuigen.
Uiteindelijk was het dan de beurt aan de echte hoofdact van de avond, het viertal uit Florida kwam onder luid applaus het podium op en opende stevig met “Devil”, een nummer van op hun laatste plaat Attention Attention. Dit kon het publiek wel smaken, en de handen gingen direct de lucht in. Om daarna direct “Diamond Eyes” in te zetten, had hetzelfde effect als doping op een wielrenner. De menigte ging nu helemaal los, en zo begon Shinedown direct vrij hevig aan hun set.
“Cut The Cord” hield het tempo er hoog in, maar daarna loerde natuurlijk direct het gevaar van het gekende dieptepunt in de set om de hoek. Als je beslist om aan het begin van je set je beste nummer te spelen, moet je uit je pijp komen om de rest van het optreden interessant te houden. Er werd even een rustmoment ingelast met “Bully”, om daarna met “How Did You Love” terug het tempo omhoog te krikken. Voor “State Of My Head” had Brent Smith iets speciaals in gedachten. Hij vroeg op een romantische wijze om de smartphone boven te halen en de zaal te verlichten. Dat werkte, de connectie tussen band en publiek was er. We zagen het toen wel nog goed komen.
https://www.instagram.com/p/BqQlutplSLa/
Jammer genoeg ging het na “Get Up” lichtjes de mist in. Het begon allemaal een beetje teveel op elkaar te trekken, en Shinedown had moeite om anderhalf uur interessant te blijven. Het feit dat Smith ettelijke keren herhaalde hoe blij ze niet waren om in Antwerpen te zijn en hoe fantastisch ze er wel niet altijd worden ontvangen, haalde het tempo drastisch naar beneden. Wat het nut van zijn wandeling in het publiek was om daar een monoloog af te steken, wij blijven u het antwoord schuldig.
Tegen het einde speelde gitarist Zach Myers dan nog “Amaryllis” en Lynyrd Skynyrd cover “Simple Man” akoestisch, maar het vet was toen al van de soep. De harde kern fans bleef wel mee in het verhaal, maar echt volledig kon Shinedown gisteren toch niet overtuigen. Een uurtje spelen was beter geweest, want ook al werden “Sound Of Madness” en “Brilliant” nog vrij hard gespeeld, terug op niveau komen lukte niet meer.
Teveel gebabbel tussendoor en teveel de voorgekauwde trucjes om het publiek mee te krijgen haalden de authenticiteit van het optreden eruit. Het optreden kende echter ook goede momenten, maar het aanmodderen in de tweede helft zorgde toch voor een bittere nasmaak.
Setlist
Devil
Diamond Eyes (Boom-Lay Boom-Lay Boom)
Cut The Cord
I’ll Follow You
Kill Your Consciense
Bully
How Did You Love
State Of My Head
Enemies
Get Up
Black Soul
Second Chance
Amaryllis
Simple Man (Lynyrd Skynyrd cover)
Sound of Madness
Brilliant
