© Pascal Garnier
Wie zich gisteren bewust of per toeval in de Vooruit bevond, keek misschien eens raar op. Rond half 10 betraden een zevental jonge mannen het podium. Ze leken recht uit ‘high school’ te komen, inclusief casual kledij en bijhorende brillen. Als je als toevallige voorbijganger te horen zou krijgen dat die band Car Seat Headrest was, een band met al 7 albums op de teller, zou je misschien eens raar opkijken. Tot het concert werd afgetrapt.
“Cosmic Hero” mocht de spits afbijten, en die keuze was duidelijk gemaakt om de motor warm te laten lopen. Het publiek moest ook nog wakker worden, want veel respons was er niet direct. Dat zou ook kunnen liggen aan de verrassend lege zaal. De tribunes waren afgesloten, en de zaal stond verre van vol. Vreemd, aangezien Car Seat Headrest toch een naam is, en zo een band speelt niet vaak in het Gentse. Toledo liet het echter niet aan zijn hart komen en voelde zich duidelijk als een vis in het water op het podium. De man zette een vreemd dansje in, om daarna met “Bodys” een eerste hit op het publiek af te vuren. De motor sloeg aan, en de band kwam ook helemaal los. Er werd hard gespeeld, en Toledo danste nog steeds als een vreemde geek het podium rond. Je ziet een slungelige jongeman, maar als Toledo begint te zingen, verandert hij helemaal in een rockster. Talent zit duidelijk vanbinnen, want dat was er in overvloed.
Om dan als derde song direct oorwurm “Fill In The Blank” in de set te smijten, hield het tempo hoog. We kregen een eerste sing along, en Car Seat Headrest slaagde erin om een feel good sfeer te creëren die op elk gezicht een spontane glimlach toverde. Toledo is de dirigent, en als hij midden in het nummer even stopt om op het gemak zijn oortje terug in te steken, kan je in de zaal een speld horen vallen. De band blijft stoïcijns staan en wacht tot de piloot het gas terug indrukt. Toledo is de frontman, laat het geweten zijn.
© Pascal Garnier
Je mag een motor nooit over zijn toeren laten gaan, en de band laste even een rustige pauze in. ‘Het is een risico om twee trage nummers na elkaar te spelen. Het is een recipe for disaster.’ Jammer genoeg had gij gelijk, het publiek werd heel stil en we kregen het welgekende dieptepunt van de set. Gelukkig werd met de Neil Young cover “Sober To Death / Powderfinger” het tempo direct terug de lucht in geschoten, en schakelde de band een versnelling hoger. Heel erg badass trouwens hoe Toledo zijn cymbaal achter zijn hoofd gooide, en de drummer het ving alsof het niets was. Dat de band uit de Verenige Staten komt, was ook duidelijk te horen toen gitarist Ethan Ives met een Amerikaanse tongval enkele zanglijnen voor zijn rekening nam. Met de hit “Drunk Drivers/Killer Whales” kregen we een tweede sing along, en toen leek de zaal wel vol te staan. Iedereen ging los, en Toledo liet zichzelf ook helemaal gaan. Het gezellige sfeertje was weer helemaal terug, en Toledo danste terug gek in het rond. Car Seat Headrest op hun best. Wat een zicht was het om zeven volwassen mannen als tieners te zien rond dansen. Wat een zicht was het om deze talentvolle band het beste van zichzelf te zien geven. Niets is wat het lijkt, Car Seat Headrest is wel gelijk een rockband.
Om dan de mix van traag en snel samen te vatten, werd ons “Destroyed By Hippie Powers” voorgeschoteld. Hier viel het muzikaal allemaal in een plooi. De band wisselde trage intermezzo’s af met snellere periodes. Gas terugnemen, bocht nemen en terug keihard optrekken. Het publiek probeerde te volgen in de slipstream, maar er was te weinig ambiance om er een écht feest van te maken.
© Pascal Garnier
Dat leek toch zo, maar op “Beach Life-In-Death” gingen echter alle remmen los. Nu was de menigte wel helemaal mee en zo kwam de reguliere set tot een eind. De band verdiende een bisronde, en nadat ze eventjes gingen bijtanken in de coulissen, betrad de racebolide terug het podium om met “Vincent” het optreden tot over de finish te trekken.
Wie gisteren toch de baan opging om Car Seat Headrest aan het werk te zien, werd beloond met een energieke show waarin de band nooit teleurstelde. Alle verwachtingen werden ingelost, en nergens werd er buiten de lijntjes gekleurd. De zaal liep dan misschien wel niet vol, de band liet het niet aan zijn hart komen en deed wat er van hen werd gevraagd werd. Wie die 7 geeky mannen aan het werk zag, weet nu wel beter. Rocksterren, dat zijn het.
Setlist:
Cosmic Hero
Bodys
(Joe Gets Kicked Out of School for Using) Drugs With Friends (Buy Says This Isn’t a Problem)
Cute Thing
Sober To Death / Powderfinger (Neil Young cover)
Drunk Drivers / Killer Whales
Destroyed By Hippie Powers
Beach Life-In-Death
Vincent
