AlbumsRecensies

Charles Bradley – Black Velvet (★★★★½): Een postume parel van een onderschatte soul-legende

Dit album valt niet kort samen te vatten. Het is een soulplaat recht uit het hart met een funky jazz-ondersteuning van de Menahan Street band. Bradley, ook wel ‘the screaming eagle of soul’ genoemd, is vorig jaar in alle stilte van ons heengegaan. Hij stond bekend als de persoon die de daptone soul uit de jaren 60’ en 70’ terug op de kaart zette. Zijn vocal range was perfect uitgekiemd zoals het een echte soulzanger beaamt, denk aan Otis Redding, James Brown of Aloe Blacc.

Black Velvet, een alias die Bradley gebruikte op het podium, is een album dat mag gerust vergeleken worden met Blackstar, het postume afscheidsalbum van David Bowie. Charles Bradley had de diagnose verkregen van maagkanker en wist dat hem geen lang leven meer beschoren was. Hij stond bekend om het feit dat hij op het podium, en op zijn albums, altijd het beste van zichzelf gaf, tot tranen toe. Dit album is een heerlijke verzameling van nooit eerder uitgebrachte singles, en nieuwe versies van nummers die reeds vervat zaten in zijn jammerlijk korte discografie.

Sta ons toe om even wat context te scheppen. Vier albums met elk een tiental tracks, covers inclusief, pronken in het oeuvre van Bradley. De songteksten zijn heel typerend aan soul, namelijk een duidelijke en soms tragische boodschap in een trui gebreid uit metaforen en beeldspraak. Een makkelijk leven had Charles niet. Hij heeft zijn vader niet gekend, zijn moeder liet hem achter toen hij acht maanden oud was. Hij bracht zijn jeugd voornamelijk door bij zijn grootmoeder, waarna hij op 8-jarige leeftijd met de mama naar Brooklyn verhuisde. Op 14-jarige leeftijd vluchtte Bradley weg van huis door de slechte leefomstandigheden. Zijn slaapkamer was een kelder met een zandbodem, en overdag leefde hij op straat.

Hij ging aan de slag als kok op een patrouilleschip en imponeerde als James Brown-imitator. Hij keerde terug naar New York en, als melancholische kers op de levenstaart, ontsnapte vervolgens aan de dood door een allergische reactie op penicilline. Bradley zag ook zijn broer in kouden bloede doodgeschoten worden door zijn neef. De meest gestoorde fictieschrijver zou het niet durven bedenken. Desondanks een tragische levensloop bleef Charles Bradley lachen en werd hij beschreven als een optimist pur sang. In 2012 werd zijn leven in een documentaire gegoten, genaamd ‘Soul Of America’.

Als je iedere dag vult met het verfijnen van je stem om James Brown haarfijn te kunnen imiteren, dan kweek je talent. Bradley nam de bekende soul-schreeuw over en zette ze om in zijn eigen taal. Het verhaal van James Brown verving hij door zijn eigen boodschap, die hij samen met Menahan Street Band-frontman Tommy Brenneck omzette in muzikaal-complexe, emotionele meesterwerken. Ook op Black Velvet weet Bradley de sfeer volledig te bepalen. Het nummer “Luv Jones” zou perfect de soundtrack kunnen zijn voor de beste vrijpartij van je leven, terwijl “Slip Away”, een cover van Sixto Rodriguez, je meeneemt naar de urban setting van een ritje op de metro in een pikdonkere avond.

Black Velvet doet je swingen, bleiten, springen in euforie en pompt de muzikanten onder ons vol met de muzikale inspiratie die ze nodig hebben. En net wanneer u het midden in de luisterbeurt het minst verwacht, komt Bradley met een western-style up-beat jazz-versie van “Stay Away” van Nirvana. Een cover waarvoor Kurt Cobain zelve de microfoon prompt zou doorspelen. De titel track van het album is ook opmerkelijk te noemen. “Black Velvet” is een volledig instrumentaal nummer, gecomponeerd door de Menahan Street Band. Naar eigen zeggen was Charles Bradley zo sprakeloos onder de indruk van de muziek, dat hij geen lyrics durfde schrijven voor het nummer.

Deze plaat zet vanaf het eerste nummer de toon voor de kwaliteit die Bradley te bieden had. De lyrics zijn haast allemaal van triestige aard. De luisteraar voelt de pijn die de nummers communiceren, maar kan het ondertussen niet laten om mee te swingen met de muzikale begeleiding. Sixto Rodriguez, wijlen Kurt Cobain en Neil Young zouden allemaal een staande ovatie geven na het zien van hoe Bradley hun nummers in soulklassiekers transformeerde.

Naar onze mening verdiende Charles Bradley meer aandacht dan hij ook kreeg. Black Velvet zit ongetwijfeld in het lijstje van de beste albums van het jaar en is een meer dan goede afsluiter voor alles waar Charles Bradley voor stond. Authentieke, oprechte, gesofisticeerde muziek onder een stem die zo krachtig is, dat ze zelfs geen band zou nodig hebben. In de publieke opinie zal Bradley onwaarschijnlijk opgenomen worden in het lijstje van prominente jazz- & soullegendes, maar voor ons verdient hij een plek uit de schaduw. Wij nodigen je dan ook van harte uit om deze plaat te slijten op uw platenspeler. JE kan Black Velvet ook zodanig vereren op Spotify dat jouw aanbevolen playlist vol zal staan met James Brown en Otis Redding. Aan jou de keuze.

Rust in vrede, Charles Bradley (1948 – 2017)

Related posts
Uitgelicht

De 101 beste singles van 2018

Jaarlijks schrijven we meer dan honderd artikels over bands die nieuwe singles uitbrengen. De ene al wat beter dan de andere, maar…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Charles Bradley - "Can't Fight the Feeling"

Charles Bradley is nu al een jaar niet meer onder ons nadat hij de strijd verloor tegen kanker. De screaming eagle of…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Charles Bradley - “I Feel a Change”

Het is nu bijna een jaar geleden dat we afscheid hebben moeten nemen van ‘de screaming eagle of soul’ Charles Bradley. Hij…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.