Papa Roach is een band die groot is geworden met de opkomst van de nu-metal. Helaas worden weinig bands die toen ‘hip’ waren, nu nog au serieux genomen. Als je van 1993 bezig bent met muziek maken met een line-up die redelijk stabiel is, dan kan je moeilijk spreken van het zoveelste bandje in een rij. Papa Roach is nog wel een degelijke naam op een affiche, maar zeker niet de naam die ze hadden ten tijde van Infest. Er werd de voorbije jaren ook wel geteerd op de naam. Benieuwd wat ze met dit nummer laten horen.
Verrassend genoeg begint het met een akoestisch riedeltje. De drums, vocalen en een distorted gitaar vallen kort daarna in. De eerste minuut klinkt echt wonderbaarlijk verfrissend. Denk aan een leuk refreintje van Weezer en een leuk zomerdeuntje (in de winter). Met het refrein in zicht vervalt (helaas of niet) Papa Roach in oude gewoonte. Zware, plompe gitaren met weinig originele vocalen. Deze strofe en refrein herhalen zich nog een keer. Op het einde explodeert het nummer nog even, en dat heeft het nummer echt wel nodig. De Nu-metal hebben ze grotendeels achter zich gelaten en kiezen voor een frissere rock-sound. Een goede keuze!
Een nummer dat een sterke strofe heeft en een leuke outro. Of dat voldoende gaat blijken, dat is maar de vraag. Begin 2019 zou het nieuwe album verschijnen. De zanger is alvast enthousiast over het tiende album. Benieuwd of de wereld zal volgen. Tijdens de festivalzomer zal Papa Roach waarschijnlijk ook België bezoeken.